Ὁ δὲ ἐξηλεγμένος καὶ ἀφιερωμένος εἰς τὸν Θεὸν Μάρκελλος προεγνώρισεν, ὅτι εἰς ὀλίγον καιρὸν ἔμελλε νὰ κοιμηθῇ ὁ Ἀλέξανδρος. Ὅθεν ἐφοβήθη μήπως καὶ τὸν ψηφίσουν βιαίως Ἀρχιμανδρίτην. Ἀνεχώρησε λοιπὸν ἀπ’ ἐκεῖ, διὰ νὰ μὴ λάβῃ τοιαύτην ἀξίαν ἀνήλικος, ἔτι δὲ καὶ διὰ νὰ εὕρῃ καὶ ἄλλους ἐναρέτους δούλους τοῦ Θεοῦ, νὰ καρπωθῇ ἀπ’ αὐτούς. Ἐπήγαινε λοιπὸν ὅπου ἤκουεν ὅτι κατῴκει κανεὶς ἐνάρετος καὶ καθὼς ἡ φιλόπονος μέλισσα συνάγει τὸ μέλι ἐπιμελῶς ἀπὸ διάφορα ἄνθη τοῦ λειβαδίου, οὕτω καὶ οὗτος ὁ ἀξιέπαινος περιερχόμενος τὰ κελλία τῶν Ὁσίων καὶ ἀνθολογῶν ἑνὸς ἑκάστου τὸ ἐξαίρετον, ἐθησαύριζε τὸν πλοῦτον τῆς ἀρετῆς εἰς ἑαυτόν. Ἀπὸ τὸν ἕνα ἐλάμβανε τὸ ἀκριβὲς τῆς ἀσκήσεως, ἀπὸ ἄλλον τὴν ἁπλότητα, ἀπὸ ἕτερον τὴν ταπείνωσιν, ἀλλαχόθεν τὴν φιλοξενίαν καὶ ἀπὸ ἄλλον ἑτέραν πρᾶξιν θεάρεστον καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν δὲν ἀνεχώρει ἀπὸ κανένα τόπον χωρὶς νὰ λάβῃ πνευματικὴν ὠφέλειαν.
Ἀφοῦ δὲ ἐκοιμήθη ὁ θεσπέσιος Ἀλέξανδρος, ἐζήτησαν ἅπαντες διὰ Ποιμένα των καὶ Ἡγούμενον τὸν Μάρκελλον. Ὅμως ἐπειδὴ δὲν ἦτο ἐκεῖ κατὰ τὴν ὥραν, ἐψήφισαν ἐνάρετόν τινα Ἰωάννην, διὰ τὸν ὁποῖον μάλιστα καὶ ὁ Μάρκελλος ἀνεχώρησε, διὰ νὰ κάμουν ἐκεῖνον Ἀρχιμανδρίτην, ὅστις ἦτο γέρων καὶ παλαιὸς εἰς τὴν ἄσκησιν καὶ ὄχι αὐτὸν νεώτερον, ἵνα μὴ γίνῃ ἐν μέσῳ τῆς ποίμνης σκάνδαλον εἰς τοὺς πρεσβυτέρους, ὅτι ἐπροτίμησαν τῶν γερόντων ἕνα νεώτερον. Μαθὼν δὲ τὸ γενόμενον ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τὸ Μοναστήριον. Τότε παρεκάλεσάν τινες τὸν νέον Ἡγούμενον, νὰ ἀφήσουν ἐκεῖνο τὸ Μοναστήριον καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς ἄλλον τόπον νὰ κατοικήσωσιν εἰς τὴν χώραν τῶν Βιθυνῶν, πλησίον τοῦ Αἰγιαλοῦ, ὅπου ἦτο πλέον ἥσυχος τόπος καὶ ἀνενόχλητος, ἤτοι ἐκεῖ ὅπου εἶναι νῦν ἡ Μονὴ τῶν Ἀκοιμήτων, καλουμένη οὕτως ἕως τὴν σήμερον, τότε δὲ ἐκαλεῖτο Εἰρηναῖον, διὰ τοὺς ὑπηρέτας τῆς εἰρήνης. Ὁ δὲ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὅστις συνεβούλευσε τὸν Ἰωάννην νὰ μετοικήσῃ εἰς τὸν ρηθέντα τόπον, τοῦ ἐχάρισε χωράφιον ὅσον ἔφθανε νὰ κτίσουν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ κελλία. Τούτων γενομένων, ὁ μὲν Ἰωάννης, διὰ τοὺς χρόνους καὶ τὴν τάξιν ἦτο τῆς ποίμνης Ἡγούμενος. Ὁ δὲ Μάρκελλος, ἐπειδὴ ἦτο πλέον πεπαιδευμένος εἰς τὴν σοφίαν καὶ ἄσκησιν, διέκρινεν ὅλα τὰ κενά. Ἦτο δὲ τότε ὁ Ἡγούμενος ἀκόμη Διάκονος καὶ μίαν ἡμέραν ἐχειροτονήθησαν ἀμφότεροι, ὁ μὲν Ἰωάννης Πρεσβύτερος, ὁ δὲ Μάρκελλος Διάκονος καὶ τοῦτο νομίζω νὰ ἔγινε μὲ θείαν νεῦσιν, ἐπειδὴ ἔμελλε νὰ ἡγουμενεύσῃ ὕστερον πάλιν ἀπὸ τὸν Ἰωάννην ὁ θεῖος Μάρκελλος.