Εἰς ὀλίγον καιρὸν ἠκούσθη καὶ ἐκεῖ ἡ φήμη του καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ κατῴκησαν πέριξ τοῦ ὄρους. Ὅθεν ἔγινε πάλιν καὶ ὁ Κερκετεὺς Λαύρα ὡς πρότερον, διότι ἦσαν ἐκεῖ τρία Μοναστήρια, τὰ ὁποῖα ἠρήμωσαν οἱ Ἀγαρηνοί, τότε δὲ πάλιν διὰ τοῦ Παύλου ἀνεκαινίσθησαν· ὅθεν ὁ δαίμων ἐφθόνει καὶ τὸν ἐπείραζε καὶ καθὼς κατέβαινεν ἡμέραν τινὰ τὴν κλίμακα, διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τοὺς ἀδελφούς, ἐφάνη πλῆθος ὄφεων ἀπὸ τὴν πρώτην βαθμίδα ἕως τῆς τελευταίας· τοῦτο βλέπων πολλάκις ὁ Ὅσιος, ἠννόησε τὸν δόλον τοῦ πρώτου ὄφεως καὶ γνωρίζων ὅτι ἦτο ἐπιβουλὴ τοῦ μισοκάλου, διὰ νὰ δυσκολεύσῃ τὴν ὠφέλειαν τῶν Μοναχῶν, ἐποίησε σταυρὸν εἰς τὴν κλίμακα καὶ ψάλλων τὸν ἐνενηκοστὸν Ψαλμὸν κατέβη ἀφόβως καὶ ὅλοι οί ὄφεις ἠφανίσθησαν καὶ δὲν ἐφάνησαν πλέον οὐδέποτε.
Οἱ δὲ Μοναχοί, οἵτινες ἦσαν εἰς τὸ Λάτρον, εἶχον θλῖψιν ἄμετρον διὰ τὸν Ὅσιον, ὅτι τοὺς ἀφῆκε καὶ ἔφυγε καὶ τὸν ἀνεζήτουν ἐπιμόνως εἰς ὄρη καὶ σπήλαια, εἰς σχισμὰς πετρῶν καὶ εἰς κάθε τόπον ἥσυχον· μαθόντες δὲ ὅτι ἦτο εἰς τὴν Σάμον, ἔστειλαν γράμματα μὲ Ἱερομόναχόν τινα, Ἰωάννην, ὅστις, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν Σάμον, τὸν ἐδάγκασεν εἰς τὸν πόδα μία ἔχιδνα· ὅθεν ἔπεσε κατὰ γῆς δεινῶς ὀδυνώμενος. Συνήχθησαν τότε τινὲς ἐγχώριοι, εἷς δὲ ἀπ’ ἐκείνους τὸν εὐσπλαγχνίσθη καὶ ἐλθὼν δρομαίως πρὸς τὸν Ἅγιον, τοῦ εἶπε τὴν ὑπόθεσιν· οὗτος δὲ λυπηθεὶς τὸν μαθητὴν ἔδωσε τοῦ ἀνθρώπου ἓν δοχεῖον μὲ ὀλίγον ὕδωρ, ποιήσας δὲ εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ λέγει· «Ὕπαγε ταχέως καὶ δῶσε εἰς τὸν ἀσθενῆ τὸ ὕδωρ τοῦτο νὰ τὸ πίῃ, διὰ νὰ ἴδῃ τὴν ὑγείαν του». Τούτου δὲ γενομένου, ὤ πρᾶγμα ἐξαίσιον! εὐθὺς ἀνέλαβεν ἐκεῖνος καὶ ὑγιὴς γενόμενος ἐπῆγε περιπατῶν εἰς τὸν Ὅσιον. Δίδων δὲ πρὸς αὐτὸν τὸ γράμμα μετὰ δακρύων, τοῦ εἶπε καὶ διὰ στόματος πόσην θλῖψιν ἔδωκεν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς μὲ τὴν ἀπόκρυφον αὐτοῦ ἀναχώρησιν καὶ τόσον τὸν παρεκάλεσεν, ὥστε τὸν ἔπεισε καὶ καταβὰς ἠκουλούθησεν αὐτόν, ἐπειδὴ τίποτε δὲν εἶχε νὰ πάρῃ, ὡς ἀκτήμων καὶ πτωχότατος.
Φθάσαντες λοιπὸν εἰς τὸ Λάτρον ἐπορεύετο ἔτι ἐναρετώτερα παρὰ πρότερον· ὅθεν ἠξιώθη νὰ θεωρῇ ὀπτασίας θαυμασίας καὶ τὰς κολάσεις τῶν ἁμαρτωλῶν, διηγεῖτο δὲ ταῦτα εἰς τοὺς Μοναχοὺς ἐκχέων δάκρυα ἀμέτρητα, διὰ νὰ φυλάττωνται καὶ νὰ μὴ πάθωσι καὶ αὐτοὶ τὰ ὅμοια.