Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Δὲν ἠμπορῶ νὰ ἀφήσω τὴν πίστιν μου». Τότε ὁ μὲν Ἅγιος μηδὲν εἰπὼν εἰσῆλθεν εἰς τὸ κελλίον του, ὁ δὲ ἄθλιος ἐκεῖνος ἐξελθὼν τοῦ Μοναστηρίου ἠσθένησε βαρέως, καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν κακῶς ἐξέψυξε, καὶ ἔλαβε δικαίως ὁμοῦ μὲ τὸν ψυχικὸν θάνατον καὶ τὸν σωματικὸν τοιοῦτον. Ταῦτα μὲν περὶ τοῦ ἀπίστου. Περὶ δὲ πιστοῦ ἀκούσατε ἄλλο θαυμασιώτερον.

Μοναχός τις Κῦρος καλούμενος εἶχε δεινὴν καὶ χαλεπωτάτην ἀσθένειαν, διότι ὅλα του τὰ ὀπίσθια ἀπὸ τον τράχηλον ἕως κάτω ἐσάπησαν, καὶ ἐφαγώθη ὅλη ἡ σάρκα του τόσον, ὥστε ἐφαίνοντο τὰ ὀστᾶ του καὶ ἦτο ἐλεεινὸν θέαμα· διότι ὄχι μόνον πόνον εἶχεν ἀφόρητον, ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ πέσῃ εἰς τὴν στρῶσιν ἠδύνατο, οὔτε νὰ καθίσῃ τελείως. Ἔχων λοιπὸν ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν, προσεκάλεσε τὸν Μάρκελλον νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Ἀναβλέψας δὲ ὁ Ὅσιος πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εὐξάμενος, ἤγγισε μὲ τὴν δεξιὰν εἰς τὸν ἀσθενῆ λέγων· «Δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ ὀδύνην σώματος, ὅστις ἔλαβε νίκην κατὰ δαιμόνων καὶ στέφανον, καὶ μέλλει νὰ βασιλεύῃ εἰς τὸν Παράδεισον. Λοιπὸν ἔγειραι καὶ πλέον οὐδεμίαν ἔχε ἀσθένειαν». Οὕτως εἶπε καὶ παρευθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ἡ σάρκα του ἐτράφη ἀμέσως καὶ ἀνεπληρώθη ὁ τόπος σαρκὸς καὶ δέρματος. Αἱ ὀδύναι καὶ οἱ πόνοι του ἔπαυσαν, ἡ δύναμις καὶ ὅλον τὸ σῶμα τοῦ Κύρου ἐπέστρεψεν εἰς τὸ πρότερον σχῆμα, καὶ ἠγέρθη τεθεραπευμένος καὶ ὑγιέστατος. Ἀλλὰ ἀκούσατε καὶ παραδοξότερον. Διότι ὄχι μόνον παρών, ἀλλὰ καὶ ἀπὼν ἐθεράπευσεν.

Ἦτο τις Διάκονος, τὴν κλῆσιν Εὐγένιος, ὅστις ὑπηρέτει εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὅστις ἦτο εἰς το φρούριον πλησίον τοῦ Μοναστηρίου. Τούτου τοῦ Εὐγενίου ἡ γυνή, ὅταν ἔμελλε νὰ γεννήσῃ, τῆς ἦλθε δεινὸς πυρετός, καὶ τόσον ἐβασανίζετο ἀπὸ τὰς ὠδῖνας τοῦ τοκετοῦ, ὥστε δὲν ἠδύνατο πλέον νὰ ὑπομένῃ. Ὅθεν ἔκαμαν αἱ μαῖαι καὶ οἱ ἰατροὶ πᾶσαν τέχνην καὶ μέθοδον μὲ ἰατρικὰ διάφορα, ἀλλὰ ἔμειναν ἄπρακτοι. Τέλος πάντων, ἔχων ἐλπίδα εἰς τὸν Μάρκελλον ὁ Εὐγένιος, ἔδραμε πρὸς αὐτὸν καὶ τὸν εὗρε προσευχόμενον. Ὅθεν πεσὼν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν ἀνάγκην ἀνήγγειλε ζητῶν βοήθειαν. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἄρτον εὐλογήσας, τοῦ τὸν ἔδωκε λέγων· «Ὕπαγε καὶ βάλε αὐτὸν εἰς τὸ στῆθος τῆς ἀσθενοῦς σύντομα». Ὁ δὲ Διάκονος ἔδραμε καὶ πληρώσας τὸ προστασσόμενο, ἐγέννησε· τὸ βρέφος εὐθὺς καὶ ὁ πυρετὸς ἔπαυσεν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Στόμα τοῦ Πόντου ὀνομάζεται τὸ πρὸς τὴν Μαύρην θάλασσαν στόμιον τοῦ Βοσπόρου.