Ἰδὼν τότε ὁ κριτής, ὅτι δὲν κατορθώνει τίποτε, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, εἶπεν· «Ἀποκρίσου, Γεώργιε, εἰς ὅσα αὐτοὶ μαρτυροῦν κατὰ σοῦ». Ὁ δὲ Γεώργιος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶπον, εἶπον· καὶ δόλον δὲν εὑρίσκεις εἰς τὰ χείλη μου». Εἶπεν ὁ κριτής· «Ἐγὼ κάλλιον πιστεύω εἰς τόσον πλῆθος, παρὰ εἰς σὲ τὸν ἕνα· καὶ ἐπειδὴ δὲν θέλεις νὰ ἀρνηθῇς τὸν Χριστόν, εἶσαι ἄξιος θανάτου». Ἔπειτα στραφεὶς πρὸς τὸν καταλαλοῦντα λαὸν εἶπεν· «Ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ νὰ εἶναι εἰς τὰς ψυχάς σας καὶ ὡς θέλετε κάμετε μὲ αὐτόν». Εὐθὺς τότε ὥρμησαν ἐκεῖνοι κατεπάνω του διὰ νὰ ξεσχίσουν τὸ πρόβατον τοῦ Χριστοῦ· καὶ ἄλλοι μὲν τὸν ἐρράπιζον, ἄλλοι τὸν ἔπτυον καὶ ἄλλοι τὸν ἔσυρον ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, εἶτα τοῦ ἔδεσαν τὰς χεῖρας ὄπισθεν, τοῦ ἔβαλον ἅλυσιν εἰς τὸν λαιμὸν καὶ τὸν ἔσυραν εἰς τὴν ἀγοράν, ὁ δὲ κήρυξ αὐτῶν ἐφώναζε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· «Ὅσοι φυλάττετε τὴν πίστιν μας, ἐλᾶτε ὅλοι καὶ φέρετε ξύλα νὰ καύσωμεν αὐτόν, διότι ἐβλασφήμησε τὸν νόμον μας καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ ἀρνηθῆ τὸν Χριστόν».

Συνήχθη λοιπὸν πλῆθος ἀναρίθμητον Ἀγαρηνῶν, ἄλλοι δὲ ἐξ αὐτῶν τὸν ἀπειλοῦσαν καὶ ἄλλοι τοῦ ὑπέσχοντο δῶρα πολλά· ἀλλ’ ὁ Μάρτυς ἵστατο στερεὸς εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς ἀπεκρίνετο εἰς ὅλα καθὼς ἔπρεπε· τότε τὸν ἔφεραν πλησίον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ πλησιάσας εἰς αὐτὸν ὁ προρρηθεὶς Ἱερεὺς Πέτρος τοῦ εἶπεν· «Ὑπόμεινον ὀλίγον σήμερον, ὦ Γεώργιε, διὰ νὰ χορεύῃς αἰωνίως μὲ τὸν Χριστόν». Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ λέγει· «Παρακάλεσον, Πάτερ, τὸν Θεὸν δι’ ἐμέ, ἵνα μὲ στερεώσῃ».

Ταῦτα ἀκούοντες ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τὸν ἐπήγαιναν, ἐδίωξαν τὸν Ἱερέα νὰ μὴ πηγαίνῃ πλέον πλησίον του· ὁ δὲ Ἱερεὺς εἶχεν ἕνα ἐξ αὐτῶν φίλον, ὅστις εἶχε μεγάλην ἀγάπην εἰς τὸν Χριστόν, ἀλλὰ διὰ τὸν φόβον δὲν τὸ ὡμολόγει παρρησίᾳ, ὅσα ὅμως τοῦ ἔλεγεν ὁ Ἱερεὺς τὰ ἐδέχετο μετὰ χαρᾶς. Εἰς αὐτὸν λοιπὸν εἶπεν ὁ Ἱερεὺς Πέτρος νὰ ἵσταται πλησίον του, νὰ ἀκούῃ ὅσα λέγουν οἱ Ἀγαρηνοὶ εἰς τὸν Μάρτυρα καὶ ὅσα ἀποκρίνεται πρὸς αὐτοὺς ὁ Μάρτυς· ὁ δὲ Ἱερεὺς ἀπελθὼν ἐσύναξε τοὺς παρευρισκομένους ἐκεῖ Ἱερεῖς καὶ Χριστιανοὺς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ἀδελφοί, δεήθητε τοῦ Θεοῦ νὰ στηρίξῃ τὸν ἀδελφόν μας εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα». Ὅλοι τότε ἤρχισαν μετὰ δακρύων νὰ παρακαλοῦν τὸν Θεόν, λέγοντες· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ ποιήσας σημεῖα καὶ τέρατα μετὰ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων σου, σὺ καὶ νῦν ὁ αὐτὸς εἶσαι· στερέωσον λοιπὸν τὸν Μάρτυρά σου νὰ Σὲ ὁμολογήσῃ ἕως τέλους εἰς τὰς ἔσχατας ἡμέρας ταύτας καὶ ποίησον μετ’ αὐτοῦ σημεῖον εἰς ἀγαθόν, ἵνα οἱ ἰδόντες καὶ ἀκούοντες περὶ αὐτοῦ δοξάσωσι τὸ Πανάγιον ὄνομά Σου, ὅτι εὐλογητὸν εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν».