Πρὶν ὅμως ὁ Ὅσιος φθάσῃ ἐκεῖ, ὅταν εὑρίσκετο εἰς τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Θαλαλαίου, τὸ ὁποῖον ἦτο κτισμένον πλησίον τῆς ὁδοῦ, οἱ πτωχοί, οἱ ὁποῖοι ἐτρέφοντο παρ’ αὐτοῦ εἰς τὸ ὄρος τῆς Ὀξείας, τὸν ἠκολούθουν κλαίοντες καὶ ὀδυρόμενοι καὶ παρακαλοῦντες τὸν τροφέα των νὰ ἐπιστρέψῃ ὀπίσω. Τότε ἐκεῖνος εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἐπιστρέψατε, τέκνα μου, εἰς τὸ ὄρος· διότι ἂν καὶ σωματικῶς ἀπεμακρύθην ἀπ’ ἐκεῖ, ἀλλὰ νοερῶς θὰ εἶμαι πάντοτε μαζί σας καὶ θὰ σᾶς θρέψῃ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος, ὅπως ἐκεῖνος γνωρίζει». Ἐκεῖνοι δέ, πιστεύσαντες εἰς τοὺς λόγους του, ἐπέστρεψαν πάλιν εἰς τὸ ὄρος, ἐχορήγει δὲ πράγματι εἰς αὐτοὺς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος πάντα τὰ πρὸς τροφὴν ἀναγκαῖα, παρακινῶν διὰ τοῦ Ὁσίου πολλοὺς θεοφιλεῖς ἀνθρώπους διὰ τὴν φροντίδα καὶ τὴν πρόνοιαν αὐτῶν.

Μετὰ ταῦτα, πέμψας ὁ εὐσεβὴς βασιλεὺς Μαρκιανὸς πλοῖον εἰς τὰς Ρουφινιανάς, ἐκάλεσε τὸν μακάριον καὶ λέγει πρὸς αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἐχαιρέτισε φιλοφρόνως καὶ τὸν ἠσπάσθη· «Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἶσαι ἀληθὴς δοῦλος τοῦ Θεοῦ, τίμιε Πάτερ· διὰ τοῦτο εἶναι ἀνάγκη καὶ σὺ νὰ συμφωνήσῃς καὶ νὰ συγκατατεθῇς εἰς ὅσα ἀπεφάσισεν ἡ ἐν Χαλκηδόνι Ἁγία Σύνοδος τῶν θείων Πατέρων». Ἐκεῖνος τότε εἶπε πρὸς αὐτόν· «Καὶ ποῖος εἶμαι ἐγώ, βασιλεῦ, ὥστε νὰ συγκαταλέγωμαι μὲ Ἁγίους Πατέρας, ἐγὼ ὁ ὁποῖος ἔχω μᾶλλον ἀνάγκην ἁπὸ τὴν διδασκαλίαν καὶ τὴν ἐξ ἄλλων ὠφέλειαν; Πλήν, ἐὰν ἡ ἐν Χαλκηδόνι Σύνοδος δὲν ἐπεχείρησε νὰ πράξῃ τι, τὸ ὁποῖον νὰ ἀνατρέπῃ τὸ Σύμβολον τῶν ἐν Νικαίᾳ συνελθόντων Πατέρων, ἀλλὰ ἀνεκήρυξε τελείαν τὴν οἰκονομίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐδογμάτισεν ὅπως ἡ Ἄχραντος αὐτοῦ Μήτηρ ὀνομάζεται Θεοτόκος, καθῆλε δὲ καὶ τοὺς δυσσεβεῖς Εὐτυχῆ καὶ Νεστόριον, τότε ἀποδέχομαι καὶ συμφωνῶ μετ’ αὐτῆς, εὐχαριστῶν τὸν Θεὸν καὶ τὴν εὐσέβειαν».

Μόλις ἤκουσεν αὐτὰ ὁ βασιλεὺς ἐπλημμύρισεν ἀπὸ ἀνέκφραστον χαρὰν καὶ ἠσπάσθη τὴν τιμίαν κεφαλὴν τοῦ Ὁσίου καὶ μὲ τιμητικὴν συνοδείαν τὸν ἔστειλεν εἰς τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν, εἰδοποιήσας τὸν Πατριάρχην νὰ ἀναγνωσθοῦν καὶ εἰς τὸν Ὅσιον ὅσα ἀπεφάσισε καὶ ἐνέκρινεν ἡ Ἁγία Σύνοδος. Ἀφοῦ λοιπὸν ἤκουσε ταῦτα μὲ προσοχὴν ὁ μακάριος καὶ ὅλα ὡς εὐσεβῆ τὰ ἐπῄνεσε καὶ τὰ ἀπεδέχθη, ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τὰς Ρουφινιανάς, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀνέβη ὄχι εἰς τὸ προηγούμενον ὄρος, ἀλλ’ εἰς ἄλλο πολὺ τραχύτερον καὶ ὑψηλότερον, Σκόπα καλούμενον [6], εἰς τὸ ὁποῖον καὶ διέμενεν, ἀφοῦ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ ἔκαμαν πάλιν κλωβὸν ἀπὸ ξύλα καὶ ἄφησαν μικρὰν θυρίδα διὰ νὰ συνομιλῇ μὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἤρχοντο πρὸς αὐτόν,