Ταύτην τὴν συνετὴν νουθεσίαν ὁ βασιλεὺς δεξάμενος, εὐθὺς προσέταξε νὰ γραφῇ ὁ νόμος ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἰδιοχείρως ὑπέγραψε καὶ τότε τὸν συνεχώρησεν ὁ Ἀμβρόσιος καὶ εἰσελθὼν μὲ θάρρος εἰς τὸν Ναὸν ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν οὐχὶ γονατιστός, ἀλλὰ πρηνὴς καὶ μετὰ πολλῆς εὐτελείας καὶ ταπεινότητος ἀνέσπα τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς του, ἔτυπτε τὸ στῆθος καὶ ἐκτύπα τὴν κεφαλὴν εἰς τὸ ἔδαφος, βρέχων αὐτὸ μὲ θερμότατα δάκρυα καὶ βοῶν τὴν δαβιτικὴν ἐκείνην φωνήν: «Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου» (Ψαλμ. ριη’ 25) ἐδέετο συγχωρήσεως. Ἐπειδὴ δὲ ἦτο ἡ ὥρα τῆς Ἁγίας Κοινωνίας, ἐγερθεὶς ὁμοίως μὲ δάκρυα, εἰσῆλθεν εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα καὶ ἐστάθη πλησίον τῆς ἁγίας Τραπέζης, διὰ νὰ κοινωνήσῃ καθὼς εἶχε συνήθειαν νὰ κάμνῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν.
Ἀλλ’ οὔτε ἐδῶ ὑπέμεινε νὰ σιωπήσῃ ὁ ἱερὸς Ἀμβρόσιος, ἀλλ’ ἠθέλησε νὰ τοῦ φανερώσῃ τὴν διαφορὰν τοῦ τόπου τῶν ἱερωμένων ἀπὸ τοῦ τῶν λαϊκῶν· καὶ πρῶτον μὲν τὸν ἠρώτησεν ἐὰν ἐχρειάζετό τι. Ὁ δὲ ἀπήντησεν, ὅτι ἀνέμενε νὰ κοινωνήσῃ τὰ θεῖα Μυστήρια. Τότε ὁ Ἅγιος τοῦ διεμήνυσε μὲ τὸν Ἀρχιδιάκονον ταῦτα· «Εἰς τὰ ἔνδοθεν τοῦ θυσιαστηρίου, ὦ βασιλεῦ, μόνον οἱ Ἱερεῖς πρέπει νὰ εἰσέρχωνται, οἱ δὲ κοσμικοὶ οὐδαμῶς. Ἔξελθε λοιπὸν ἔξω καὶ στάσου εἰς τὴν τάξιν τῶν λαϊκῶν, διότι ἡ ἁλουργὶς δὲν χρίει Ἱερεῖς, ἀλλὰ βασιλεῖς». Ὁ δὲ πιστότατος Θεοδόσιος ἐδέχθη καὶ ταύτην τὴν νουθεσίαν μετὰ χαρᾶς, ἀποκριθείς, ὅτι δὲν εἰσῆλθεν ἐξ ὑπερηφανείας, ἀλλὰ διότι τοιαύτην τάξιν εἶχον εἰς τὸ Βυζάντιον. Μὲ τοιαύτην λοιπὸν καὶ τοσαύτην ἀρετὴν διέλαμπον ἀμφότεροι, ὅ τε βασιλεὺς καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς οἱ ἀείμνηστοι. Ἐγὼ δὲ θαυμάζω καὶ τῶν δύο τὰ κατορθώματα, τοῦ μὲν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν τοῦ θείου ζήλου θερμότητα, τοῦ δὲ τὴν εὐπείθειαν καὶ τὴν τῆς Πίστεως καθαρότητα. Ὅσα λοιπὸν ἐδιδάχθη ὑπὸ τοῦ Ἀμβροσίου ὁ βασιλεὺς εἰς τὰ Μεδιόλανα, ἐκεῖνα καὶ ἐφύλαττεν ὁλοψύχως, ὅταν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ὅθεν ἐν μιᾷ τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν, ὅτε τὸν προσεκάλεσεν ὁ Πατριάρχης Νεκτάριος νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα νὰ κοινωνήσῃ, ὁ εὐλαβὴς βασιλεὺς εὐθὺς τοῦ ἀπεκρίθη, λέγων· «Δὲν δύναμαι νὰ εἰσέλθω, διότι ἐδιδάχθην ἀπὸ τὸν θεῖον Ἀμβρόσιον πόσον διαφέρει ὁ Ἱερεὺς ἀπὸ τὸν βασιλέα» [2].