Νύκτα δέ τινα, ὅτε ἔβρεχε δυνατά, εἰσῆλθεν εἴς τι σπήλαιον καὶ προσηύχετο κατὰ τὴν συνήθειαν. Τότε ἦλθε καὶ μία πάρδαλις καὶ ἔπεσε πλησίον του· ὁ δὲ Ὅσιος ἔρριψε λίθον κατ’ αὐτῆς καὶ τὴν ἐξεδίωξεν, ἐκείνη δὲ ἐξῆλθεν ἀταράχως καὶ δὲν ἐθυμώθη νὰ ὁρμήσῃ κατ’ αὐτοῦ, ἀλλ’ ἔφυγε. Τινὲς δὲ τὸν ἠρώτων, πῶς δὲν ἐφοβεῖτο νὰ περιπατῇ τὴν νύκτα τοιοῦτον ὄρος ἔρημον καὶ ἀγριώτατον. Ὁ δὲ ἔλεγεν· «Ἕως οὗ μὲ φυλάττει ὁ φύλαξ τῆς ψυχῆς μου Ἄγγελος, οὔτε ἀστραπὰς καὶ θηρία φοβοῦμαι, οὔτε τοὺς δαίμονας· ἐὰν δὲ καὶ μὲ ἀφήσῃ διὰ τὰς ἁμαρτίας μου ὁ Ἄγγελος, τότε φοβοῦμαι καὶ τὰ φύλλα τῶν δένδρων ὅταν πίπτωσιν». Ἔχων δὲ πόθον νὰ εὕρῃ πάλιν ἄλλον τόπον, νὰ μὴ τοῦ δίδουν ἐνόχλησιν, διότι συνήχθησαν καὶ ἐκεῖ πολλοὶ καὶ τὸν συνέχεον, ἔφυγε κρυφίως ἀπὸ ὅλους καὶ εὑρίσκων πλοῖον ἐπῆγεν εἰς τὴν Σάμον· ἀνελθὼν δὲ εἰς ἓν ὄρος, τὸ ὁποῖον ὀνομάζουσι Κερκετέα, ἤθελε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ σπήλαιον, εἰς τὸ ὁποῖον κατῴκει τὸ πάλαι ὁ Πυθαγόρας, ὁ μέγας ἐκεῖνος φιλόσοφος· ἐπειδὴ δὲ ἦτο ὁ τόπος κρημνώδης καὶ δυσανάβατος, ἔμεινεν εἰς τόπον τινὰ κάτω τοῦ σπηλαίου καὶ ἐκεῖ προσηύχετο πρὸς τὸν Κύριον.
Ὁ δὲ πρῶτος τῆς νήσου, Θεοφάνης ὀνόματι, ἐκυνήγει εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη καὶ πλησιάζοντες οἱ κύνες εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο κεκρυμμένος ὁ Ὅσιος, τὸν ὠσφράνθησαν καὶ ὑλάκτουν· ὅθεν ὁ Θεοφάνης, νομίζων ὅτι ἦτο ἄγριόν τι ζῷον, ἔβαλε τὸ βέλος εἰς τὸ τόξον καὶ ἐσκόπευε διὰ νὰ τὸ ρίψῃ ἐκεῖ ὅπου ὑλάκτουν τὰ κυνάρια· ἀλλ’ ἡ θεία Χάρις ἐφύλαξεν ἐπιμελῶς τὸν Ὅσιον καὶ δὲν ἐπῆγαν τὰ βέλη ἐκεῖ ὅπου ὁ Θεοφάνης ἐσκόπευεν, ἀλλὰ μάλιστα τὴν τετάρτην φορὰν ἔπεσε καὶ τὸ τόξον ἀπὸ τὰς χεῖράς του καὶ ἔτρεμεν ἡ καρδία του. Ὅθεν ἠννόησεν ὅτι ἦτο Θεοῦ θέλημα τὸ γενόμενον καὶ καταβαίνων ἐκ τοῦ ἵππου ἐπλησίασεν εἰς τὸ δάσος καὶ βλέπει τὸν Ἅγιον προσευχόμενον· ὅθεν ρίπτων κατὰ γῆς τὸν ὁπλισμόν, τον προσεκύνησε δακρυρροῶν καὶ λέγων· «Οὐαί μοι τῷ τάλανι, τί ἔμελλον νὰ πάθω, νὰ σὲ φονεύσω, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν ὡμίλεις λόγον νὰ σὲ γνωρίσωμεν, ἀλλ᾽ ἐσιώπας καὶ ἐκινδύνευσα». Τότε τὸν ἤγειρεν ὁ Ὅσιος καὶ χαιρετήσας αὐτόν, τὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν βοηθήσῃ νὰ ἀναβῇ εἰς τὸ σπήλαιον τοῦ Πυθαγόρου. Ἐπῆγε λοιπὸν ὁ Θεοφάνης εἰς τὸν οἶκόν του καὶ τοῦ ἔφερε κλίμακα καὶ ἀνέβη· ἰδὼν δὲ τὸν τόπον κατὰ τὸν πόθον του, ἔμεινεν ἐκεῖ ἡσυχάζων, τοῦ ἔφερε δὲ μόνος του ὁ εὐλαβὴς ἄρχων τροφὰς καὶ εἴ τι ἄλλο ἐχρειάζετο πρὸς συντήρησιν.