καὶ ὡδήγησαν ἐνώπιον τῆς Συνόδου «ἵνα δέξηται προδηλοτέραν τὴν κατάκρισιν» καὶ ἐτοποθέτησαν εἰς τὸν ἔσχατον τόπον. Πλήρεις τότε ἐπάρσεως, καταφρονητικῶς χλευάζοντες καὶ ἀσυστόλως ψευδόμενοι οἱ τοποτηρηταὶ καὶ ἀντιπρόσωποι τοῦ Πάπα ἀνεφώνησαν· «Οὗτός ἐστιν ὁ Φώτιος, δι’ ὃν ἡ ἁγία τῶν Ρωμαίων Ἐκκλησία ἐν ἑπτὰ ἔτεσι καὶ πλέον ὑπέμεινε πόνους πολλοὺς ὁμοίως δὲ καὶ οἱ Ἀνατολικοὶ θρόνοι καὶ ἡ Κωνσταντινουπόλεως Ἐκκλησία ἀνάστατος γέγονεν;».
Ἐρωτώμενος δὲ ὁ Ἅγιος ἵνα ἀπαντήσῃ εἰς τὰς κατ’ αὐτοῦ κατηγορίας ἐσιώπα μεγαλοφρόνως· ἐπειδὴ δὲ καὶ πάλιν ἐπιμόνως ἠρωτᾶτο, εἶπε· «Τῆς φωνῆς τοῦ σιγῶντος ὁ Θεὸς ἀκούει». Ἀλλὰ καὶ πάλιν οἱ τοποτηρηταὶ τοῦ Πάπα ἀπῄτουν ἀπειλητικῶς νὰ ἀπολογηθῇ. Ὁ θεῖος Φώτιος τότε λέγει πρὸς αὐτούς· «Οὐδ’ ὁ Ἰησοῦς σιωπῶν ἀπέφυγε τὴν καταδίκην». Καὶ πάλιν ὑπὸ τῶν αὐτῶν προτρεπόμενος νὰ ἀπολογηθῇ, ἄλλως θέλει καταδικασθῆ, ἀπήντησε· «Τὰ ἐμὰ δικαιώματα οὐκ εἰσιν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ». Ἔδωσαν τότε οἱ τοποτηρηταὶ εἰς τὸν Ἅγιον προθεσμίαν ἀπολογίας χωρὶς βεβαίως νὰ τὴν ζητήσῃ ἐκεῖνος, πληρωθείσης δὲ καὶ ταύτης προσήγαγον καὶ πάλιν τὸν Ἅγιον μετὰ τοῦ Συρακουσῶν Γρηγορίου εἰς τὴν ἑβδόμην συνέλευσιν.
Ἀσθενὴς δὲ ὢν καὶ καταβεβλημένος ὁ Ἅγιος ἐστηρίζετο εἰς μικρὰν βακτηρίαν. Οἱ δὲ τοῦ Πάπα τοποτηρηταὶ τὸ κακεντρεχὲς αὐτῶν φρόνημα ἐπιδεικνύοντες προσέταξαν ἀποτόμως νὰ ἀφαιρέσωσιν ἀπὸ τὰς χεῖρας του τὴν βακτηρίαν, ὡς ἀναξίου δῆθεν νὰ φέρῃ αὐτήν! Ἐρωτηθέντες δὲ ὅ τε θεῖος Φώτιος καὶ ὁ Συρακούσης Γρηγόριος ἐὰν δέχωνται νὰ ὑπογράψωσι λίβελλον κατὰ τῶν Συνόδων, αἵτινες εἶχον καταδικάσει τὰς κακοδοξίας τῶν Λατίνων καὶ τὰς αὐθαιρεσίας τοῦ Πάπα Νικολάου, ἀπεκρίθησαν ἀμφότεροι· «Ὁ Θεὸς φυλάξαι τὸν βασιλέα ἡμῶν… Τοῖς τοποτηρηταῖς ἀπολογίαν οὐ παρέχομεν καὶ μετανοησάτωσαν αὐτοὶ ἐφ’ οἷς ἐπλημμέλησαν». Ἐκ τῆς ἀξιοπρεποῦς ταύτης ἀπαντήσεως ἐξοργισθέντες οἱ παπικοὶ ἀπετόλμησαν αὐτοὶ οἱ ὄντως ἀλλότριοι τῆς θείας Χάριτος νὰ ἐκσφενδονήσωσι κατὰ τοῦ Ἁγίου δεκάκις τὸ ἀποτρόπαιον ἀνάθεμα! [5] Ἐπέβαλον ποινὴν τὴν ὁποίαν μὲ πόνον ψυχῆς ἀλλὰ καὶ πολλῆς τῆς προσοχῆς καὶ συνέσεως χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν καὶ μόνον!