Ἐπειδὴ δὲ πανταχόθεν ἀπετύγχανε, καταδικάζει αὐθαδῶς τὸν Φώτιον, καὶ στέλλει πρέσβυν τοποτηρητὴν τὸν Μαρτῖνον εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἵνα μεταβάλῃ τὴν γνώμην τῶν Ἀνατολικῶν· ἀλλὰ τοῦτον φυλακίσας ὁ αὐτοκράτωρ, ἐδίωξε τέλος ὡς ταραξίαν, πρὸς δὲ τοὺς διαδόχους τοῦ ἐν τῷ μεταξὺ ἀποθανόντος Πάπα Ἰωάννου Ἀδριανὸν Γ’ καὶ τὸν ἐφεξῆς Στέφανον τὸν Ϛ’, θορυβοῦντας καὶ μαινομένους κατὰ τοῦ Φωτίου, γράφει σφοδρὰν Ἐπιστολὴν ὁ αὐτοκράτωρ, διὰ τῆς ὁποίας ἔστειλλεν εἰς τ’ Ἀνάθεμα τὰς ἀνόμους καὶ τυραννικὰς ἀξιώσεις τῆς Παπικῆς αὐλῆς.
Μετὰ δὲ ταῦτα ἀπέθανεν ὁ Αὐτοκράτωρ Βασίλειος τῷ ωπϛ’ (886) καὶ γίνεται τούτου διάδογος ὁ υἱὸς αὐτοῦ Λέων Ϛ’ ὁ Σοφὸς ἐπονομαζόμενος καὶ δικαίως ἐγκωμιαζόμενος διὰ τὴν πολλὴν καὶ μεγάλην σοφίαν αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὰ γράμματα καὶ νομικὰ προστασίαν, χάριν τῶν ὁποίων ἐξέδωκε τὸ ἔτος ϡδ’ (904) τὰ Βασιλικὰ εἰς Βιβλία 60. Ἀλλ’ ὁ σοφὸς οὗτος αὐτοκράτωρ ἐφάνη κατὰ δυστυχίαν πολλάκις ἄσοφος καὶ δοῦλος τῶν ἰδίων αὐτοῦ παθῶν. Πρὸς ταῦτα δὲ πολλάκις ὁ Φώτιος ἀνθιστάμενος, δυσηρέστει τὸν αὐτοκράτορα· ὅθεν καὶ διέβαλλον αὐτὸν εὐκολώτερον πρὸς τὸν βασιλέα ἄνθρωποι συκοφάνται καὶ φθονεροί, συκοφαντοῦντες παντοιοτρόπως τὴν ἀρχαίαν καὶ ἀθῴαν φιλίαν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Σανταβαρηνὸν Θεόδωρον, τὸν ὁποῖον ἀπὸ μακροῦ ἐμίσει ὁ βασιλεὺς Λέων, διότι ἐθεώρει αὐτὸν ὑπεύθυνον διαβολῆς πρὸς τὸν πατέρα του Βασίλειον, ὅτι ὁ Λέων ἐπεβουλεύθη τὴν ζωὴν τοῦ πατρός του, συνεπείᾳ τῆς ὁποίας ὀλίγου δεῖν θὰ ἐτυφλοῦτο, ἐὰν δὲν ἔσῳζεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς τυφλώσεως ὁ θεῖος Φώτιος. Ἕνεκα τῆς κατηγορίας ταύτης ὁ Λέων εἶχεν ἐξωρισθῆ ὑπὸ τοῦ πατρός του.
Τοιαύτας λοιπὸν ἀλόγους αἰτίας ἁρπάσας ὁ φιλύποπτος αὐτοκράτωρ Λέων, ἔχων δὲ καὶ κατὰ νοῦν νὰ ἀναβιβάσῃ εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Στέφανον, ὅστις ἀπὸ χρόνων ἐγκαταλείψας τὰ βασίλεια ἐγένετο Μοναχὸς καὶ διῆγε ζωὴν ὁσίαν, ἔπραξεν ἔργον ἀνόσιον καὶ ἄδικον φανεὶς ἀγνώμων πρὸς τὸν ἴδιον αὐτοῦ διδάσκαλον καὶ σωτῆρα, ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκουμένης ἁπάσης πατέρα καὶ λαμπρὸν φωστῆρα, τὸν ὁποῖον ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐξετάσεως, ἄνευ κρίσεως, κατεβίβασεν ἀπὸ τοῦ θρόνου ἐν ἔτει ωπϛ’ (886), ἐννέα ἤδη ἔτη πατριαρχεύσαντα κατὰ τὴν δευτέραν αὐτοῦ πατριαρχείαν καὶ ὡς κακοῦργον ἀπέστειλεν ἔγκλειστον εἰς τὸ Μοναστήριον τῶν Ἀρμενιανῶν, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ διήγαγε μέχρι τέλους τῆς ἐνδόξου ζωῆς αὐτοῦ.