Λαβὼν δὲ ὁ Ματθαῖος τὸν πέλεκυν ἔκοψε τὸν κλάδον· ἔπειτα ἔρριψεν ὀπίσω του τὸν πέλεκυν διὰ νὰ ξεμπερδεύσῃ τὸν κλάδον ἀπὸ τοὺς βάτους· ζητῶν δὲ κατόπιν αὐτόν, νὰ ξεκλαδίσῃ τὸ ραβδίον, δὲν εὗρε τίποτε, οὔτε τὸ παιδίον ἐφαίνετο· ὅθεν ἐγνώρισε τότε, ὅτι ἦτο Ἄγγελος τὸ παιδίον τὸ ὁποῖον τοῦ ἐφάνη· ὅθεν ἔδραμε νὰ φθάσῃ τὸν Ὅσιον, ὅστις ὀνειδίζων αὐτὸν τοῦ εἶπε· «Βλέπεις ὅτι ἐβοήθησεν ὁ Κύριος καὶ ἐκόπη τὸ φυτόν, ἐνῷ σὺ ἐγόγγυζες, ὀλιγόπιστε;». Τότε ὁ Ματθαῖος ἔβαλε μετάνοιαν, ζητῶν συγχώρησιν.
Ἄλλος τις, γεωργὸς τὸ ἐπάγγελμα, τὸ ὄνομα Δομέτιος, κοιμώμενος νύκτα τινὰ ἀκούει φωνὴν τρεῖς φορὰς ταῦτα λέγουσαν· «Κοιμᾶσαι, ἄφρον Δομέτιε, καὶ δὲν φροντίζεις νὰ ἐξαλείψῃς τὰς ἁμαρτίας σου;». Ταῦτα ἀκούων ὁ Δομέτιος ἔκλαιε καὶ ἠρώτησε τὶ νὰ κάμῃ, τοῦ λέγει δὲ ἡ φωνή· «Ἄπελθε εἰς τὸ ὅρος, πρὸς τὸν Ὅσιον Παῦλον, καὶ ἀφοῦ τὸν εὕρῃς, ἐρώτησον αὐτὸν καὶ εἴ τι σοῦ εἴπῃ, κάμε καὶ τότε λαμβάνεις συγχώρησιν». Τότε παρευθὺς ὁ Δομέτιος ἔδραμε πρὸς τὸν Ὅσιον, ὅστις ἐγνώρισε πρότερον τὸν ἐρχομὸν αὐτοῦ καὶ τὰς ἁμαρτίας του καὶ λέγει εἰς ἕνα Ἱερομόναχόν του, ὅστις ἔτυχεν ἐκεῖ· «Κατέβα εἰς τὴν Λαύραν καὶ ἐξομολόγησε τὸν ἄνθρωπον, ὅστις θὰ σὲ συναντήσῃ, κανόνισε δὲ αὐτὸν τρία ἔτη νὰ μὴ κοινωνήσῃ, τότε δὲ ἄς λάβῃ τὰ θεῖα Μυστήρια, ἀλλὰ ἂς φυλάττεται ἀκριβῶς, νὰ μὴ ἁμαρτήσῃ πλέον».
Ἕτερος δέ τις, Λέων καλούμενος, ὅστις μετωνομάσθη κατόπιν διὰ τοῦ Ἁγίου Σχήματος Λουκᾶς, κατῴκει εἰς τας Θήβας καὶ περιέπεσεν εἰς δεινὴν ἀσθένειαν, ὥστε ἰατρὸς δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν θεραπεύσῃ, διότι τοῦ ἤρχετο θέρμη καὶ καῦσις εἰς τὰ ἐντόσθια τοσοῦτον ἰσχυρά, ὥστε τοῦ ἔβαλον χιόνα, ἀλλὰ δρόσον δὲν ῄσθάνετο τελείως· καὶ πάλιν ἄλλην ἡμέραν εἶχε τόσην ψυχρότητα, ὥστε τοῦ ἔβαλον εἰς τὸν στόμαχον ἄνθρακας, ἀλλὰ ζέστην τινὰ δὲν ῄσθάνετο· ἐβασανίσθησαν λοιπὸν οἱ συγγενεῖς του πολὺν καιρὸν εἰς ἰατρικά, τὸν ἐπῆγαν καὶ εἰς Ἐκκλησίας πολλάς, ἀλλὰ δὲν εἶδε κανὲν ὄφελος. Τέλος πάντων ἀκούσαντες διὰ τὸν Ὅσιον Παῦλον, ὅτι ἐποίει μεγάλα θαυμάσια, τὸν ἐπῆγαν βαστακτὸν εἰς τὸ Λάτρον καὶ παρευθύς, ὅταν ἐποίησε προσευχὴν ἐπ᾽ αὐτὸν ὁ θαυμάσιος, ἔγινεν ὑγιὴς ὁ ἀσθενής, ὅστις ὡς εὐγνώμων καὶ καλοπροαίρετος δὲν ἐπέστρεψε πλέον εἰς τὴν οἰκίαν του, ἀλλὰ κόπτει τὰς τρίχας καὶ γενόμενος Μοναχὸς μετωνομάσθη Λουκᾶς καὶ ἔμεινεν ὑπηρετῶν τὸν Παῦλον ἕως τέλους ὁ τρισμακάριος· τοσαύτην δὲ ἐπιμεμελημένην ἐργασίαν καὶ πρόθυμον ὑπηρεσίαν ἐτέλει καθ’ ἑκάστην, ὥστε τὸν ηὐχαρίστει ὁ Ὅσιος.