Ταῦτα καὶ ἕτερα πλείονα λέγων ὁ Ἅγιος, ἔτρεφε ψυχικῶς τοὺς ἀκούοντας καὶ ἀφοῦ ἔφθασαν εἰς τὴν Ρώμην, τὸν παρεκάλεσεν ἡ ἀδελφή του νὰ λειτουργήσῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀρχοντίσσης τινός, ἥτις εἶχεν εἰς ἐκεῖνον πολλὴν εὐλάβειαν καὶ καθὼς ἐλειτούργει τοῦ ἔφερον γυναῖκα παραλυτικὴν νὰ τὴν θεραπεύσῃ. Ὁ δὲ σπλαγχνισθεὶς ἐπ’ αὐτὴν καὶ ποιήσας εὐχὴν πρὸς Κύριον, τὴν ἐθεράπευσε. Τελέσας δὲ εἰς τὴν Ρώμην καὶ ἄλλα διάφορα θαύματα, ἐπέστρεψεν εἰς τὰ Μεδιόλανα καὶ ἐτέλεσε περισσότερα. Οἱ δὲ αἱρετικοὶ ἔλεγον, ὅτι μὲ τέχνην μαντείας τὰ ἔκαμνεν. Εἷς δὲ ἀπ’ ἐκείνους, ὅστις κατηγόρει τὸν Ἅγιον περισσότερον, ἐδαιμονίσθη ἐνώπιον πάντων μὲ δικαίαν κρίσιν τοῦ Θεοῦ, ὅταν δὲ τὸν ἐτάρασσε τὸ δαιμόνιον, ὡμολόγει καὶ παρὰ τὴν θέλησίν του τὴν ἀλήθειαν, λέγων ὅτι ὁ Ἀμβρόσιος εἶναι Ἅγιος καὶ τὰ δόγματά του ὀρθόδοξα, τῶν δὲ Ἀρειανῶν ψευδῆ καὶ μάταια. Διότι ἡ Ἁγία Τριὰς εἶναι ὁμοούσιος, Πατήρ, Υἱὸς καὶ Πνεῦμα Ἅγιον. Οἱ δὲ ἀνόητοι καὶ παράφρονες Ἀρειανοὶ ἐθυμώθησαν ταῦτα ἀκούοντες ἀπὸ τὸν δαιμονιζόμενον καὶ ἀντὶ νὰ πιστεύσουν εἰς τοιαύτην ἀψευδεστάτην μαρτυρίαν, προσθέντες κακὸν ἐπὶ κακοῦ, τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν ποταμὸν καὶ ἐπνίγη ὁ ἄθλιος. Ἕτερος δέ τις αἱρετικὸς ἀπὸ τοὺς πρώτους ἐπίστευσε καὶ ἐβαπτίσθη καὶ ἐρωτήσαντες αὐτὸν τινὲς τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν ἐπίστευσε τόσον ταχέως, ἀπεκρίνατο, ὅτι ἐγνώρισεν ὀφθαλμοφανῶς τὴν ἀλήθειαν, διότι ὅταν ἐδίδασκεν ὁ Ἀμβρόσιος, ἔβλεπεν ὡραιότατον Ἄγγελον, ὅστις τοῦ ὡμίλει εἰς τὰ ὦτα καὶ τὸν ἐνουθέτει ὅσα ἐκήρυττε.
Συνέβη δὲ καὶ ἄλλο γεγονὸς κατὰ τὰς τελευταίας ἡμέρας τοῦ Ἀμβροσίου, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι πρέπον νὰ ἀφήσωμεν ἄγνωστον. Ἄνθρωπός τις ὀνόματι Κρεσκόβιος ἐκρύπτετο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ πταίσιμόν τι, τὸ ὁποῖον ἔπραξεν. Ὁ δὲ ἡγεμὼν τῶν Μεδιολάνων, Στηλίχων καλούμενος, ἔστειλεν ἀνθρώπους τοῦ παλατίου ἡμέραν τινά, κατὰ τὴν ὁποίαν ἦτο ὁ Ἅγιος μόνος, νὰ συλλάβουν τὸν κρυπτόμενον. Οὗτοι εἰσῆλθον βιαίως εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐφυλάκισαν, ἔπειτα ἐπῆγαν εἰς τὴν ἀγοράν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο ὁ ἡγεμὼν καὶ πᾶσα ἡ πόλις συνηθροισμένη διά τινα πανήγυριν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, ὅτι ἔκαμαν καθὼς τοὺς προσέταξεν. Ὁ δὲ Ἅγιος ἐσκανδαλίσθη πολὺ εἰς αὐτό, βλέπων ὅτι κατεπάτησαν τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ πίπτει μετὰ θερμῶν δακρύων εἰς προσευχήν, πρὸς τὸν Κύριον δεόμενος νὰ τιμωρήσῃ τοὺς τολμητὰς δημίους, οἵτινες τὸν κατεφρόνησαν.