λέγει· «Καλῶς ἦλθες, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ Θεοδόσιε». Θαυμάζων δὲ ὁ Θεοδόσιος ἔπεσε κατὰ γῆς καὶ ἐπροσκύνησε τὸν Ὅσιον μὲ ταπείνωσιν· ἔπειτα ἀνέβη εἰς τὸν στῦλον, καὶ ἐφίλησαν ὁ εἷς τὸν ἄλλον, καὶ τότε τοῦ ἐπροφήτευσεν ὁ μέγας Συμεὼν ὅσα ἔμελλε νὰ κατορθώσῃ ἕως τὸ ὕστερον, ἤτοι πῶς εἶχε νὰ ἐξουσιάσῃ τόσα Κοινόβια, νὰ ἁρπάσῃ πολλὰς ψυχὰς ἀπὸ τοῦ διαβόλου τὸν φάρυγγα καὶ τ’ ἄλλα ὅσα τοῦ συνέβησαν. Λοιπὸν πτερωθεὶς τὴν διάνοιαν καὶ δυναμωθεὶς τὴν ψυχὴν μὲ τὰς ἱερὰς εὐχὰς τοῦ Συμεῶνος ὁ Θεοδόσιος, ἀπῆλθεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ προσκυνήσας ἁγίως τὰ Ἅγια, ἐσυλλογίζετο πῶς νὰ ἀρχίσῃ τὴν ἄσκησιν τῆς θείας φιλοσοφίας· ἀπὸ τὴν ἐρημιτικὴν ζωήν, ἢ νὰ κάμῃ μὲ συνοδείαν πρότερον· καὶ ἔλεγε ταῦτα κατὰ διάνοιαν ὁ πάνσοφος· «Ἐὰν οἱ στρατιῶται τοῦ ἐπιγείου βασιλέως δὲν τολμῶσι νὰ ὑπάγουν κατὰ τῶν ἐχθρῶν των εἰς τὸν πόλεμον, ἐὰν δὲν γυμνασθοῦν ἀπὸ τοὺς πεπαιδευμένους στρατηγοὺς αὐτῶν, νὰ μάθουν τὴν τέχνην τῆς μάχης πρότερον, πῶς νὰ ὑπάγω ἐγὼ ἀμαθὴς καὶ ἄπειρος, νὰ προσπαλαίσω μὲ τοὺς ἀσάρκους καὶ πονηροὺς δαίμονας; Λοιπὸν ἂς ὑπάγω νὰ εὕρω πνευματικοὺς Πατέρας, νὰ διαγάγω ἀρκετὸν καιρόν, νὰ μάθω τὰς τάξεις καὶ τότε θέλω κατοικήσει εἰς τὴν ἔρημον».
Ταῦτα διελογίζετο σοφώτατα, ἐπειδὴ ἦτο ἐκ φύσεως φρόνιμος, γνωρίζων ὅτι ἂν δὲν ἀσκηθῇ τις εἰς τὸν τεχνίτην καὶ διδάσκαλον καλῶς πρότερον, δὲν γίνεται τέλειος. Προσελθὼν λοιπὸν εἰς ἕνα μακάριον γέροντα, Λογγῖνον ὀνόματι, ὅστις ἦτο ἀπὸ τοὺς ἄλλους Πατέρας ἐναρετώτερος τὸν καιρὸν ἐκεῖνον καὶ δοκιμώτερος, ἔκαμε μετ’ ἐκείνου καιρὸν πολὺν ὁμοδίαιτος καὶ συγκάτοικος, ὅστις ἦτο εἰς οἶκον μικρόν, εἰς τὸν πύργον τοῦ Δαβὶδ ἠσφαλισμένος, καὶ ἐκεῖ εἰργάζετο τὸ γλυκὺ μέλι τῆς ἀρετῆς ὁ θαυμάσιος. Ὁ δὲ Θεοδόσιος παιδευθεὶς ἐπιμελῶς τὴν διάκρισιν εἰς τοιοῦτον ἄκρον διδάσκαλον, ἐπῆγε καὶ μόνος του εἰς ἕνα παλαιὸν διάθισμα καθὼς ὁ γέρων τὸν ἐπρόσταξε, καὶ ἀφοῦ ἔκαμεν ἐκεῖ ὀλίγον καιρὸν ἠκούσθη πανταχοῦ ἡ φήμη του, ἐπειδὴ ἡ ἀρετὴ φανερώνει τὸν ἄνθρωπον καθὼς ἡ λαμπὰς δεικνύει εἰς ὅλους τὸν φέροντα αὐτήν. Λοιπὸν ἐπειδὴ ἐσύχναζον πολλοὶ καὶ τὸν ἠνώχλουν ἐμποδίζοντες τὴν ποθουμένην εἰς αὐτὸν καὶ γλυκυτάτην ἡσυχία, ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους καὶ ἔμεινεν εἰς ἕνα σπήλαιον, εἰς τὸ ὁποῖον ἕως τὴν σήμερον εὑρίσκεται τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον. Ἔχομεν δὲ καὶ ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς Πατέρας παράδοσιν, ὅτι εἰς αὐτὸ τὸ ἅγιον σπήλαιον διενυκτέρευσαν οἱ τρεῖς μακάριοι Μάγοι, ἀφοῦ ἐπροσκύνησαν τὸν