Τοσαύτη εἶναι ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ, ὥστε καὶ γυναῖκες πολλαὶ ἐνίκησαν τὴν γυναικείαν φύσιν, καὶ ἐδούλευσαν εἰς τὸν Κύριον μὲ ἀνδρικὸν σχῆμα, διὰ νὰ πολεμήσουν τὸν δαίμονα εὐκολώτερα. Αὐτὰς ἐμιμήθην καὶ ἐγὼ καὶ ἐνεδύθην ἀνδρῴαν στολήν, διὰ νὰ φύγω τὰς ἐνέδρας τοῦ κόσμου». Οὕτως εἶπε καὶ ἔσχισε τὸ ἱμάτιον αὐτῆς ἄνωθεν ἕως τὴν μέσην, ἐπιδείξασα φανερῶς ὅτι ἦτο γυνὴ κατὰ ἀλήθειαν. Ἔπειτα λέγει πρὸς τὸν Φίλιππον· «Γνώριζε, ὅτι εἶμαι ἡ θυγάτηρ σου Εὐγενία, σὺ δὲ ὁ πατήρ μου, καὶ ἡ γυνή σου Κλαυδία ἡ μήτηρ μου, ἀδελφοί μου δὲ οἱ συγκάθεδροί σου Ἀβίτας καὶ Σέργιος, οὗτοι δὲ εἷναι οἱ εὐνοῦχοι Πρωτᾶς καὶ Ὑάκινθος, οἵτινες συνεκοινώνησαν εἰς τὴν γνώμην μου καὶ ἀπηρνήθημεν πᾶσαν δόξαν τοῦ κόσμου καὶ σαρκικὴν ἡδυπάθειαν, ὡς καὶ σᾶς τοὺς φιλτάτους γονεῖς μου διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κτίστου μου».

Πόσην χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν νομίζετε, ὦ ἀκροαταί, νὰ ἔλαβον τὴν ὥραν ἐκείνην ὄχι μόνον οἱ συγγενεῖς της, ἀλλὰ καὶ πᾶσα ἡ Ἀλεξάνδρεια; τολμῶ εἰπεῖν, ὅτι καὶ οἱ λίθοι ἀπὸ τὴν χαράν των ἐδάκρυσαν. Ἔπεσον ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῆς οἱ γονεῖς της Φίλιππος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοί της Ἀβίτας καὶ Σέργιος ἐκχέοντες κρουνοὺς δακρύων, καὶ λέγοντες· «Αὐτὴ εἶναι ἡ θυγάτηρ ἡμῶν, τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μας, ἡ ἡδονὴ καὶ ἡ ἀγαλλίασις τῆς ψυχῆς μας, τὴν ὁποίαν ἐνομίζομεν καθὼς μᾶς εἶπον οἱ ψευδοϊερεῖς τῶν εἰδώλων ὅτι ἥρπασαν οἱ θεοὶ καὶ εἴχομεν πολλὴν θλῖψιν διὰ τὴν ὑστέρησιν αὐτῆς». Ταῦτα εἰπόντες τὴν ἀνεβίβασαν εἰς τὴν ἀρχοντικὴν καθέδραν, καὶ ἐβόησαν ἅπαντες· «Εἷς εἶναι ὁ ἀληθὴς Θεός, ὁ Χριστός». Τότε ὅσοι Χριστιανοὶ ἦσαν ἐκεῖ συνηγμένοι διὰ νὰ ἐνταφιάσουν τὰ Λείψατα τῶν Ὁσίων, τοὺς ὁποίους ἤθελον νὰ θανατώσουν οἱ εἰδωλολάτραι, ἀκούοντες τὰ γενόμενα, ἐπήδησαν εἰς τὸ μέσον, καὶ μεγαλοφώνως ἐκραύγαζον· «Τίς θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἀνακαλύπτων ἀπόκρυφα καὶ τοὺς σοφοὺς διὰ τῆς ἰδίας αὐτῶν πανουργίας καταισχύνων;».

Ὁ δὲ ἔπαρχος, ἐνδύσας τὴν Ἁγίαν, βιαίως στολὴν λαμπρὰν χρυσοΰφαντον, τὴν ἀνεβίβασεν εἰς θρόνον ὑψηλόν, νὰ τὴν ἴδουν ὅλοι νὰ εὐφρανθῶσι τῷ πνεύματι. Ἐν ᾧ δὲ χρόνῳ ταῦτα ἐγίνοντο, ὁ παντοδύναμος καὶ δικαιοκρίτης Θεός, ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν, ρίψας πῦρ οὐρανόθεν κατέκαυσε τὴν Μελανθίαν καὶ ὅλον τὸν οἶκόν της ἐκ θεμελίων· ὅθεν πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τοῦτο τὸ θαυμάσιον.