Ἀναγγέλλουσι λοιπὸν ταῦτα πρὸς τὸν θεῖον Μάρκελλον, ὅστις ἦλθεν εἰς τὸν ἀσθενῆ καὶ πρῶτον μὲν ἔκαμε προσευχὴν κατὰ τὴν συνήθειαν, ἔπειτα ἥπλωσε τὴν χεῖρα εἰς τὴν γαστέρα τοῦ πάσχοντος καὶ παρευθὺς ἠλευθερώθη ἀπὸ τὸ πάθος του καὶ ἐθεραπεύθη τελείως.
Ἐθεράπευσε δὲ ὁ Ὅσιος καὶ τὸν προρρηθέντα Ἰουλιανὸν τὸν χρυσοφύλακα, ὅστις εἶχε δεινὴν ἀσθένειαν καὶ τον ἀπεφάσισαν οἱ ἰατροὶ διὰ θάνατον. Ὅθεν ἐκάλεσε τὸν Μάρκελλον νὰ ἔλθῃ ἐκεῖ, ὄχι διὰ νὰ τὸν θεραπεύσῃ (διότι ὡς δύσπιστος δὲν εἶχεν ἐλπίδα ὅτι δύναται νὰ τὸν θεραπεύσῃ ὁ Ὅσιος), ἀλλὰ διὰ νὰ τὸν συγχωρήσῃ ἐπειδὴ ἀπέθνῃσκεν. Ὁ δὲ Μάρκελλος ἀπῆλθε καὶ πρῶτον μὲν τὸν ἐδίδαξε, λέγων· «Καθὼς σὺ μέν, ἀδελφέ, ἐπὶ τοῦ χρυσίου ἐδείχθης μικρόψυχος, ὁ δὲ Θεὸς μεγαλόδωρος, οὕτω καὶ διὰ τὴν ἀσθένειαν νόμιζε ὅτι σὺ μὲν ἀπογινώσκεις ὡς ὀλιγόπιστος, ὁ δὲ Θεὸς σὲ θεραπεύει ὡς ἀμνησίκακος. Εἰς τοῦτο παρεκάλεσα καὶ ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος τὸν Θεὸν καὶ σοῦ ἐχάρισε τὴν ζωήν, διὰ νὰ γίνῃς πλέον συμπαθὴς εἰς τοὺς πένητας. Λοιπὸν ἔγειραι καὶ πρᾶττε τοῦ λοιποῦ τὸ προστασσόμενον». Οὕτως εἰπόντος τοῦ Ὁσίου, ἠγέρθη παρευθὺς παρ’ ἐλπίδα ὁ ἀσθενὴς καὶ ἔμεινεν εἰς τὸ ἑξῆς πολὺ ἐνάρετος ἕως ὕστερον. Ἀκούσατε δὲ καὶ ἄλλο θαῦμα λυπηρὸν μὲν διὰ τὴν κακίαν τοῦ πάσχοντος, παράδοξον δὲ καὶ αὐτὸ ὡς καὶ τὰ προαναφερθέντα.
Ἦλθε ποτὲ Σαμαρείτης τις πρὸς τὸν Ὅσιον, ἔχων πληγὴν ἀνίατον. Τοῦτον ἠρώτησεν ὁ Ὅσιος τίνος θρησκείας ἦτο καὶ τὶ ἤθελεν, ὄχι διότι ἠγνόει τὴν ὑπόθεσιν, ἀλλὰ διὰ νὰ τὸν ἀναγκάσῃ νὰ τὴν ὁμολογήσῃ ἐκ στόματος. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, ὅτι ἦτο Σαμαρείτης, θὰ ἐγίνετο δὲ Χριστιανός, ἐὰν ἔβλεπε τὴν ὑγείαν του. Ποιήσας λοιπὸν εὐχὴν ὁ Ὅσιος τὸν ἐθεράπευσεν. Ὁ δὲ τότε μὲν ἐπίστευσεν, ὕστερον ὅμως, τὴν τετάρτην ἡμέραν, ἐστράφη ὡς κύων εἰς τὸν ἴδιον ἔμετον καὶ ἠπίστησεν. Ὅθεν εὐθὺς μὲ τὴν ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς ἐπέστρεψε καὶ ἡ τοῦ σώματος νόσος. Τότε ὁ Σαμαρείτης ἦλθε καὶ πάλιν πρὸς τὸν Ὅσιον καὶ πάλιν αὐτὸν ἐθεράπευσεν. Τοῦτο οὐχὶ δὶς καὶ τρὶς ἐποίησεν ὁ Ὅσιος, ἀλλὰ πολλάκις ὡς ἀμνησίκακος, ὕστερον δὲ τοῦ εἶπε· «Δὲν σὲ θεραπεύω ἐγώ, ἀλλ’ ὁ Θεός, ὅστις γινώσκει ἅπαντα καὶ ὁ ὁποῖος δὲν μυκτηρίζεται, οὔτε δύνασαι νὰ τὸν ἐμπαίξῃς, ταλαίπωρε. Μόνον τὸν ἑαυτόν σου βλάπτεις χειρότερα. Ἐὰν λοιπὸν ποθῇς τὴν ὑγείαν σου, ὁμολόγησον τὸν Χριστὸν φανερὰ καὶ συντάσσου τελείως εἰς ἐκεῖνον χωρὶς δόλον τινὰ ἢ ὑπόκρισιν».