Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος ΓΕΔΕΩΝ τοῦ Νέου.

ΓΕΔΕΩΝ ὁ νεοφανὴς ἀστὴρ τοῦ νοητοῦ στερεώματος καὶ νέος Ὁσιομάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὸ χωρίον Κάπουρνα τῆς ἐπαρχίας τῆς Δημητριάδος, κείμενον πλησίον τῆς Μακρυνίτσας, κωμοπόλεως τῆς ἰδίας Δημητριάδος, γεννηθεὶς ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ Ὀρθοδόξους. Καὶ ὁ μὲν πατήρ του ὠνομάζετο Αὐγερινός, ἡ δὲ μήτηρ του Κυράτζα, εἶχε δὲ καὶ ἄλλους τρεῖς ἀδελφοὺς κατὰ σάρκα καὶ τέσσαρας ἀδελφάς, ἀλλ’ αὐτὸς ἦτο ὁ πρωτότοκος τῶν ἄλλων, ὀνομαζόμενος Νικόλαος.

Ἐπειδὴ δὲ ὁ πατὴρ τοῦ Ἁγίου περιέπεσεν εἰς δυστυχίαν λόγῳ τῆς βαρείας φορολογίας, καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἐξοικονομήσῃ τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα εἰς τὴν πατρίδα του Κάπουρνα, ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν κατῴκησεν εἰς ἓν χωρίον ὀνομαζόμενον Γιερμὴ μὲ ὅλην τὴν οἰκογένειάν του, φέρων ὁμοῦ καὶ τὸν Ἅγιον, δώδεκα χρόνων ἡλικίαν ἔχοντα τότε. Ἐπειδὴ δὲ ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου εἶχεν ἕνα ἐξάδελφον παντοπώλην εἰς τὸ Βελεστῖνον, ὅστις ἰδὼν τὸν Ἅγιον ἔξυπνον καὶ σπουδαῖον εἰς πᾶσαν ὑπηρεσίαν, ἐζήτησεν αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἐξαδέλφην του, τὴν μητέρα τοῦ Μάρτυρος, διὰ νὰ τὸν ἔχῃ εἰς τὸ ἐργαστήριόν του, πωλοῦντα καὶ ἀγοράζοντα κατὰ τὴν συνήθειαν, ἐκείνη παρέδωκε τὸν υἱόν της μετὰ χαρᾶς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ἐξαδέλφου της. Διατρίβων δὲ ἐκεῖ ὁ Ἅγιος ὑπηρετοῦσεν εἰς ὅλας τὰς ὑπηρεσίας ἀόκνως τὸν θεῖόν του.

Εἰς τὸ ἐργαστήριον τοῦτο συνήθιζε νὰ συχνάζῃ, εἷς τῶν ἐν Βελεστίνῳ Ἀγαρηνῶν, Ἀλῆς ὀνόματι, ὅστις ἰδὼν ἐκεῖ τὸν Ἅγιον, λέγει πρὸς τὸν θεῖόν του μίαν ἡμέραν· «Μπρὲ Γιάννη, μοῦ δίδεις δι’ ἕνα ἔτος αὐτὸ τὸ παιδί, τὸ ὁποῖον ἐπειδὴ εἶναι μικρὸν θέλω νὰ τὸ βάλω νὰ ὑπηρετῇ εἰς τὸ χαρέμι;». Ὁ δὲ θεῖος τοῦ Ἁγίου τοῦ ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ δὲν ἠμπορῶ νὰ σοῦ τὸ δώσω, ἀλλ’ ἂν θέλῃς ὕπαγε εἰς τὴν μητέρα του καὶ ζήτησον αὐτὸ καὶ ἐὰν σοῦ τὸ δώσῃ, λάβε το». Ὁ δὲ Ἀγαρηνὸς θυμωθεὶς ἀνεχώρησε καὶ μετὰ ἑπτὰ ἡμέρας ἐπιστρέψας ἥρπασε βιαίως τὸν Νικόλαον καὶ ὡς ἀρνίον ἄκακον τὸν ἔφερεν ἀμέσως εἰς τὸ χαρέμι του. Ἐκεῖ ὁ Νικόλαος ὑπηρέτει ἀόκνως καὶ ἐπιδεξίως τοὺς ἀπογόνους τῆς Ἄγαρ, διότι, ὡς εἴπομεν, ἦτο ἐκ φύσεως ἐπιτήδειος. Μετὰ τὴν πάροδον τοῦ ἔτους ἦλθεν ἡ πατήρ του ζητῶν ἐπιμόνως νὰ παραλάβῃ τὸ τέκνον του, ὁ δὲ ἀσεβὴς εἶπε πρὸς αὐτὸν ἱλαρώτατα· «Ἐγώ, μπρὲ Αὐγερινέ, ἠξεύρεις καλὰ ὅτι ἔχω τὸ παιδίον μου εἰς τὸν πόλεμον· λοιπὸν ὅταν ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τὸν πόλεμον, τότε ἔλα νὰ πάρῃς τὸν υἱόν σου».