Νομίζων ὁ Γεώργιος, ὅτι ἐκεῖνος τοῦ λέγει τὴν ἀλήθειαν, διότι ἄκακος ἀνὴρ πιστεύει πάντα λόγον, ἠκολούθησεν αὐτὸν καὶ ἐπῆγαν ἀμφότεροι εἰς τὸν κριτήν· ὁ δὲ κριτὴς ἰδὼν αὐτὸν ἐξεπλάγη διὰ τὴν ὡραιότητά του καὶ καλέσας αὐτὸν πλησίον του τοῦ λέγει μὲ ἥσυχον καὶ κατανυκτικὴν φωνήν· «Ὦ νεανίσκε, ἔμαθον πῶς εἶσαι πολὺ καλὸς τεχνίτης· ἠμπορεῖς νὰ μοῦ κάμῃς τὰ στολίδια, τὰ ὁποῖα χρειάζομαι, καθὼς ἐγὼ ἀγαπῶ;». Ἐκεῖνος δὲ εἶπε· «Δός μου νὰ τὰ κάμω καὶ πιστεύω νὰ σοῦ ἀρέσουν». Ὁ δὲ κριτὴς εἶπε· «Ναί, ἐπληροφορήθην ὅτι εἶσαι τεχνίτης εἰς αὐτά, ὅμως ἀκόμη ἕνα λόγον ἔχω νὰ σοῦ εἴπω καὶ ἐὰν μὲ ἀκούσῃς, ἔχει νὰ γίνῃ μεγάλον καλὸν εἰς σέ· ἐὰν ὅμως παρακούσῃς, ἔχεις νὰ ἀπολεσθῇς κακῶς». Ὁ δὲ Γεώργιος εἶπε· «Τὶ θέλεις νὰ κάμω;». Ὁ κριτὴς ἀπεκρίθη· «Ἀρνήσου τὸν Χριστὸν καὶ πίστευσον εἰς τὴν ἰδικήν μας ὀρθὴν πίστιν διὰ νὰ ἀπολαύσῃς καὶ ἐδῶ ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ ἐκεῖ νὰ κληρονομήσῃς τὸν Παράδεισον». Τοιαῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ τοῦ ἔλεγε, τὰ ὁποῖα ἀκούσας ὁ Γεώργιος εἶπε καθ’ ἑαυτόν· «Βλέπω, ὅτι ἦλθον ἐδῶ διὰ νὰ ἀγωνισθῶ διὰ τὴν πίστιν μου καὶ ὄχι διὰ τὴν τέχνην μου· ἀλλὰ σύ, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, δός μοι λόγον γνώσεως πρὸς ἀπόκρισιν καὶ δίδαξόν με κατὰ τὸ θέλημά σου».

Παρευθὺς τότε ἐδόθη εἰς τὸν Ἅγιον ἄνωθεν λόγος σοφίας, καθὼς ὑπόσχεται ὁ τῶν Μαρτύρων ἀγωνοθέτης Κύριος εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ λέγει πρὸς τὸν κριτὴν· «Αἱ ψυχαὶ τῶν ἰδικῶν σας καὶ πρῶτον αὐτοῦ τοῦ ἀρχηγοῦ σας Μωάμεθ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων τοῦ γένους σας μετὰ τὸν θάνατόν των ποῦ ἀπέρχονται;». Ὁ δὲ κριτὴς εἶπεν· «Εἰς τὸν Παράδεισον». Λέγει ὁ Γεώργιος· «Ποῖον σημεῖον ἢ θαῦμα φέρεις εἰς μαρτυρίαν τούτου; Ἤ πιστεύεις εἰς κενοὺς λόγους;». Ὁ δὲ κριτὴς εἶπε· «Καὶ τί ἄλλο σημεῖον θέλεις; Δὲν εἴμεθα βασιλεῖς, δὲν νικῶμεν ἰσχυρὰ βασίλεια; δὲν λαμβάνομεν τὰς πόλεις καὶ τὰς χώρας ἐκείνων; Ὅλοι οἱ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες τοῦ κόσμου δὲν μᾶς προσκυνοῦν καὶ μᾶς δίδουν φόρους; Ἐὰν λοιπὸν δὲν μᾶς ἠγάπα ὁ Θεός, δὲν ἤθελεν ὑψωθῆ τόσον τὸ κράτος μας». Πρὸς ταῦτα ἀπεκρίθη ὁ Γεώργιος· «Ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς εἶναι, ὅσοι βασιλεῖς ἰσχυροὶ ἐβασίλευσαν καὶ ἐκυρίευσαν τὴν οἰκουμένην καὶ ἀπέκτησαν δόξαν καὶ πλοῦτον πολύν, ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ μὴ ἐπίστευον εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν, διὰ τοῦτο ὅλοι ἀπωλέσθησαν καὶ αὐτοὶ καὶ ἡ μνήμη των, ἡ δὲ δόξα ἡ ἐπίγειος καὶ ἡ βασιλεία εἰς οὐδὲν τοὺς ὠφέλησε· μόνον δὲ οἱ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν εἰς τὸν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεόν, αὐτοὶ ὅλοι καὶ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες ἐδικαιώθησαν καὶ ἐγένοντο Ἅγιοι· ταῦτα καὶ σὺ καλῶς γνωρίζεις, ἀλλὰ δὲν σὲ ἀφήνει ἡ βασιλικὴ ἐξουσία νὰ ὁμολογήσῃς τὴν ἀλήθειαν». Ὁ κριτὴς εἶπεν· «Ὁ ἀρχηγὸς ἡμῶν Μωάμεθ ὡμίλησε μὲ τὸν Θεὸν καὶ ἀπὸ αὐτὸν ἔλαβε τὸν νόμον καὶ μᾶς τὸν παρέδωκε».