Τινὲς δὲ τῶν Μοναχῶν, ἀμελεῖς, ἐγόγγυζον κατὰ τῶν ξένων, καὶ ὄχι μόνον δὲν ἤθελον νὰ τοὺς ὑπηρετήσουν, ἀλλὰ κἂν νὰ τοὺς βλέπουν δὲν κατεδέχοντο οἱ κακόφρονες καὶ μικρόψυχοι· καὶ δὲν ἔβαλλον εἰς τὸν νοῦν των, ὅτι ἦσαν καὶ αὐτοὶ ὁμοιοπαθεῖς ἐκείνων καὶ σύμψυχοι. Ἀλλὰ ὁ Ἅγιος ὑπηρέτει ὅλους μεγαλοψύχως μὲ τοὺς εὐλαβεστέρους ἀδελφούς, καὶ δὲν ἔμεινεν ἐκεῖ οὐδεὶς ἀμελούμενος διὰ πτωχείαν αὐτοῦ ἢ εὐτέλειαν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅσον ἦτό τις ἐνδεὴς καὶ ἐλαχιστότερος τόσον τὸν ἐπεμελεῖτο καλλίτερα καὶ δὲν παρήρχετο ἡμέρα νὰ μὴ φιλεύσουν ἑκατὸν ξένους καὶ περισσοτέρους εἰς ἐκεῖνο τὸ Μοναστήριον. Ὅσον δὲ ηὐσπλαγχνίζοντο τοὺς πτωχοὺς καὶ πένητας τόσον ὁ πλουσιόδωρος εὐεργέτης ἀνταπέδιδεν εἰς αὐτοὺς τὰς ἀμοιβάς, καὶ δὲν ὑστερήθησαν ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα τοῦ σώματος, καθὼς θέλετε ἀκούσει ἐν συνεχείᾳ.
Κάποτε ἦτο πεῖνα μεγάλη εἰς ὅλην ἐκείνην τὴν γῆν, ὅτι ὁ Θεὸς ἐτιμώρει τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὰς ἁμαρτίας των. Λοιπόν, ὅταν ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῶν Βαΐων, ἔτρεχον οἱ πτωχοὶ καὶ συνήγοντο πλῆθος ἀμέτρητον, εὑρίσκοντες πρόφασιν διὰ τὴν ἑορτήν, ἀλλὰ διὰ τὴν πεῖναν ἐπήγαινον τὸ περισσότερον. Ὅθεν οἱ τραπεζάριοι, βλέποντες τόσον πλῆθος ἀνθρώπων, ἐδειλίασαν μήπως δὲν ἐπαρκέσῃ ὁ ἄρτος, καὶ ἔδιδον εἰς ἕκαστον ἀνὰ μίαν λίτραν ἤτοι ὀλιγώτερον τοῦ συνήθους. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἰδὼν αὐτὴν τὴν ἀσυνήθη πρᾶξιν, ἐμέμφθη τὴν ὀλίγην πίστιν τῶν Μοναχῶν, καὶ προστάσει νὰ ἀνοίξουν τὰς θύρας, νὰ εἰσέλθουν ὅλοι εἰς τὴν τράπεζαν, καὶ θέτει ὅσα φαγητὰ εἶχον, λέγων πρὸς τοὺς ξένους· «Ἀδελφοί, φάγετε ὅλοι εἰς δόξαν Θεοῦ, ὡς νὰ χορτάσητε». Τότε οἱ μὲν πένητες πλουσίως ἐτράφησαν καὶ τὸ κελλαρικὸν ἐγέμισεν ἀπὸ ἄρτους περισσοτέρους ἢ ὅσους εἶχε πρότερον, ὅτι ὁ τῶν θαυμασίων Θεὸς ἐπλήθυνεν ἐκείνους τοὺς ὀλίγους ἄρτους καὶ ἐχόρτασαν οἱ ξένοι, καθὼς καὶ τοὺς πεντάκις χιλίους μὲ πέντε ἄρτους ἐχόρτασεν. Ὕστερον λοιπὸν ἐπῆγον οἱ ὑπηρέται εἰς τὴν ἀρτοθήκην, νὰ ἰδοῦν ἐὰν ἔμειναν ἀκόμη ὀλίγοι ἄρτοι νὰ φάγουν καὶ οἱ Μοναχοὶ καὶ βλέποντες αὐτὴν γεμάτην ἐξέστησαν καὶ ἐμακάριζον τὸν Ἅγιον, τὸν ὁποῖον πρωτύτερον κατέκρινον καὶ ἐγόγγυζον. Οὓτω λοιπὸν ὄχι μόνον ἀντήμειβεν ὁ πλούσιος Θεὸς τὸν Θεοδόσιον πολλαπλασίως διὰ τὴν καλήν του προαίρεσιν, ἀλλὰ καὶ περιβόητον τὸν ἔκαμε πανταχοῦ καὶ θαυμαζόμενον, ὅτι ὅσοι τὸν δοξάζουσι μὲ τὰ ἔργα, τοὺς δοξάζει καὶ Αὐτός.