Ὅθεν ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιῶν Κύριος ἐπήκουσε τῆς δεήσεως τοῦ δούλου του καὶ εὐθὺς ὡς ἔφθασαν εἱς τὴν ἀγορὰν οἱ δήμιοι, ὡς ἐκ θαύματος, ἐπέδραμον ἐκεῖ θηρία τινά, τὰ ὁποῖα ὀνομάζουσι λεοπαρδάλεις καὶ προξενοῦν πολλὴν ζημίαν εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη τῆς Ἰταλίας καὶ τοὺς ἐξέσχισαν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος, χωρὶς νὰ δυνηθῇ τις νὰ τοὺς βοηθήσῃ· καὶ τὸ θαυμασιώτερον, ὅτι δὲν ἔθιξαν ἄλλον τινά, παρὰ μόνον ἐκείνους καὶ ἐὰν δὲν ἔφευγε καὶ ὁ ἄρχων νὰ κρυφθῇ ταχέως, θὰ ἐθανάτωναν καὶ αὐτόν· ἐκεῖνος δὲ φοβηθεὶς προσέταξε νὰ ἐκβάλουν ἀπὸ τὴν φυλακὴν τὸν ὑπεύθυνον, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ ἐζήτει νὰ τὸν συγχωρήσῃ διὰ τὸ τόλμημα.

Πολλὰ καὶ ἄλλα θαυμάσια ἐτέλεσεν ὁ Παντοδύναμος διὰ προσευχῶν τοῦ Ἀμβροσίου και τοιαῦτα, ὥστε ἡπλώθη ἡ φήμη του σχεδὸν εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ πολλοὶ ἤρχοντο ἀπὸ μακρινὰς χώρας διὰ νὰ τὸν ἴδουν καὶ νὰ ἀκούσουν ἐκεῖνα τὰ γλυκύτερα τῆς ἀμβροσίας καὶ τοῦ νέκταρος λόγια καὶ μάλιστα ἡ βασίλισσα τῶν Μαρκομάννων [5], ἥτις ἦτο εἰδωλολάτρις καὶ ἀκούσασα τὴν ἔνθεον αὐτοῦ πολιτείαν, ἀπῆλθεν εἰς ἐπίσκεψιν αὐτοῦ καὶ τόσον ηὐφράνθη ἀπὸ τὸν λόγον του, ὥστε ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν. Ὁ δὲ Ἅγιος τὴν ἐβάπτισε καὶ τῆς ἔδωκεν ἐγγράφως τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καὶ ποίαν πολιτείαν νὰ διάγῃ καὶ πᾶν ἄλλο ἀναγκαῖον πρὸς σωτηρίαν· ἐξαιρέτως δὲ τὴν παρεκάλεσε νὰ μὴ ἀφήσῃ ποτὲ τὸν ἄνδρα της νὰ κάμῃ πόλεμον κατὰ τῶν Ρωμαίων.

Οὕτω λοιπὸν καλῶς πολιτευσάμενος ὁ γλυκύτατος Ἀμβρόσιος καὶ πολλοὺς λόγους ψυχωφελεῖς συγγραψάμενος καὶ ἐπιμελῶς κυβερνήσας τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς καλὸς Ποιμὴν καὶ οὐχὶ μισθωτός, ἐφύλαξεν αὐτὴν ἀλύμαντον ἀπὸ αἰσθητοὺς καὶ νοητοὺς λύκους. Ἀλλ’ ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν ποθούμενον· ὅθεν ἀσθενήσας, ἔκειτο εἰς τὴν κλίνην. Ὁ δὲ Στηλίχων, ὁ ἔπαρχος, ἀκούσας ὅτι ἀπέθνῃσκεν ὁ Ἀμβρόσιος, ἐλυπήθη πολὺ καὶ ἔλεγεν ὅτι ὁ θάνατός του θέλει εἶναι ἁπάσης τῆς Ἰταλίας ἀπώλεια.

Ἔστειλε δὲ καί τινας ἄρχοντας νὰ εἴπωσι τοῦ Ἁγίου ὅπως παρακαλέσῃ τὸν Θεὸν καὶ τοῦ δώσῃ ἀκόμη ὀλίγην ζωὴν διὰ τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ, διότι βασιλεύς τις ἐβούλετο νὰ τοὺς πολεμήσῃ, ἀλλὰ διότι ηὐλαβεῖτο τὸν Ἅγιον ἕως οὗ ἔζη δὲν τοὺς ἐπείραζεν. Ὁ δὲ Ἀμβρόσιος ἀπεκρίνατο, λέγων· «Ἐγὼ δὲν τολμῶ νὰ πειράσω τὸν Κύριόν μου καὶ ὅταν ὁρίσῃ ἂς μὲ λάβῃ, ἐγὼ δὲ τὸν εὐχαριστῶ καὶ τὸν δοξάζω».