Ταῦτα ἀκούσασα ἡ ἄσεμνος Μελανθία ἐθυμώθη πολὺ ὅτι τὴν κατεφρόνησε, καὶ ἐφοβήθη μήπως καὶ δημοσιεύσῃ τὴν ἀναισχυντίαν αὐτῆς ὁ Εὐγένιος· ὅθεν ἔδραμεν εὐθὺς εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν ἔπαρχον Φίλιππον, διέβαλε τὴν ἀνεύθυνον, εἰποῦσα ἀντιστρόφως τὴν ὑπόθεσιν, ὅτι δηλαδὴ «Νεανίας τις τὴν μὲν ὄψιν περικαλλής, τὸν δὲ τρόπον λίαν ἀσελγής, καὶ ὑποκρινόμενος εὐλάβειαν Χριστιανικήν, ἦλθε πρός με, νομίσας ὅτι εἶμαι καμμία ἄσεμνος, καὶ πρῶτον μὲν ἐδοκίμασε μὲ λόγια δολερά, ἔπειτα ἔβαλε καὶ τὰς χεῖρας ἐπάνω μου νὰ μὲ βιάσῃ ὁ πάντολμος, καὶ ἐὰν δὲν ἐφώναζα νὰ ἔλθῃ μία ἐκ τῶν δούλων μου δρομαίως, ἤθελε μιάνει καὶ ἐμὲ ὁ ἀνόσιος, καθὼς καὶ ἄλλας πολλὰς ἐξηπάτησεν». Οὕτως ἡ ἀναιδὴς Μελανθία ἐτόλμησε νὰ κατηγορήσῃ ἀδίκως ἐκείνην, ἥτις δὲν ἔπταισεν. Ἀκούσας ταῦτα ὁ ἔπαρχος ἐθυμώθη καταπολλὰ καὶ προστάσσει νὰ φέρωσι δεδεμένους, ὄχι μόνον τὸν Προεστῶτα, ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς, οἵτινες ἦσαν τὸν ἀριθμὸν τριακόσιοι καὶ πάντας τοὺς ἐφυλάκισαν, ἕως νὰ δώσῃ κατ’ αὐτῶν τὴν ἀπόφασιν νὰ τοὺς θανατώσωσιν.
Αὕτη ἡ φήμη ἀπῆλθεν εἰς τὰ περίχωρα καὶ συνήχθησαν ἀπὸ διαφόρους τόπους ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες νὰ ἴδουν τον πανώδυνον αὐτῶν θάνατον. Ὅταν λοιπὸν ἦλθεν ἡ ὡρισμένη ἡμέρα, καὶ ἦσαν ἅπαντες εἰς τὸ θέατρον, ἔφεραν τὸν Ἡγούμενον δεδεμένον μὲ βαρυτάτας ἁλύσεις, ἐφώναζον δὲ ὅλοι κοινῶς ὅτι ἦτο ἄξιος θανάτου. Ἡτοίμαζον μάλιστα θηρία, στρέβλας, τροχούς, πῦρ καὶ διάφορα ἄλλα κολαστήρια. Τότε λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ ἔπαρχος· «Τοιαύτας πράξεις κελεύει ὁ Χριστός σας νὰ κάμνετε, πάντων ἀνθρώπων ἀνοσιώτατε, ὄχι μόνον μυστικὰ καὶ ἀπόκρυφα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ φανερὸν νὰ πορνεύετε, δυναστεύοντες τὰς τιμίας γυναῖκας; Ποίαν ψυχὴν καὶ καρδίαν εἶχες, πάντολμε, ὅταν ἐνῷ εἰσῆλθες ὡς ἰατρὸς καὶ αὐτουργὸς θαυμάτων εἰς τὴν οἰκίαν τοιαύτης γυναικὸς εὐγενεστάτης καὶ σώφρονος, ἔπειτα ἀπεπειράθης νὰ τὴν βιάσῃς μὲ τοσαύτην ἀναισχυντίαν, ὡς νὰ ἦτο μία τῶν ἐπὶ τῆς σκηνῆς καταφρονημένη καὶ ἄσεμνος;».
Ταῦτα εἰπόντος τοῦ ἐπάρχου μετὰ θυμοῦ ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ἡ Ὁσία καὶ εἶπε· «Δὲν προστάσσει ὁ Θεός μου τοιαῦτα, ἀλλὰ μᾶλλον νομοθετεῖ ὑψηλὰ καὶ ἀξιέραστα πράγματα, ᾠκονόμησε δὲ νὰ συγκατοικῶ μὲ τούτους τοὺς ἐναρέτους ἄνδρας, διὰ νὰ φυλάξω τὴν παρθενίαν μου ἄσπιλον, καθὼς ἕως τὴν σήμερον εὑρίσκομαι, ὡς θέλετε γνωρίσει τοῦτο ἐντὸς ὀλίγου·