Κύριον καὶ ἐκεῖ τοὺς ἐπρόσταξεν ὁ Ἄγγελος νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ ἄλλην ὁδὸν εἰς τὴν χώραν των· οὕτω δὲ καὶ ἐποίησαν ἀφέντες τὸν Ἡρῴδην ὡς ληρώδη νὰ θεομαχῇ ἀφρόνως ὁ ἀσυνείδητος. Εἰς τοιοῦτον λοιπὸν ἱερὸν τόπον κατοικήσας ὁ Ὅσιος ἔβαλεν εἰς τὴν φιλοσοφίαν πρῶτον θεμέλιον πασῶν τῶν ἀρετῶν τὸ κεφάλαιον τῆς μακαρίας ἀγάπης καὶ ἠγάπησε τὸν Κύριον μὲ ὅλας τὰς ψυχικὰς δυνάμεις καὶ μὲ ὅλην τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ ὅλην τὴν θέλησιν, καταφρονήσας τὰ ἐπίγεια ἅπαντα καὶ μόνον αὐτὸν ποθήσας τὸν χορηγὸν τῆς ζωῆς καὶ Σωτῆρα παγκόσμιον.
Ταύτας λοιπὸν τὰς νοερὰς ἐνεργείας τῆς ψυχῆς κινῶν ἐμπράκτως ὡς πρακτικὸς τῆς μουσικῆς ἐκυβέρνα τὸ σῶμα μὲ πολλὴν σοφίαν καὶ σύνεσιν, ἔκαμνεν ὅσα ἦσαν ἁρμόδια, ἔχων μόνον ἕνα σκοπόν, νὰ μὴ πράττῃ τίποτε, ποὺ νὰ μὴ εἶναι εἰς τὸν Θεὸν εὐάρεστον. Καὶ οὕτως ἐφάνη εἰς τοὺς διὰ τὸν Θεὸν κινδύνους ἀνδρεῖος καὶ γενναιότατος, καὶ δὲν ἐνικᾶτο ἀπὸ τὰς ἀπειλάς, οὔτε μὲ τὰς κολακείας κατεπείθετο, ὁπόταν δὲν ἦτο κατὰ Θεὸν τὸ προστασσόμενον. Διέκρινε δὲ τοὺς λογισμοὺς τῆς καρδίας μὲ ἀκριβῆ στάθμην τῆς γνώσεως, γνωρίζων τὰς τέχνας τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ κόσμου τούτου μὲ τὴν σοφίαν τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. Ἠγρύπνει πολλάκις, προσηύχετο πάντοτε καὶ ἔχυνεν ὡς ποταμοὺς τὰ δάκρυα, διήρχετο πολλὰς φορὰς τὴν νύκτα εἰς προσευχὴν ἱστάμενος, εἶχε πολλὴν ταπείνωσιν πνεύματος, πρᾳότητα καὶ ὅλα τὰ συνακόλουθα. Εἰς δὲ τὴν ἐγκράτειαν τῆς σαρκὸς ἦτο αὐστηρότατος καὶ ἄκαμπτος καὶ οὐδέποτε ἐχορτάσθη, ἀλλ’ ἔτρωγε τόσον μόνον ὃσον νὰ μὴ τοῦ φέρῃ ἡ πολλὴ νηστεία ἀσθένειαν· καὶ πάλιν ἐκείνη ἡ ὀλίγη τροφὴ δὲν ἦτο φαγητὸν πλούσιον, ἀλλὰ μόνον φοίνικες ἢ κεράτια ἢ ὄσπρια βεβρεγμένα ἢ ἄγρια λάχανα. Καὶ ὅταν δὲν εἶχεν ἀπὸ ταῦτα διὰ τὴν ἀνυδρίαν τοῦ τόπου καὶ στέρησιν, ἔβρεχε τοὺς πυρῆνας τῶν φοινίκων καὶ τοὺς ἔτρωγε διὰ τὴν ἀνάγκην καὶ ἐπορεύετο ὡς ἠδύνατο. Δὲν ἐδοκίμασε δὲ ἄρτον ὁλοκλήρους χρόνους τριάκοντα· καὶ ὅσον ἐλιμοκτόνει τὸ σῶμα, τόσον ἔτρεφε τὴν ψυχὴν ἡμέραν καὶ νύκτα μελετῶν τὸν νόμον τοῦ Κυρίου. Ὅθεν καὶ ὡς δένδρον πεφυτευμένον εἰς τὰ ὕδατα ἀπέδιδε κατὰ καιρὸν τὸν καρπὸν αὐτοῦ πολὺν καὶ γλυκύτατον· καὶ ὄχι μόνον κατὰ τὴν νεότητα ἔζη μὲ τόσην σκληραγωγίαν, ἀλλὰ ἕως τὸ γῆρας ἐφύλαττε τὴν ἐγκράτειαν καὶ ἔχαιρεν εἰς τοὺς πόνους καὶ κόπους, ὡς ἄλλοι εἰς τὰς ἡδονὰς τοῦ σώματος.