Κατὰ δὲ τὸ ἑπόμενον ἔτος 1819 Μαρτίου δεκάτῃ τετάρτῃ ἐξωλοθρεύθησαν οἱ δύο ἐκεῖνοι ἡγεμόνες, κατὰ τὴν προφητείαν τὴν ὁποίαν προεῖπεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸν νεοφώτιστον Κωνσταντῖνον εἰς τὸ ἀναγκαῖον, ὅτι πρὶν τελειώσῃ ὁ χρόνος ἔχει νὰ γίνῃ τὸ παλάτιον τοῦ ἡγεμόνος ἀρχὴ τῆς παντελοῦς καταστροφῆς των. Καὶ οὕτως ἔχει ἡ ἀλήθεια· διότι καὶ αὐτὸν τὸν Βελῆν καὶ τὸν πατέρα του Ἀλῆν, τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἠπείρου, ἐξωλόθρευσεν ὁ Σουλτάνος. Ἔμεινε δὲ τὸ ἅγιον Λείψανον εἰς τὸ μνῆμα μέχρι τοῦ ἔτους 1837, ἤτοι χρόνους ὁλοκλήρους δέκα ἐννέα, ὅτε καὶ ὁ ἡγουμενεύων εἱς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Καρακάλλου ὀνόματι Προκόπιος ἀπέστειλεν Ἱερομόναχόν τινα, ὀνόματι Γαβριήλ, ἐκ τῆς Μακρυνίτσης τῆς Δημητριάδος καταγόμενον, μετὰ γράμματος τοῦ Μοναστηρίου εἰς Τύρναβον. Ἐλθὼν λοιπὸν ἐκεῖνος ἐζήτησεν ἐπιμελῶς τὰ ἅγια Λείψανα τοῦ Ἁγίου, τὰ ὁποῖα εὑρέθησαν εἰς εὐλαβῆ τινα Χριστιανὸν Μιτάκον ὀνομαζόμενον, ὅστις πρὸ δύο μηνῶν ἤδη εἶχε κάμει τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου, δι’ ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου. Οὗτος ὁ φιλόχριστος ἀνὴρ ἔχων τὴν οἰκίαν του πλησίον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο καὶ ὁ πάνσεπτος τάφος τοῦ Ἁγίου, ἀπεφάσιζε πολλάκις τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Λειψάνου, πάντοτε ὅμως ἀνέβαλλε ταύτην.

Ἐπιστὰς λοιπὸν ὁ Ἅγιος κατ’ ὄναρ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Αὔριον ποίησον τὴν ἀνακομιδήν μου, καθὼς σκέπτεσαι τοῦτο, ἀλλ’ ὅμως ἐμπράκτως οὐδὲν κατορθώνεις». Ἔξυπνος δὲ γενόμενος καὶ ἐκπλαγεὶς δὲν ἐτόλμησε, νὰ εἴπῃ τίποτε εἰς οὐδένα. Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην νύκτα ἐμφανισθεὶς καὶ πάλιν ὁ Ἅγιος προτρέπει αὐτόν, ἵνα ἐπιχειρισθῇ τὴν ἀνακομιδὴν αὐτοῦ· ὅθεν παραλαβὼν οὗτος καὶ τοὺς τρεῖς υἱούς του διὰ νυκτός, ἐποίησε τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ Ἁγίου καὶ μετεκόμισεν εὐλαβῶς εἰς τὴν οἰκίαν του τὰ ἅγια Λείψανα, βαλὼν δὲ αὐτὰ εἰς λάρνακα ἐναπέθεσεν εἰς ἓν δωμάτιον τῆς οἰκίας του, ἤναπτε δὲ τακτικῶς καὶ τὴν κανδήλαν. Ὁ δὲ Θεὸς καὶ πάλιν ἐδόξασε τὸν δοῦλόν του καὶ ἀκούσατε. Εἰσελθών ποτε κατὰ τὴν συνήθειάν του εἰς τὸ δωμάτιον ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος ἵνα προσευχηθῇ, βλέπει ἐξαίφνης τὸν Ἅγιον πεπληρωμένον φωτὸς καὶ εὐωδίας ἀρρήτου. Ὅθεν ἐκπλαγεὶς, ἐκάλεσε καὶ τοὺς λοιποὺς τῆς οἰκίας, νομίζων ὅτι αὕτη καίεται. Ἐκεῖνοι δὲ τὸ παράδοξον τοῦτο θέαμα βλέποντες, ἐδόξασαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν αὐτοῦ Ἅγιον, ὁ οἶκος δὲ ἐκεῖνος πολλάκις πληροῦται ἀρρήτου εὐωδίας.