Ταῦτα ἀκούσας ἀπὸ τὴν πονηρὰν δούλην ὁ Πομπήϊος, ἐθυμώθη καὶ δραμὼν παρευθὺς εἰς τὸν θεῖον τῆς Βασίλλας λέγει πρὸς αὐτόν· «Πρέπει νὰ κάμωμεν τοὺς γάμους τὸ γρηγορώτερον, διὰ νὰ λάβω τὴν γυναῖκά μου· εἰ δ’ ἄλλως γνώριζε, ὅτι ἔχεις ἀντίδικον καὶ ἐχθρόν σου θανάσιμον ἐμὲ καὶ τοὺς καίσαρας». Ὁ δὲ Ἕλενος ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ ἤμην ἐπίτροπος τῆς κόρης ἕως οὗ αὕτη ἦτο ἀνήλικος· ἐφ’ ὅσον ὅμως τώρα ἦλθεν εἰς ἡλικίαν νόμιμον, δὲν εἶναι πλέον εἰς τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ κάμνει ὅ,τι βούλεται». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Πομπήϊος ἔδραμεν εἰς τὸν οἶκον τῆς Βασίλλας καὶ κρούσας τὴν θύραν ἐζήτει νὰ εἰσέλθῃ. Αὐτὴ δὲ τοῦ ἐμήνυσε μὲ τὴν δούλην της νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, διότι ἐκείνη δὲν συγκατατίθεται νὰ ὑπανδρευθῇ, ἀλλὰ θὰ μείνῃ παρθένος ἕως τέλους αὐτῆς.

Ταύτην τὴν ἀπροσδόκητον ἀπόφασιν ἀκούων ὁ Πομπήϊος ἐδαιμονίσθη ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ πρῶτον μὲν ἔδραμεν εἰς τοὺς συμβούλους καὶ τοὺς ἐπῆρε νὰ ὑπάγουν ὁμοῦ εἰς τοὺς βασιλεῖς καὶ πεσὼν εἰς τοὺς πόδας αὐτῶν, ὠλοφύρετο τὴν συμφορὰν αὐτοῦ, ὡς νὰ ἦτο κοινὴ ἁπάσης τῆς πόλεως, λέγων ταῦτα· «Ἐγέρθητε, θειότατοι αὔγουστοι, ἵνα μὴ ἀπολεσθῆτε σεῖς καὶ οἱ θεοί σας καὶ ἀποδιώξετε τὸν νεώτερον Θεόν, τὸν ὁποῖον ἔφερεν ἡ Εὐγενία ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διότι κινδυνεύει νὰ ἀφανισθῇ ἡ δόξα σας, ἐπειδὴ οἱ Χριστιανοὶ καταφρονοῦσι τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς νόμους, τοὺς δὲ εὐμενεῖς καὶ σωτῆρας θεοὺς ἀτιμάζουσιν· ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τὸ χειρότερον πάντων, ἐμποδίζουσι τοὺς νόμους τῶν γάμων καὶ κωλύουσι τὰς συζυγίας, χωρίσαντες τὰς νυμφευθείσας γυναῖκας ἀπὸ τοὺς ἄνδρας των. Λοιπὸν τὶ ἄλλο μέλλει νὰ γίνῃ εἰς ὀλίγον καιρόν, ἐὰν στερεωθῇ ὁ νόμος αὐτός, παρὰ νὰ ἀφανισθῶσιν αἱ ἐπαρχίαι καὶ τὰ βασίλεια;». Τοὺς λόγους τούτους τοῦ Πομπήϊου ἐβεβαίωνον καὶ οἱ σύμβουλοι· ὡς ἐκ τούτου ἐθυμώθη ὁ βασιλεὺς καὶ δίδει εὐθὺς γραφικῶς τὴν ἀπόφασιν, ὅτι «ἢ νὰ λάβῃ ἡ Βασίλλα τὸν Πομπηΐον ἄνδρα της ἢ νὰ τὴν θανατώσωσιν. Ἡ δὲ Εὐγενία ἢ νὰ θυσιάσῃ εἰς τοὺς θεούς, ἢ νὰ ἀποθάνῃ αὐτὴ καὶ πάντες οἱ Χριστιανοὶ μὲ διάφορα κολαστήρια». Ταύτην τὴν ἀπόφασιν ἀκούσασα ἡ ὄντως βασίλισσα ἐκείνη εἰς τὴν ψυχὴν καὶ τὸ ὄνομα Βασίλλα, ἡ ἐκλεκτὴ νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἐβόησε λέγουσα· «Ἐγὼ ἐνυμφεύθην τὸν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Δημιουργὸν τῶν ἀπάντων· ὅθεν δὲν καταδέχομαι νὰ συγκοινωνήσω μὲ φθαρτὸν ἄνθρωπον, οὔτε ὑποτάσσομαι εἰς βασιλικὸν πρόσταγμα». Ταῦτα τῆς Ἁγίας εἰπούσης ἀπέκοψαν εὐθὺς οἱ ἀπεσταλμένοι τὴν τιμίαν αὐτῆς κεφαλὴν καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ.