Καὶ ὁ μὲν δράκων, ὡς μέγας ὅπου ἦτο, ἐμάστιζε μὲ τὴν οὐράν του τὸν λέοντα, ἐκεῖνος δὲ ἀπέκαμεν ἀπὸ τὰς πληγὰς καὶ πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἐκείτετο, μετ’ ὀλίγον ὅμως ἀναπνεύσας ὁ λέων ὡς ἐξ ὕπνου καὶ ἀναστὰς ὥρμησε κατὰ τοῦ δράκοντος καὶ τὸν κατέπιε. Τὸ ὅραμα τοῦτο ἰδὼν ὁ Ὅσιος ἐξήγησεν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τὴν σημασίαν αὐτοῦ, λέγων ὅτι ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ ὁ Ἀρδαβούριος καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Ἄσπαρος, καθὼς καὶ ἐγένετο. Διότι εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἦλθεν εἰς μάχην ὁ βασιλεὺς μὲ τὸν Ἄσπαρον καὶ τὸν Ἀρδαβούριον καὶ διὰ νὰ γίνῃ μεταξύ των τελεία ἀγάπη, ἐπῆρεν ὁ βασιλεὺς γαμβρὸν εἰς τὴν θυγατέρα του τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἀρδαβουρίου Πατρίκιον καὶ τὸν ἐψήφισε καίσαρα, ἀξίωμα τὸ ὁποῖον εἶναι δεύτερον μετὰ τὸν βασιλέα. Φορεῖ δὲ ὁ καῖσαρ ἁλουργίδα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα σημεῖα, ἔξω ἀπὸ τὸν στέφανον καὶ ὅταν τελευτήσῃ ὁ βασιλεύς, χειροτονοῦν βασιλέα τὸν καίσαρα.

Ταῦτα μαθόντες οἱ Ὀρθόδοξοι ἐταράχθησαν, διότι ὁ Ἄσπαρος καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ ἦσαν Ἀρειανοὶ μὲ τον οἶκον του ἅπαντα· ὅθεν μετὰ τὸν εὐσεβέστατον Λέοντα ἔμελλε νὰ βασιλεύσῃ ὁ κακόδοξος. Συνήχθη λοιπὸν τὸ ἅγιον ἔθνος, ὁ περιούσιος λαός, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, εἰς τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν, ὅπου ἦτο καὶ ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος καὶ ὁ θαυμάσιος Μάρκελλος, διότι ὡς ἔμαθε τὴν ὑπόθεσιν ἔδραμε καὶ αὐτὸς ὡς διάπυρος ζηλωτὴς τῆς πίστεως. Ἐταράχθησαν λοιπὸν οἱ Χριστιανοί, ἐνθυμούμενοι πόσα κακὰ τοὺς ἔκαμαν οἱ Ἀρειανοὶ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τοῦ Οὐάλεντος. Ὅθεν ἐπῆγαν ἅπαντες εἰς τὸν ἱππόδρομον, ἔχοντες ὅλον τὸ πλῆθος ἀρχηγοὺς καὶ ἡγεμόνας τὸν Γεννάδιον καὶ τὸν Μάρκελλον. Ὅταν δὲ εἰσήρχοντο εἰς τὴν πύλην τοῦ ἱπποδρόμου, εἶδον, ὅσοι ἦσαν ἐνάρετοι, νεανίσκον τινὰ μεγαλύτερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ὡραιότερόν τε καὶ εὐπρεπέστερον μὲ κόμην χρυσῆν εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ ζώνην ὁμοίως, ἡ δὲ ὄψις αὐτοῦ ἦτο ἀπὸ τὴν χιόνα λευκοτέρα, μὲ ὀλίγον ἐρύθημα σύμμετρον ὡσαύτως καὶ τὰ ἐνδύματά του ἦσαν λευκότερα τῆς χιόνος. Οὗτος ὁ ἀστραπόμορφος νέος περιεπάτει εἰς τὸ ἀριστερὸν μέρος τοῦ Μαρκέλλου καὶ τὸν ὑπεβάσταζεν ὡς καλὸς υἱὸς τὸν πατέρα του, ἦτο δὲ ὅλον τὸ πλῆθος τῶν Χριστιανῶν συνηγμένοι Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἀριθμὸς ἀμέτρητος. Ὑπὲρ τοὺς ἄλλους δὲ ἅπαντας ὑψηλότατος, εὐπρεπέστατος καὶ ὑπὲρ φύσιν λαμπρότατος ἦτο ὁ νέος ἐκεῖνος, ὅστις ἐφύλαττε τὸν Μάρκελλον.