Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΓΕΔΕΩΝ τοῦ Νέου.

Σὺν τούτοις δὲ τοὺς λέγει καὶ τοῦτο διὰ νὰ τοὺς ἐρεθίσῃ· «Ὁ ψευδοπροφήτης σας Μωάμεθ ἐσεληνιάζετο καὶ ἦτο κασιδιάρης». Ὅθεν μὴ ὑποφέροντες νὰ ἀκούωσι τοιαῦτα ἀπὸ στόματος Μοναχοῦ, τρίζοντες τοὺς ὀδόντας ἐκραύγαζον εἰς τὸν ἡγεμόνα κατὰ τοῦ Ἁγίου· «Θανάτωσον αὐτόν». Διὸ καὶ ὁ ἡγεμὼν ἐξέδωκε προσταγὴν νὰ ξυραφίσωσι τὴν κεφαλήν του καὶ ἀφοῦ ἀπογυμνώσωσιν αὐτὸν καὶ βάλωσιν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του κοιλίαν προβάτου, νὰ τὸν ἀναβιβάσωσιν εἰς ὄνον καὶ νὰ τὸν περιφέρωσιν εἰς ὅλους τοὺς δρόμους καὶ τὰς ρύμας τοῦ Τυρνάβου, τὴν οὐρὰν τοῦ ὄνου εἰς χεῖράς του βαστάζοντα. Τούτων οὕτω γενομένων, ὁ Μάρτυς χαίρων καὶ δοξολογῶν τὸν Θεὸν ἐσύρετο πανταχοῦ, ἐμπαιζόμενος καὶ τὴν ὕβριν ταύτην ὡς τιμὴν λογιζόμενος.

Βλέποντες οἱ Ἀγαρηνοὶ τὸν Μάρτυρα ἀγαλλόμενον διὰ ταῦτα ὅλα, ἐλυποῦντο καὶ ἐσκυθρώπαζον, τὴν ἀπτόητον παρρησίαν αὐτοῦ αἰσχυνόμενοι. Ὁ δὲ Χριστώνυμος λαός, ἐξεναντίας περιχαρής, ὡς καταξιωθέντες καὶ εἰς τοὺς ἐσχάτους αὐτῶν καιροὺς νὰ ἴδωσι τοιαῦτα θαυμάσια, συνώδευον τὸν Ἅγιον καὶ μετὰ πομπῆς ἔφερον αὐτὸν ἕως τὸ παλάτιον τοῦ ἡγεμόνος. Οἱ δὲ ὑπηρέται ὡς θηρία ἀνήμερα καταβιβάσαντες ἀπὸ τὸν ὄνον τὸν Μάρτυρα κάτω εἰς τὴν αὐλήν, ἔβαλον διὰ προσταγῆς τοῦ ἡγεμόνος ἓν κούτσουρον μεγάλον, ἔναντι τοῦ οἰκήματος, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ ἡγεμὼν καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἵσταντο θεωροῦντες. Ὁ δὲ ἡγεμὼν προστάζει νὰ κόψωσι μὲ πέλεκυν τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας τοῦ Μάρτυρος. Κατὰ τὴν προσταγὴν λοιπὸν τοῦ ἡγεμόνος, ὁ Ἅγιος ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἁπλώνει κατὰ πρῶτον μὲ μεγάλην γενναιότητα τὸν ἀριστερόν του πόδα ἐπάνω εἰς τὸ ξύλον· ὁ δὲ δήμιος, καίτοι ἦτο ἕτοιμος καὶ ἐβάσταζεν ἀνὰ χεῖρας τὸν πέλεκυν, ηὐλαβεῖτο νὰ κόψῃ τὸν πόδα τοῦ Ἁγίου (διότι, ἦτο Αἰγύπτιος Χριστιανὸς) καὶ ἤθελε ν’ ἀποφύγῃ τοῦτο. Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς στρεφόμενος πρὸς αὐτὸν λέγει· «Ἐκτέλεσον, τέκνον μου, τὴν προσταγὴν τοῦ ἡγεμόνος καὶ μὴ διστάζῃς παντελῶς». Καὶ οὕτως ὑψώσας τὸν πέλεκυν ὁ δήμιος καὶ κτυπήσας εἰς τὸ ὀστοῦν τοῦ ποδὸς δίς, ἀπέκοψε τὸν πόδα αὐτοῦ. Εἶτα βάλλει τὸν δεξιὸν καὶ ἀφοῦ ἔκοψαν καὶ αὐτόν, βάλλει τὴν ἀριστεράν του χεῖρα, καὶ ταύτης ἀποκοπείσης διὰ μιᾶς, τελευταῖον πάλιν ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν ὅλῳ τῷ σώματι, βάλλει ἐπάνω τοῦ ξύλου καὶ τὴν δεξιάν του χεῖρα καὶ ἔκοψαν καὶ ταύτην.