ἀκούσας δὲ τοῦτο ὁ Μάρτυς εἶπεν εἰς τὸν κριτήν· «Δὲν εἶμαι φρενοβλαβής, ἀλλ’ ἔχω σῴας τὰς φρένας· καὶ εἶμαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, Χριστιανὸς ἐγεννήθην καὶ Χριστιανὸς θέλω νὰ ἀποθάνω. Ἰδοὺ εἶδες καὶ ἤκουσες καὶ ἔμαθες ὅτι εἶμαι Χριστιανὸς καὶ ὅτι ἀρνοῦμαι τὴν θρησκείαν σας· λοιπὸν ἐπιτέλεσον τὸ ταχύτερον πᾶν τὸ ὁποῖον σκέπτεσαι πρὸς τιμωρίαν μου καὶ εἶμαι ἕτοιμος νὰ ὑπομείνω πᾶσαν ἀπόφασίν σου, μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ μου». Ὀργισθέντες τότε οἱ παρεστῶτες ἐπίσημοι Ὀθωμανοὶ ἀπέστειλαν αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ δεσμοφύλακος ὠθοῦντες καὶ μαστίζοντες αὐτὸν ἀνηλεῶς· ἀλλ’ οὗτος εἰς οὐδὲν λογιζόμενος τὰς τυραννίας, ὡμολόγει εἰς τοὺς καθ’ ὁδὸν συναντωμένους Χριστιανούς, ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ ὡς τοιοῦτος ἐζήτει συγχώρησιν. Ὅτε δὲ ἔφθασαν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ δεσμοφύλακος, παρευθὺς ἔβαλον αὐτὸν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἐδέσμευσαν τοὺς πόδας αὐτοῦ, εἰς δὲ τὸν λαιμὸν ἔθεσαν βαρεῖαν ἅλυσον καὶ εἰσήρχοντο ἐντὸς τῆς φυλακῆς οἱ Ὀθωμανοὶ καὶ τὸν ἐμάστιζον χλευάζοντες αὐτὸν ὡς τρελλόν. Εἰς πάντας δὲ ὡμολόγει ὅτι εἶναι Χριστιανὸς καὶ ἔχει ὑγιεῖς καὶ σῴας τὰς φρένας.
Τὴν ἐπιοῦσαν, ἡμέραν Παρασκευὴν τῆς αὐτῆς ἑβδομάδος, ὥραν ἕκτην τῆς μεσημβρίας [1], ἔφερον τὸν Μάρτυρα τυραννικῶς προς ἐξέτασιν καὶ ἠρώτων ἂν ἦλθεν εἰς τὸν νοῦν του, τοῦ ὑπέσχοντο δὲ δῶρα πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ ὅ,τι ἄλλο πολύτιμον θέλει, ἀρκεῖ νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν θρησκείαν των. Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπήντησεν οὕτω· «Καὶ τὸν νοῦν μου ἔχω ὑγιᾶ καὶ τὴν ὁμολογίαν μου σταθερὰν καὶ ἀμετάτρεπτον· σεῖς εἶσθε μωροὶ καὶ χωρὶς νοῦν. Τί μὲ πειράζετε καὶ μὲ δοκιμάζετε, ἐνῷ ἐνώπιόν σας μέμφομαι καὶ βλασφημῶ τὴν πίστιν σας; Ἀφήνετε σεῖς τὴν πίστιν σας καὶ γίνεσθε Χριστιανοί; Λοιπὸν πῶς ν’ ἀφήσω ἐγὼ τὴν τοῦ ἡλίου φαεινοτέραν καὶ ἁγίαν πίστιν τοῦ Χριστοῦ μου καὶ νὰ ἔλθω εἰς τὴν ἰδικήν σας τὴν σκοτεινὴν καὶ ἄνομον, οἱ ὁποῖοι κάμνετε τὴν ἡμέραν νύκτα καὶ τὴν νύκτα ἡμέραν καὶ τὴν νηστείαν σας πολυφαγίαν καθὼς κάμετε εἰς τὸ ραμαζάνι σας; Ἀλλὰ καὶ ἐγὼ ἠπατήθην καὶ ἔγινα Τοῦρκος, τώρα ὅμως ἀντιληφθεὶς τὴν ἀπάτην καὶ τὴν πλάνην, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπέπεσα, μετεμελήθην καὶ ὁμολογῶ ὅτι εἶμαι Χριστιανός· ἀποστρέφομαι τὴν πίστιν σας καὶ τὸν προφήτην σας, καὶ ὅλους σας, καὶ διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μου προσφέρω τὴν ζωήν μου καὶ καταφρονῶ τὰ πάντα· τί μὲ φυλάττετε καὶ δὲν μὲ φονεύετε;».