Ἔκλαιον πάντες οἱ δοῦλοι καὶ οἱ γνωστοί της, καὶ μάλιστα οἱ γονεῖς καὶ οἱ ἀδελφοί της ἐφώναζον ἐλεεινῶς, ἔξαινον τὰς παρειάς, ἔβαλλον κόνιν εἱς τὴν κεφαλήν των, ἔπιπτον εἰς τὴν γῆν, τύπτοντες τὸ στῆθος καὶ βοῶντες πικρῶς οἱ γονεῖς τὴν θυγατέρα, οἱ ἀδελφοὶ τὴν ἀδελφήν, οἱ δοῦλοι τὴν δέσποιναν. Οὐδεὶς παρέμεινεν ἄτρωτος ἀπὸ τὴν λύπην, οὐδεὶς ἀπὸ θλίψεως ἐλεύθερος· ἅπασα ἡ Ἀλεξάνδρεια ἐθρήνει ἀπαραμύθητα. Ἐπειδὴ δὲ ἔβλεπον τὰ δάκρυα ἀνωφελῆ, ἔστειλαν πανταχοῦ ἀνθρώπους νὰ τὴν εὕρωσιν· ἠρώτησαν γεωργούς, πραγματευτάς, μάντεις, ἐγγαστριμύθους καὶ πάντα ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἅπασαι αἱ προσπάθειαι αὐτῶν ἀπέβησαν εἰς μάτην. Βλέπων ὁ Φίλιππος ὅτι ἡ θυγάτηρ του δὲν ἀνευρίσκετο, ἐκάλεσε τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων καὶ τοὺς προσέταξε νὰ κάμουν δέησιν εἰς τοὺς θεούς, νὰ τοὺς φανερώσουν τί ἔγινε, εἰπὼν ὅτι, ἐὰν τὴν εὕρωσι, θὰ τοὺς δώσῃ μεγάλας δωρεὰς καὶ χαρίσματα, εἰ δ’ ἄλλως, ἐὰν γνωρίσωσι ποῦ εὑρίσκεται καὶ δὲν τοῦ εἰποῦν τὴν ἀλήθειαν, θὰ τοὺς θανατώσῃ ἀνηλεῶς. Βλέποντες ἐκεῖνοι ὅτι ἐκοπίαζον εἰς μάτην καὶ ἀνωφελῶς, συνεφώνησαν ὅλοι καὶ εἶπον, ὅτι οἱ θεοί, ὀρεχθέντες τὸ κάλλος της, τὴν ἥρπασαν εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὴν ἐθέωσαν. Ταῦτα πιστεύσας ὁ ἔπαρχος ἐπαρηγορήθη καὶ προσέταξεν εὐθὺς καὶ τῆς ἔκαμαν ἄγαλμα χρυσοῦν, ἤτοι εἴδωλον καὶ ὅλοι τὴν ἐπροσκύνουν ὡς νέαν θεάν, κάμνοντες εἰς αὐτὴν καὶ θυσίαν οἱ ἄγνωστοι.
Ἡ δὲ μακαρία Εὐγενία, λαβοῦσα τὸ ἅγιον Σχῆμα, εἶχε τοσαύτην ἀρετὴν εἰς τὴν ψυχήν, ὥστε ὑπερέβη ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς εἰς τὴν ἄσκησιν καθὼς καὶ εἰς τὴν ἀξίαν καὶ εὐγένειαν τῆς σαρκὸς ἦτο ὑπερτέρα ἡ ἀοίδιμος. Εἰς τὴν ἀκολουθίαν καὶ σύναξιν εἰσήρχετο πρώτη πάντων καὶ ἐξήρχετο ὑστερωτέρα. Εἶχεν ἀγάπην πρὸς πάντας καὶ ἄκραν ταπείνωσιν, καὶ ἁπλῶς ἐτήρει πάσας τὰς δεσποτικὰς ἐντολὰς καὶ ὑποσχέσεις τῆς μοναδικῆς Πολιτείας ἀπαρασαλεύτως, διὰ τὰς ὁποίας ἀρετάς της τὴν ἠξίωσεν ὁ παντοδύναμος Θεὸς εἰς ὀλίγον καιρὸν νὰ κάμνῃ θαυματουργίας καὶ τέρατα, θεραπεύουσα πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν κάκωσιν ἀπὸ τοὺς πάσχοντας, ὅσοι δὲ ἀσθενεῖς ἤρχοντο εἰς τὴν Μονὴν ἐκείνην ἐλάμβανον τὴν ποθουμένην ὑγείαν. Οἱ δὲ Πρωτᾶς καὶ Ὑάκινθος ὅσον ἠδύναντο ἠγωνίζοντο εἰς τὴν ἀρετὴν νὰ τὴν μιμηθῶσι.
Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος ἀπὸ τῆς εἰς τὴν Μονὴν προσελεύσεως τῆς Ἁγίας ἐτελεύτησεν ὁ Προεστὼς τῆς Μονῆς καὶ πάντες οἱ ἀδελφοί, βλέποντες τὰς ἀρετὰς αὐτῆς καὶ ἀγνοοῦντες τὸ κρυπτόμενον, τὴν παρεκάλουν νὰ γίνῃ Ἡγούμενος αὐτῶν.