Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ἔφθασαν ἐκεῖ ὅπου ἐκάθητο ὁ βασιλεύς, ἐβόησεν ὅλος ὁ λαὸς ὥραν πολλὴν τὸ «Κύριε, ἐλέησον»· ἔπειτα παρεκάλεσαν τὸν βασιλέα νὰ μὴ κάμῃ ἀρειανὸν καίσαρα, οὔτε νὰ τοῦ δώσῃ τὴν θυγατέρα του· τότε εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοὺς ἄλλους ὁ Μάρκελλος· «Κάμετε, τέκνα, ὑπακοὴν διὰ τὸν Κύριον καὶ μὴ ἀφήσετε νὰ γίνῃ καῖσαρ Ἀρειανός, μὴ φοβεῖσθε δὲ νὰ πάθῃ ὁ βασιλεὺς κακὸν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, μόνον ὀλίγον ἔχει νὰ θλιβῇ· ἔπειτα θέλει ἀφανίσει ὅλην τὴν δύναμιν τῶν ἐχθρῶν του, καὶ θὰ μείνῃ νικητὴς μὲ τὴν θείαν βοήθειαν». Τότε ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίνατο· «Νὰ γίνῃ τὸ θέλημά σας, φίλοι μου, μόνον κάμετε ὅλοι κοινῶς καὶ ξεχωριστὰ ἕκαστος πρὸς Κύριον δέησιν, νὰ στερεώσῃ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ σώσῃ τὰς ψυχάς μας ὡς Παντοδύναμος». Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ βασιλέως ἱκανοποίησαν τὸν λαὸν καὶ ὅλοι ἀνεχώρησαν ἱκανοποιημένοι. Κατὰ τὴν ἐπιστροφήν των βλέποντες ὅσοι ἦσαν ἄξιοι τὸν ἀστραπόμορφον ἐκεῖνον νέον ἐθαύμαζον, αὐτὸς δὲ ἀφοῦ ἔφθασαν εἰς τὴν πύλην τοῦ Ἱπποδρόμου ἔγινεν ἄφαντος, καὶ τότε ἠννόησαν, ὅτι ἦτο λειτουργὸς τῆς θείας Δυνάμεως εἰς σχῆμα ἀνδρὸς ὅστις διεφύλαττε ὡς δορυφόρος τὸν Μάρκελλον. Εἰς ὀλίγον καιρὸν ἡ προφητεία τοῦ Μαρκέλλου ἐπραγματοποιήθη, διότι ὄχι μόνον ὁ Ἀρδαβούριος μὲ ὅλην του τὴν συγγένειαν, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι ἐχθροὶ τῶν Ὀρθοδόξων ἀπωλέσθησαν καὶ κατέπιεν ὁ βασιλεὺς Λέων τὸν ἀποστάτην δράκοντα. Ὅθεν μὲ τὰς προσευχὰς τοῦ Μαρκέλλου ἔλαβεν εἰρήνην ἡ Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν εἴθε νὰ διαφυλάξῃ ἕως τέλους. Ἀκούσατε δὲ καὶ ἄλλην προφητείαν τὴν ὁποίαν εἶπεν εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του ὁ Ἅγιος.

Λουκιανός τις, υἱὸς Κώνσταντος, πρῶτος τῆς Συγκλήτου, καταφρονήσας ὅλα τὰ πρόσκαιρα, ἔγινε Μοναχὸς ἀπὸ τὸν Μάρκελλον καὶ τόσον προέκοψεν εἰς τὰς ἀρετὰς εἰς ὀλίγον καιρὸν ὁ ἀείμνηστος, ὥστε ἐπερίσσευσεν ὅλους τοὺς Μοναχοὺς εἰς τὴν ἄσκησιν. Πρὸ πάντων δὲ τῶν καλῶν εἶχε τὴν πραότητα· οὔτε ὡμίλει ποτὲ λόγον χωρὶς ἀνάγκης, οὔτε τινὰ ἐλύπησεν ὁ μακάριος. Ὅταν λοιπὸν ἐτελεύτα ὁ Ἅγιος, παρεκάλεσεν αὐτὸν ὁ Λουκιανὸς νὰ δεηθῇ εἰς τὸν Θεόν, νὰ τὸν ἀναπαύσῃ καὶ αὐτόν, ἵνα μὴ ἀπομείνῃ ὀπίσω του, διότι δὲν ἠδύνατο νὰ ζήσῃ ἄνευ αὐτοῦ, καθὼς τὸ πλοῖον χωρὶς κυβερνήτην δὲν σῴζεται εἰς τὸν κλύδωνα. Βλέπων λοιπὸν αὐτὸν πολὺ δακρύοντα, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἔχε θάρρος, ἀδελφέ, καὶ ἐὰν εὕρω παρρησίαν πρὸς Κύριον, θέλω τὸν παρακαλέσει νὰ ἔλθῃς ταχέως νὰ ἑνωθῶμεν τῷ πνεύματι».