ΕΥΓΕΝΙΑ ἡ ἔνδοξος Ὁσιοπαρθενομάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κομμόδου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ρπ’-ρϟβ’ (180-192). Ὁ πατήρ της ὠνομάζετο Φίλιππος καὶ ἦτο ἔπαρχος Ἀλεξανδρείας, ἐπιφανὴς καὶ πλουσιώτατος, ἡ δὲ μήτηρ της ἐκαλεῖτο Κλαυδία, εἶχε δὲ καὶ ἀδελφοὺς δύο Ἀβίταν καὶ Σέργιον καλουμένους. Ἦτο δὲ ἡ μακαρία Εὐγενία κατὰ τὸ ὄνομα καὶ τὴν ψυχὴν εὐγενεστάτη, εἰς τὸ κάλλος ὡραία καὶ πάγκαλος καὶ εἰς τὴν πολιτείαν θαυμάσιος. Ὁ δὲ Φίλιππος ἔχων τὴν ἐξουσίαν πάσης τῆς Αἰγύπτου, ἂν καὶ ἦτο εἱδωλολάτρης, ὅμως εἶχε γνώμην καλὴν καὶ ἐκυβέρνα τὸν λαὸν δικαίως· ἠγάπα τοὺς καλοὺς ἀνθρώπους, τοὺς δὲ κακοὺς ἐπαίδευεν αὐστηρῶς καὶ μάλιστα τοὺς μάντεις καὶ τοὺς Ἰουδαίους, τοὺς ὁποίους οὐδόλως ἤθελε νὰ ἀκούσῃ, ἀλλὰ τοὺς ἐδίωκεν ἀπὸ ὅλην τὴν ἐπαρχίαν του καὶ πολλοὺς δικαίως ἐφόνευσε, τοὺς δὲ Χριστιανοὺς δὲν ἐμίσει τόσον, διότι ἐγνώριζεν ὅτι ἦσαν σώφρονες καὶ ἐνάρετοι, καὶ δι’ αὐτὸ τοὺς ηὐλαβεῖτο· ὅμως διὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ κατοικῶσιν ἐντὸς τῆς πόλεως, μόνον δὲ ἔξω τοῦ τείχους τοὺς εἶχεν ἀφήσει τόπον τινά, εἰς τὸν ὁποῖον διέμενον καὶ ἐπορεύοντο ὡς ἤθελαν.
Ἔβαλε λοιπὸν ὁ πατήρ της τὴν Εὐγενίαν εἰς τὰ γράμματα ὡς φιλάρετος καὶ ἐμάνθανε Ρωμαϊκὰ καὶ Ἑλληνικά, ἦτο δὲ αὕτη τόσον εὐφυὴς εἰς τὸν νοῦν, ὥστε ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸ δέκατον πέμπτον ἔτος ἔγινε σοφωτάτη καὶ ὅλοι τὴν ἐθαύμαζον. Ἀκούων δὲ τὴν ἀγαθὴν αὐτῆς φήμην εἷς εὐγενέστατος καὶ ἔνδοξος ἄρχων, ὅστις ἦτο ὕπατος τὴν ἀξίαν εἰς τὴν Ρώμην, ὀνομαζόμενος Ἀκυλῖνος, ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν πατέρα της νὰ τοῦ τὴν δώσῃ διὰ γυναῖκα, ἐκεῖνος δὲ ἠρώτησεν αὐτὴν νὰ εἴπῃ τὴν γνώμην της, ἐὰν ἔστεργε νὰ κάμουν τοὺς γάμους. Ἡ δὲ ἀπεκρίθη, ὅτι δὲν ἤθελε νὰ φθείρῃ τὴν παρθενίαν της, ἀλλ’ ἐπόθει νὰ μείνῃ ἕως τέλους σώφρων καὶ ἄμωμος· ἐπειδὴ δὲ ἦτο φιλομαθής, ἀνεγίνωσκε πολλάκις καὶ τὰ τῶν Χριστιανῶν βιβλία καὶ τῆς ἐφαίνοντο ἀληθέστερα ἀπὸ τὰ τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἡμέραν δέ τινα ἔτυχον εἰς τὰς χεῖρας της αἱ ἐπιστολαὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τὰς ὁποίας ἀνέγνωσεν ἐπιμελῶς καὶ κατενύχθη πολύ, διότι ἐγνώρισεν ὅτι εἷς εἶναι ὁ ἀληθὴς Θεός, ὅστις ἐδημιούργησε τὸν κόσμον ὅλον ἐκ τοῦ μὴ ὄντος· ὅθεν ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν πεφωτισμένη ἐκ θείου Πνεύματος. Εἰς τὸ φανερὸν ὅμως δὲν ἐπεδείκνυε τὴν γνώμην της διὰ τὸν φόβον τῶν γονέων της.