Λιμὸς μέγας ἔγινεν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν, διότι ὁ Νεῖλος δὲν ἐπλημμύρισεν ἐκεῖνον τὸν χρόνον καὶ δὲν ἔφεραν σῖτον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, οὔτε ἀπὸ τὴν Θρᾴκην, ὅτι καὶ αὐτὴ ἔμεινε διὰ τὴν τῶν βαρβάρων ἐνόχλησιν ἀγεώργητος. Ὅθεν εἶχον ἀνάγκην καὶ εἰς τὸ Μοναστήριον. Ὁ δὲ ὑπηρέτης τοῦ σίτου, Μάλχος καλούμενος, εἶπε πρὸς τὸν Ἡγούμενον τὴν στέρησιν, ὅτι δὲν εἶχον εἰμὴ δέκα ἡμερῶν σιτηρέσιον. Ὁ δὲ εἶπε ποὸς αὐτόν· «Πορεύου, τέκνον, κάμνε τὸ ἔργον σου». Ὁ δὲ Μάλχος, νομίσας ὅτι ἀνέμενεν ἀπό τινα νὰ τοῦ φέρῃ σιτάριον, ἔδιδεν εἰς τὸν ἀρτοποιὸν ὡς καὶ πρότερον. Καὶ πάλιν μετὰ ἡμέρας ἑπτὰ τοῦ εἶπεν, ὅτι δὲν εἶχον εἰμὴ μόνον διὰ ἡμέρας τρεῖς. Ἀπελθὼν λοιπὸν εἰς τὴν σιταποθήκην ὁ Μάρκελλος, προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν μὲ κατάνυξιν καὶ λέγει ποὸς τὸν Μάλχον· «Ἐργάζου τὴν ὑπηρεσίαν σου μετὰ πίστεως». Καὶ οὕτως ὁ μὲν Μάλχος ἔδιδε καθ’ ἑκάστην, ὁ δὲ σῖτος ἐπλήθυνε καὶ τὴν ἑπομένην εὑρίσκετο περισσότερος, τοῦτο δὲ ἐγένετο ὄχι μόνον ἡμέρας δέκα ἢ εἴκοσιν, ἀλλὰ μῆνας δύο καὶ περισσότερον, ἕως οὗ ἔφεραν σῖτον εἰς τὸ Βυζάντιον καὶ τοὺς ἔστειλαν. Τοῦτο δὲ τὸ ἐξαίσιον θαυματούργημα ἠκούσθη εἰς πᾶσαν τὴν Βασιλεύουσαν καὶ τὸ ἔμαθαν ὅλοι οἱ ἄρχοντες. Ἂς εἴπωμεν δὲ καὶ ἕνα θαυμάσιον, τὸ ὁποῖον ἐτέλεσεν ὁ Ὅσιος, ὅμοιον τῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ Δεσπότου μας.
Μοναχός τις Παῦλος ὀνόματι ἐκινδύνευεν εἰς θάνατον. Ὅθεν ἔστειλε τὸν ὑπηρέτην πρὸς τὸν Μάρκελλον, παρακαλῶν αὐτὸν νὰ ὑπάγῃ πρὸς ἐπίσκεψίν του, ἵνα προσευχηθῇ πρὸς τὸν Θεὸν δι’ αὐτόν. Ἀπελθὼν λοιπὸν ὁ ὑπηρέτης ἀνήγγειλε πρὸς αὐτὸν τὴν ὑπόθεσιν. Ὁ δὲ Ὅσιος συνωμιλοῦσε τότε μὲ τὸν Ἐπίσκοπον τῆς Χαλκηδόνος περὶ θείων δογμάτων. Ὅθεν δὲν ἔκοψε τὸν σωτήριον λόγον, ἔχων πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ὅτι θὰ θεραπεύσῃ τὸν πάσχοντα. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐτελείωσε τὸν λόγον, ἐπῆγε μὲ τὸν ὑπηρέτην νὰ ἴδωσι τὸν πάσχοντα, μὴ γνωρίζοντες ὅτι ἀπέθανε. Φθάσαντες δὲ εὗρον αὐτὸν νεκρὸν ἀπὸ πολλοῦ εἰς τὸν κράββατον καὶ εἶχον ἕτοιμα τὰ ἐντάφια. Ὁ δὲ Μάρκελλος προσελθὼν μετὰ πίστεως καὶ ἀναβλέψας πρὸς οὐρανὸν ἐκτενῶς προσηύξατο. Ἔπειτα ἔβαλλε τὴν χεῖρα του εἰς τὸν νεκρόν, καὶ παρευθὺς (ὤ τοῦ θαύματος!) ἀνέστη ὁ νεκρὸς καὶ διηγῆτο πράγματα φοβερὰ καὶ ἐξαίσια θεάματα, τὰ ὁποῖα εἶδε μετὰ τὸν θάνατον. Ὁ δὲ θαυματουργὸς παρήγγειλε πρὸς αὐτὸν καὶ πρὸς ὅσους ἄλλους παρευρέθησαν ἐκεῖ νὰ μὴ εἴπωσιν εἰς οὐδένα τὸ γενόμενον. Οἱ δὲ παρεστῶτες, κρίνοντες ἁμαρτίαν νὰ σιωπήσουν τοιοῦτον τεράστιον, τὸ ἐφανέρωσαν διαγγέλλοντες αὐτὸ πανταχοῦ εἰς δόξαν Θεοῦ.