ΘΕΟΔΩΡΟΣ ὁ ἔνθερμος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως Νεομάρτυς καὶ Ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ προθυμότατος, κατήγετο ἐκ τοῦ Νεοχωρίου τοῦ Βυζαντίου, ἐγεννήθη δὲ κατὰ τὸ ἔτος ͵αψοδ’ (1774) ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Σουλτὰν Μαχμούτ. Οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἦσαν εὐσεβέστατοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ ὁ μὲν πατήρ του ὠνομάζετο Χατζῆ Ἀναστάσιος, ἡ δὲ μήτηρ του Σμαραγδή. Ἐφαίνετο δὲ εἰς τοῦτον ὡς ἄνωθεν προωρισμένον τὸ ὄνομα Θεόδωρος, διότι ἡ μεγάλη πρὸς τὰ θεῖα θερμότης του τὸν ἐφώτιζεν, ὥστε ἀπὸ μικρὸν παιδίον νὰ εἶναι προσηλωμένος εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ ὁποῖα καὶ ἔμαθεν· ἔμαθε δὲ καὶ τὴν ζωγραφικὴν τέχνην ἀπὸ εὐσεβή τινα Χριστιανὸν μὲ τὸν ὁποῖον εἰργάζετο εἰς τὰ βασιλικὰ παλάτια.
Βλέπων δὲ ὁ μισόκαλος διάβολος τὴν πρὸς τὰ θεῖα σταθερὰν πίστιν καὶ ἀφοσίωσίν του καὶ αὐξανομένην καθημερινῶς τὴν ἀρετήν του καὶ ἑδραιουμένην εἰς τὴν θείαν ἐπίγνωσιν καὶ μὴ ὑποφέρων καὶ τὴν καθημερινὴν προσευχὴν καὶ κανονικὴν νηστείαν του, ἐφθόνησε καὶ ἤρχισε νὰ ρίπτῃ εἰς τὴν ἀγαθὴν καρδίαν αὐτοῦ σπόρον φιληδονίας καὶ μετατροπὴν ἐπιγνώσεως καὶ νὰ στρέφῃ τὴν προσοχήν του πρὸς ἐκείνας τὰς ἀγαρηνὰς σωματικὰς τρυφάς, δόξας καὶ πολυτελείας, τὰς ὁποίας ὁ μισόκαλος οὗτος παρέστησεν ὡς δόλον ἐπιγνώσεως· ὡς ἄνθρωπος δὲ ἀπατηθείς, ἔπεσεν εἰς τὴν παγίδα αὐτοῦ τοῦ ἀποστάτου διαβόλου καὶ σκοτισθεὶς τὸν νοῦν, ἠρνήθη, φεῦ! τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἐδέχθη τὸ βδελυρὸν ἐκεῖνο τῆς θρησκείας τοῦ Μωάμεθ σύμβολον, ἤτοι τὴν ψευδοπεριτομὴν τῆς ἀκροβυστίας καὶ ὡς τοιοῦτος ἔμενεν εἰς τὰ βασιλικὰ παλάτια τρία ἔτη, ὅπου ἐδιδάσκετο τὰς βδελυρὰς καὶ ἀπατηλὰς μυθολογίας, τὰς ὁποίας ἐκεῖνος ὁ πλάνος ἐπενόησε. Συγχρόνως ἔλαβε καὶ βασιλικὰς δόξας, τιμάς, πλούτη μεγάλα καὶ ὀφφίκια· ὅθεν δὲν ἦτο πλέον μικρᾶς τάξεως ἄνθρωπος, ἀλλ’ εἷς τῶν ἐνδόξων καὶ μεγάλης τιμῆς ἀνθρώπων τοῦ βασιλικοῦ παλατίου· ἤλπιζε δέ, μὲ τὴν πρόοδον τοῦ καιροῦ, εἰς ἀνώτερον μέλλον φθαρτόν, ἀντὶ τῆς ζώσης καὶ ἀθανάτου ζωῆς.
Μετὰ πάροδον τριῶν ἐτῶν ἔπεσεν εἰς τὴν Πόλιν πανώλης ἀκόμη καὶ εἰς αὐτὰ τὰ παλάτια τοῦ Σουλτάνου καὶ καθημερινῶς ἔβλεπεν ὅτι ἀπέθνῃσκον ἀδιακρίτως πάσης τάξεως ἄνθρωποι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, πλούσιοι καὶ πένητες, ὅθεν ἐκυριεύθη ἀπὸ φόβον. Συνῆλθε λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ ἐσυλλογίσθη τὸ κακὸν τῆς ἀρνήσεως· καὶ τότε ἐρριζώθη εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Ὅθεν ἠρνήθη εὐθὺς ὅλας ἐκείνας τὰς μεγάλας τιμὰς καὶ δόξας τῆς τῶν Ἀγαρηνῶν θρησκείας καὶ