Ἑτοιμάσαντες λοιπὸν τράπεζαν πλουσίαν, ἔφαγον ὅλοι πρὸς αὐτάρκειαν καὶ πρὶν νὰ σηκώσουν τὰ περισσεύματα εἶπε ταῦτα πρὸς τὸν Ματθαῖον καὶ τὸν οἰκονόμον ὁ Ὅσιος· «Αὐτὰ τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα μᾶς ἔστειλεν ὁ Δεσπότης Χριστός, εἶναι ἔλεγχοι τῆς ἀπιστίας σας, καὶ παρ’ ὅλον ὅτι σεῖς ἐδιστάζετε, μᾶς ἐφίλευσε τόσον πλουσίως ὁ πλουσιόδωρος· ἐὰν ὅμως ἐπιστεύετε ἀδιστάκτως, πόσα θὰ μᾶς ἔστελλε;». Τότε ἐκεῖνοι ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ὁσίου ζητοῦντες συγχώρησιν· ὁ δὲ ὑπομειδιάσας τοὺς ἔδωκε κανόνα νὰ καθίσουν ἀκόμη εἰς τὴν τράπεζαν, νὰ χορτάσουν καλὰ εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ πλέον νὰ μὴ νικηθοῦν ἀπὸ ὀλιγοπιστίαν οὐδέποτε.
Μιχαὴλ ὁ πρωτοσπαθάριος τοῦ βασιλέως, ἦτο φίλος πολὺ ἠγαπημένος τοῦ Ὁσίου. Τοῦτον ὁ βασιλεὺς κατέκρινεν εἰς θάνατον, διότι ἔκαμε πόλεμον μὲ τοὺς Μαύρους καὶ ἐφόνευσε πολλοὺς χωρὶς τὴν συγκατάθεσίν του, αὐτοὶ δὲ τὸν ἐσυκοφάντησαν, ὅτι τοὺς ἠδίκησεν· ὅθεν ὁ Κωνσταντῖνος, διὰ νὰ τοὺς εἰρηνεύσῃ, νὰ μὴ ζημιώνωσι τοὺς ἀνθρώπους του, προσέταξε νὰ ἀποκεφαλίσουν τὸν πρωτοσπαθάριον, ὁ ὁποῖος ἔγραψεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ὅσιον νὰ τὸν βοηθήσῃ εἰς τὸν μέγαν τοῦτον κίνδυνον. Ὁ δὲ Ὅσιος προσέταξε τοὺς πατέρας νὰ λειτουργήσουν διὰ τὸν φίλον του Μιχαήλ, καὶ νὰ ὑψώσουν δι’ αὐτὸν τὴν Παναγίαν, αὐτὸς δὲ πάλιν ἐπάνω εἰς τὸν στῦλον ηὔχετο. Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας, ὅταν ἐτελείωσαν τὴν Ἱερουργίαν, ἀνέβη ὁ Ματθαῖος εἰς τὸν στῦλον καὶ τοῦ λέγει ὁ Ὅσιος· «Τὴν ὥραν ταύτην ἐξέβαλον τὸν Μιχαὴλ ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ τὸν συνεχώρησεν ὁ βασιλεὺς διὰ τὴν Λειτουργίαν καὶ τὴν λιτανείαν τὴν ὁποίαν ἐτελέσατε δι’ αὐτὸν καὶ ἔρχεται νὰ μᾶς εὐχαριστήσῃ ὡς εὐγνώμων φίλος». Καὶ οὕτως ἐγένετο, καθὼς ὁ Ἅγιος προεφήτευσεν.
Ἄλλην φορὰν ἐπῆρε τὸν Ματθαῖον ὁ Ὅσιος καὶ ἐπῆγαν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Καρύας, νὰ προσκυνήσουν τὸν Τίμιον Σταυρὸν καὶ ἐπιστρέφοντες εἰς τὸ ὄρος, εἶδον ἄγνον τινά, ἤτοι λυγαριάν, ἥτις εἶχε κλῶνον ἴσον, κατάλληλον διὰ ράβδον καὶ προσέταξε τὸν Ματθαῖον νὰ τὸν κόψῃ· ὁ δὲ Ματθαῖος ἔμεινεν ὀπίσω νὰ κάμῃ τὸ πρόσταγμα· ἔπειτα βλέπων ὅτι δὲν εἶχεν ἐργαλεῖον νὰ κόψῃ, τὸν κλῶνον, ἐγόγγυζε κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ τότε ἀκούει κτύπον πλησίον του καὶ στρέψας τὸ πρόσωπον πρὸς τὸν κτύπον, βλέπει παιδίον ἐτῶν δώδεκα, λευκὸν ὡς χιόνα καὶ ἐκράτει πέλεκυν σιδηροῦν, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν εἰς τὸν Ματθαῖον λέγων· «Λάβε τοῦτον, νὰ κόψῃς τὴν ράβδον ὡς σὲ προσέταξε».