τοσοῦτον δὲ ἡ χεὶρ αὐτοῦ κατεφλέχθη, ὥστε ἐφουσκώθη τὸ κρέας ὅλον κυκλοειδῶς καὶ περιέκλεισε τὸ κάρβουνον ἐντὸς αὐτοῦ, οἱ δὲ στρατιῶται βλέποντες τὴν καρτερίαν τοῦ Μάρτυρος ἀνεχώρησαν θαυμάζοντες, εἷς δὲ ἀνεψιὸς τοῦ Ἁγίου, ὅστις ἦτο ἐκεῖ παρών, ἥρπασε τὸν ἄνθρακα καὶ τὸν ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν. Διέμενε δὲ τότε ὁ Ἅγιος εἰς ἓν χωρίον Κανάλια λεγόμενον. Ὅθεν δέσας τὴν κεκαυμένην αὐτοῦ δεξιὰν ἐπορεύετο εἰς τὰ Κανάλια, φθάσας δὲ εἰς τὸ χωρίον αὐτὸ καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος Χριστιανοῦ διατὶ εἶχε τὴν χεῖρά του δεδεμένην, ἀπεκρίθη μὲ φαιδρὸν πρόσωπον· «Ἐγὼ χθὲς ἐδοκιμαζόμην δι’ αὐτῆς, ἀλλ’ ὡς φαίνεται πολλὰ ἔχει νὰ πάθῃ αὐτὴ ἡ χείρ». Πολλὰ δὲ καὶ διάφορα μέσα μετεχειρίζετο πρὸς ἐρεθισμὸν τῶν Τούρκων ὁ Ἅγιος, ἀλλὰ κατ’ ἀρχὰς δὲν ἠρεθίζοντο, ἀλλ’ ἐθώπευον αὐτόν. Ὁ δὲ Ἅγιος μὴ ἐπιτυγχάνων εἰσέτι τοῦ σκοποῦ του ἀπήρχετο εἰς τὰ ἀνωτερικὰ μέρη τοῦ Βελεστίνου καὶ ἡσύχαζεν εἴς τι σπήλαιον, μίαν περίπου ὥραν ἀπ’ αὐτοῦ ἀπέχον, ὁπόσους δὲ πνευματικοὺς ἀγῶνας κατὰ τῶν δαιμόνων ἐπετέλεσεν ἐκεῖ καὶ πόσας παννυχίδας καὶ ἄλλας ἀσκήσεις ὁ Θεὸς γνωρίζει.

Ἀφοῦ δὲ πολλάκις παρρησιασθεὶς ὁ Ἅγιος εἰς τοὺς ἀσεβεῖς, διψῶν τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ Μαρτύριον, πρὸς ἐξάλειψιν τῆς πρότερον ὑπ’ αὐτοῦ γενομένης ἀρνήσεως, δὲν ἠξιώνετο τοῦ ποθουμένου, λυπηθεὶς σφόδρα, ἐπανέρχεται διὰ ξηρᾶς εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος· καθ’ ὅλην δὲ τὴν ὁδοιπορίαν του δὲν ἔλειπε νὰ δίδῃ ἀφορμὰς ἵνα ἐπιτύχῃ τοῦ σκοποῦ του, ἀλλ’ ἴσως δὲν ἦτο ἔτι θέλημα Θεοῦ. Ὅθεν ἐπαναστρέψας εἰς τὴν μετάνοιάν του, διέτριψεν ἐκεῖ ἕνα ἀκόμη χρόνον, τὴν αὐτὴν πολιτείαν διάγων καὶ μετερχόμενος τὸ διακόνημα τοῦ ἐκκλησιάρχου. Μίαν δὲ νύκτα, ἐνῷ προσηύχετο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μόνος κάτωθεν τοῦ πολυελαίου, ἀκούει ἄνωθεν φωνὴν ὡς ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Παντοκράτορος λέγουσαν· «Ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι’ 33). Εὐθὺς τότε ἅμα τῇ τοιαύτῃ ἀποκαλύψει, λαβὼν εὐλογίαν ἐκ τῶν ἐπισημοτέρων Πνευματικῶν καὶ βαλὼν μετάνοιαν εἰς τὸν Προεστῶτα καὶ τοὺς λοιποὺς ἀδελφούς, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν, ἐπιστρέψας καὶ πάλιν πρὸς τὴν Ζαγορὰν καὶ τὸ Βελεστῖνον. Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν ἐκεῖ παρρησιάζεται εἰς τὸ κριτήριον καὶ ὁμολογεῖ λαμπρᾷ τῇ φωνῇ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν· διὰ τοῦτο πάλιν ραβδίζεται ἀνηλεῶς καὶ πάλιν ἀποδιώκεται.