Ὅθεν μεταβαίνει ἐκεῖθεν εἰς τὴν Ἀγριὰν καὶ παρρησιάζεται εἰς τὸν ἐκεῖ διοικητήν, ὑβρίζει τὴν βδελυρὰν θρησκείαν του μετὰ πολλῆς παρρησίας καὶ ἐρεθίζει αὐτὸν εἰς τὸ νὰ τὸν θανατώσῃ διὰ τὸν Χριστόν. Ἀλλ’ ἐκεῖνος γράφει ἀμέσως πρὸς τὸν Βελῆ πασᾶν, εἰς τὸν Τύρναβον τότε εὑρισκόμενον, παροτρύνων αὐτὸν κατὰ τοῦ Μάρτυρος καὶ ἐκθέτων ὅσα κατὰ τῆς θρησκείας αὐτῶν ἐκήρυττεν ὁ Ἅγιος.
Λαβὼν ὁ ἡγεμὼν τὰ κατὰ τοῦ Ἁγίου γράμματα καὶ ἀναγνοὺς ταῦτα ἐνεπλήσθη ὅλος θυμοῦ καὶ ὀργῆς καὶ ἀποστείλας ὑπηρέτας παρέστησεν αὐτὸν εἰς τὸ κριτήριον καὶ τοῦ λέγει· «Τί ἄνθρωπος εἶσαι; πόθεν κατάγεσαι; καὶ τί εἶναι αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀκούω περὶ σοῦ; ἄν σὺ ἐπαγγέλλεσαι τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, δὲν πρέπει οὕτω νὰ πολιτεύησαι;». Ὁ δὲ Ἅγιος μετὰ μεγάλης παρρησίας καὶ εὐτολμίας ἀπεκρίθη· «Ἐγώ, ὦ ἡγεμών, νέος ἔτι ὢν τὴν ἡλικίαν, ἀπατηθεὶς ὑπό τινος τῶν Ἀγαρηνῶν, ἠρνήθην (φεῦ!) τὸν Ἰησοῦν Χριστόν μου καὶ ἔγινα Τοῦρκος. Ἐλθὼν δὲ εἰς ἐμαυτὸν καὶ μετανοήσας, διὰ τὸ θεοστυγὲς καὶ ψυχώλεθρον αὐτὸ κίνημα, κατέφυγον είς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἵνα κλαύσω ἀξίως τἠν ἁμαρτίαν μου, ἀλλ’ εἰς ὅλον τοῦτο τὸ διάστημα τῆς ἐκεῖ ἐπιπόνου διατριβῆς μου, ἐλεγχόμενος ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς μου, ἐπέστρεψα ἐδῶ, ἵνα μέχρι θανάτου ὁμολογήσω Θεὸν ἀληθινόν, ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ἀνοήτως ἠρνήθην, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν μου, πρὸς ἐξάλειψιν τοῦ ρύπου τῆς ἀρνήσεως». Ὁ δὲ ἡγεμών, τὴν πολλὴν παρρησίαν τοῦ Μάρτυρος ἐκπλαγείς, προσέταξεν εὐθὺς νὰ ἐμβάλωσιν αὐτὸν είς τὸ δεσμωτήριον τῶν καταδίκων.
Κατὰ τὴν ἑπομένην ἔστειλεν ὁ ἄρχων καὶ προσεκάλεσε τοὺς ἐν Λαρίσῃ ἐπισημοτέρους Ὀθωμανούς, τὸν μουλᾶν, τοὺς μπέηδες καὶ τοὺς λοιποὺς ἀξιωματικούς, οἵτινες ἐλθόντες εἰς Τύρναβον ἔφεραν τὸν Ἅγιον πρὸς ἐξέτασιν, ὅστις ἐπὶ παρουσίᾳ πάντων ὡμολόγησε τὸ παράπτωμα τῆς ἀρνήσεώς του ἀτρόμως καὶ τὴν μετὰ τοῦτο ἐγκάρδιον μεταμέλειάν του· ἐκεῖνοι δὲ κατ’ ἀρχὰς μετεχειρίσθησαν τὴν ὑπόκρισιν καὶ τὰς συνήθεις κολακείας των, συμβουλεύοντες δῆθεν καὶ ὑποσχόμενοι πρὸς αὐτὸν τὰς ἡδονὰς τούτου τοῦ κόσμου καί, ἂν φυλάξῃ τὴν πίστιν των, νὰ ἀπολαύσῃ καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου, κατὰ τὴν πεπλανημένην αὐτῶν θρησκείαν. Ταῦτα ἐκεῖνοι ἔλεγον· ὁ δὲ Ἅγιος, λαμπρᾷ τῇ φωνῇ ἐνώπιον πάντων ἀπεκρίθη· «Ὅσα μοὶ ὑπόσχεσθε ἂς τὰ ἔχετε σεῖς, καθὼς καὶ πάντα τὰ ἀγαθὰ τοῦ κοσμοκράτορος πατρός σας διαβόλου».