μὴ γένοιτο· διότι καὶ ἐγὼ πολὺ τὸν ἀγαπῶ καὶ τὸν ὁμολογῶ, ὅτι συνελήφθη ἐκ Πνεύματος Θεοῦ καὶ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας χωρὶς ἄνδρα καὶ ὅτι εἶναι Προφήτης ἀληθινὸς καὶ ἀνελήφθη ζῶν εἰς τοὺς οὐρανούς, μέλλει δὲ πάλιν νὰ καταβῇ διὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον εἰς τὴν ἐσχάτην ἡμέραν· καὶ ὅστις δὲν πιστεύει αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶπον, ἄς ἔχῃ ἀνάθεμα· τί δὲ κακὸν κάμνομεν ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι τιμῶμεν τὸν Μωάμεθ καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ φυλάττομεν καὶ πιστεύομεν, ὅτι ὁ Θεὸς ἐνεχείρισεν εἰς αὐτὸν τὰς κλεῖς τοῦ Παραδείσου;».
Ἄκρως διαβολικὴ καὶ ἐπικίνδυνος ὑπῆρξεν ἡ παγὶς, αὕτη τοῦ κριτοῦ διὰ να συλλάβῃ εἰς τὰ ἑαυτοῦ δίκτυα τον Μάρτυρα. Ἐκεῖνος ὅμως ὁ μακάριος, ἔχων ἔνοικον τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀπεκρίθη χωρὶς καμμίαν ἀμφιταλάντευσιν· «Εὐχαριστῶ τὸν Θεόν μου, ὅτι σὺ καλῶς ὁμολογεῖς περὶ τοῦ Χριστοῦ, ὅτι συνελήφθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐγεννήθη ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας καὶ ὅτι αὐτὸς εἶναι κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν καὶ θέλει ἀποδώσει εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ· οὕτω πιστεύουν ὅλα τὰ ἔθνη ἀπὸ Ἀνατολῶν ἕως Δυσμῶν. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῆς Γεννήσεώς του ὅλοι οἱ Προφῆται δι’ αὐτὸν ἐπροφήτευσαν, δηλαδὴ ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέλλει νὰ γεννηθῇ ὡς ἄνθρωπος καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους νὰ συναναστραφῇ· νὰ βαστάσῃ τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, νὰ φθονηθῇ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους Ἑβραίους, νὰ σταυρωθῇ, νὰ ταφῇ νὰ ἀναστηθῇ, νὰ ἀναληφθῇ εἰς τοὺς οὐρανούς, νὰ καθίσῃ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς καὶ νὰ κρίνῃ κατὰ τὴν ἐσχάτην ἡμέραν ζῶντας καὶ νεκρούς. Αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπεν εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ὅτι ὅλος ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆται, ἕως τοῦ Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν, ἀπὸ τότε δὲ ἕως τέλος τοῦ αἰῶνος Προφήτης ἄλλος δὲν γίνεται· ὅθεν ὁ Μωάμεθ Προφήτης δὲν εἶναι, διότι εἶναι ὑστερώτερος ἀπὸ τὸν Χριστόν· ἀλλ’ αὐτὸς μόνος του ὠνόμασεν ἑαυτὸν Προφήτην καὶ κλειδοῦχον τοῦ Παραδείσου καὶ ἔπλασεν, ὅτι ὁ Παράδεισος ἔχει τρυφὰς σαρκικὰς καὶ πορνικὰς μίξεις. Συνέθεσε δὲ καὶ παρόμοιον βιβλίον, μὲ εὔκολον θρησκείαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀρεστὴ εἰς τοὺς σαρκικούς· εἶπε δὲ ὅτι τὸ βιβλίον αὐτὸ τοῦ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὅταν ἐκοιμᾶτο· μόνος δὲ αὐτὸς μαρτυρεῖ διὰ τὸν ἑαυτόν του ταῦτα. Ἀλλ’ οὔτε οἱ Προφῆται ἐπροφήτευσαν δι’ αὐτόν, καθὼς ἐπροφήτευσαν διὰ τὸν Χριστόν, οὔτε αὐτὸς ὁ ἴδιος ἔκαμε κανὲν θαῦμα πρὸς βεβαίωσιν τῶν λόγων του, καθὼς ἔκαμεν ὁ Χριστὸς πολλά· οὔτε ἄλλος οὐδεὶς τὸν εἶδε, ὅτι ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸ βιβλίον ἐκεῖνο, καθὼς εἶδε τὸν Μωϋσῆν τὸ πλῆθος τῶν Ἑβραίων. Καὶ τί νὰ λέγω τὰ πολλά; Ἐγὼ αὐτὸν δὲν τὸν ἔχω διὰ προφήτην καὶ ὅσοι τὸν πιστεύετε εἶσθε μερὶς αὐτοῦ, ἐγὼ δὲ εἶμαι μερὶς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐδῶ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν».