τὰ τρόπαια τῆς νίκης, τὰ προαναφερθέντα δηλαδὴ πρακτικὰ τῆς ψευδοογδόης ἐκείνης Συνόδου. Ἀλλ’ ὅμως ἡ θεία δίκη δὲν ἀφῆκεν αὐτοὺς νὰ χαρῶσιν ἄχρι τέλους ἐπὶ τῷ κατορθώματι αὐτῶν, διότι πλέοντες πρὸς τὴν Ρώμην ἐνέπεσαν εἰς Σλαύους πειρατάς, οἵτινες γυμνώσαντες αὐτοὺς ἥρπασαν σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὸν κώδικα τῶν πρακτικῶν. Οὕτως οὐδὲ εἰς χάρτην κἂν γεγραμμένην ἠξιώθη νὰ ἀπολαύσῃ τὴν φαντασθεῖσαν νίκην ὁ Πάπας Ἀδριανός.
Ὁ δὲ θεῖος Φώτιος μετὰ τὴν ἄνομον κατάκρισιν αὐτοῦ ὡδηγήθη εἰς τὴν Μονὴν τῆς Ἁγίας Σκέπης, ὅπου καὶ παρεδόθη «εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν» καὶ ποικιλοτρόπως ἐβασανίζετο φυλασσόμενος ὑπὸ λόχου στρατιωτῶν, ἀπαγορευθείσης καὶ πάσης ἐπικοινωνίας μετὰ συγγενῶν καὶ γνωστῶν καὶ εἰς καθημερινὰς ἀνακρίσεις ὑποβαλλόμενος. Τὸ δὲ χειρότερον ὅτι καὶ αὐτὰ τὰ βιβλία τοῦ ἀφῃρέθησαν, ἀλλὰ καὶ σφοδρῶς ἀσθενήσαντος ἐκ τῶν ταλαιπωριῶν, οὐδὲ ἰατροῦ κἂν εἴσοδος ἐπετράπη. Ταῦτα δὲ πάντα μετὰ θαυμαστῆς καρτερίας ὑπέμεινεν ὁ Ἅγιος μηδόλως λυπούμενος ἢ στενοχωρούμενος. Τούτων δὲ γενομένων σεισμὸς μέγας ἔσεισεν ἐκ θεμελίων τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ζημίαι πολλαὶ ἐγένοντο, ὥστε εἰς φόβον ἐνέβαλε πάντας, ὅτι διὰ τὰς κατὰ τοῦ Ἁγίου καταδρομὰς ἐμίσησεν ὁ Θεὸς τὴν Πόλιν.
Παρέμεινε δὲ ὁ Ἅγιος φυλακισμένος καὶ βασανιζόμενος ἐπὶ τρία ἔτη, ὅτε κατανοήσας πλέον ὁ αὐτοκράτωρ Βασίλειος τὴν προσγενομένην ἀδικίαν ὄχι μόνον ἀπηλευθέρωσεν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἐγκαταστήσας μετὰ πάσης τιμῆς εἰς τὸ ἐν Μαγναύρᾳ βασιλικὸν Παλάτιον ἐνεπιστεύθη εἰς αὐτὸν τὴν ἀνατροφὴν τῶν υἱῶν καὶ διαδόχων αὐτοῦ Λέοντος καὶ Κωνσταντίνου. Ὁ δὲ ταπεινόφρων Φώτιος ἔσπευσε νὰ διαλλαγῇ καὶ μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἰγνατίου, ἀμφότεροι δὲ οἱ Ἁγιώτατοι οὗτοι Πατριάρχαι, παρὰ τὰς διαφορὰς αἱ ὁποῖαι τοὺς ἐχώρισαν, προσέπεσον εἰς τοὺς πόδας ἀλλήλων καὶ κατασπαζόμενοι ἀλλήλους ἐζήτουν ἀπ’ ἀλλήλων συγχώρησιν. Παρεῖχε δὲ ὁ ἀνεξίκακος Φώτιος πᾶσαν συνδρομὴν εἰς τὸν γηραιὸν Ἰγνάτιον διὰ τὴν ἐπίλυσιν πολυπλόκων ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων καὶ τὴν εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ἀσθενήσαντος δὲ τοῦ ἀοιδίμου Ἰγνατίου καὶ ἐν γήρατι καλῷ εὑρισκομένου, καθημερινῶς ἐπεσκέπτετο καὶ ἐθεράπευε καὶ ἀνεκούφιζεν αὐτὸν διὰ γλυκυτάτων παρηγορητικῶν λόγων μέχρι τῆς μακαρίας ἐκείνου τελευτῆς.