νὰ ἀλλάξῃς τὰ φθαρτὰ μὲ τὰ ἄφθαρτα καὶ τὰ ἐπίγεια μὲ τὰ ἐπουράνια; τὰ προσωρινὰ ἔτη τῆς ζωῆς μὲ τὰ αἰώνια καὶ ἀτελεύτητα; Ὅθεν, τέκνον μου, ἑτοιμάσου ἐναντίον τοῦ στρατεύματος τοῦ διαβόλου καὶ πιστεύω εἰς τὸν Θεόν, ὅτι αὐτὸς θέλει σὲ στηρίξει, ἐπειδὴ σὺ δὲν ἐπῆγες μόνος εἰς τοῦτον τὸν ἀγῶνα, ἀλλ’ ὁ Θεὸς σὲ προσεκάλεσε, διὰ νὰ τὸν δοξάσῃς εἰς ταύτας τὰς ἐσχάτας ἡμέρας καὶ αὐτὸς θέλει εἶναι μετὰ σοῦ εἰς τὸ Μαρτύριον, καθὼς ἦτο καὶ μὲ τὸν Μεγαλομάρτυρά του Γεώργιον· μόνον μὴ ἀτονίσῃς, ἀλλ’ ὑπόμεινον ὀλίγον».
Ταῦτα μετὰ προθυμίας, καὶ συνέσεως ἀκούσας ὁ καλοπροαίρετος Γεώργιος λέγει πρὸς τὸν Ἱερέα· «Ἀληθῶς εἶπες κατὰ πάντα, ἀλλ’ ἓν μικρὸν ζήτημα θέλω ἀπὸ σοῦ· παρακαλῶ νὰ φροντίσῃς ὅσον ἠμπορέσῃς νὰ μὲ ἐξαγοράσῃς, διὰ νὰ ζήσω ἀκόμη καὶ νὰ κάμω κανὲν καλὸν ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ἕως τοῦ νῦν εἶμαι ἔρημος πάσης ἀρετῆς· ἐὰν ὅμως δὲν δυνηθῇς, ἂς γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· καὶ ἐγὼ μὲν σπεύδω νὰ τελειώσω ὅσα μοῦ εἶπες, ἀλλὰ καὶ σὺ παρακάλεσον θερμῶς τὸν Θεόν, νὰ μὴ μὲ ὑστερήσῃ ἀπὸ τὴν βοήθειάν του, διότι αὐτὸς εἶπεν· «Ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰωάν. ιε’ 5). Ὁ δὲ Ἱερεὺς λέγει πρὸς αὐτόν· «Ἐπ’ ἀληθείας ἐξ ὅλης μου ψυχῆς θέλω φροντίσει διὰ τὴν σωτηρίαν σου καὶ δὲν θέλω λυπηθῆ τίποτε ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου, μόνον ἂν δυνηθῶ». Τοιαῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ ἐνουθέτησε τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὴν θείαν Γραφὴν ὁ ζηλωτὴς ἐκεῖνος καὶ ὄντως Ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου· ὁ δὲ Μάρτυς ἐδέχετο πάντα ταῦτα μετὰ χαρᾶς εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ κατὰ τὸ σολομώντειον ἐκεῖνο ρητόν· «Γνώριζε δικαίῳ καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι» (Παρ. θ’ 9). Ἀσπασάμενος δὲ ἐν τέλει αὐτὸν εἶπεν· «Εἰρήνη σοι, Γεώργιε τέκνον μου, ὁ Κύριος ἔσται μετὰ σοῦ ἐνισχύων σε καὶ περιφυλάττων σε ἀπὸ παντὸς ἐναντίου συναντήματος». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἱερεὺς ἀνεχώρησεν, ὁ δὲ μακάριος Γεώργιος, προσκυνήσας αὐτόν, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν φυλακήν.
Τὴν ἑπομένην ἡμέραν συνήχθη πλῆθος πολὺ ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους Τούρκους καὶ φέρουν τὸν Μάρτυρα ἐκ τῆς φυλακῆς· τόσας δὲ κολακείας καὶ ὑποσχέσεις τοῦ ἔκαμαν καὶ τόσας ἀπειλάς, ὥστε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰς περιγράψωμεν· ὅμως, μὲ ὅλα ταῦτα, δὲν ἠδυνήθησαν νὰ φέρουν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν σκοπόν των κατ’ οὐδένα τρόπον· ὅθεν πάλιν τὸν ἐφυλάκισαν, βάλλοντές του ἁλύσεις βαρείας εἰς τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας, ὁ δὲ Ἅγιος εὐχαριστῶν τὸν Θεὸν τὰ ὑπέμεινεν ὅλα μετὰ χαρᾶς.