Θέλοντες δὲ τότε οἱ ἄρχοντες νὰ ὑπάγουν εἰς πόλιν τινὰ καλουμένην Ἀπάμειαν [2] διὰ δημοσίαν ὑπηρεσίαν, προσέταξαν νὰ δέσουν τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὰς χεῖρας, νὰ λύσουν τοὺς πόδας του καὶ νὰ τὸν σύρουν ὄπισθεν αὐτῶν. Ὅταν λοιπὸν ἔφθασαν πλησίον τῆς Ἀπαμείας, νομίσας ὁ Σιλβανός, ὅτι κἂν τότε, ἔπειτα ἀπὸ τὴν καταφρόνησιν καὶ τὴν κακοπάθειαν, τὰς ὁποίας ὑπέστη ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν τοσαύτην ὁδοιπορίαν, θέλει ὑπακούσει εἰς αὐτόν, τοῦ λέγει· «Θύρσε, ἢ θυσίασον εἰς τοὺς θεούς, ἢ ταύτην τὴν ὥραν θέλεις θανατωθῆ ἀθλίως». Ἦτο δὲ πλησίον τοῦ κόμητος καὶ ὁ Κουμβρίκιος, πρὸς τοὺς ὁποίους εἶπεν ὁ Ἅγιος· «Σεῖς ἀποθνῄσκετε καὶ οἱ δύο κακῶς μεθαύριον». Θυμωθέντες ἐκ τούτου οἱ ἀσεβεῖς ἔσυραν τὸν Ἅγιον ἕως τῆς Ἀπαμείας δέροντες· ἀλλὰ πρὶν φθάσουν μέχρι τῆς πόλεως, ἐπληρώθη ἡ προφητεία τοῦ Μάρτυρος· καὶ ὁ μὲν Σιλβανὸς ἐγένετο παράλυτος, ὁ δὲ Κουμβρίκιος κατελήφθη ὑπὸ ὑψηλὸν πυρετὸν καὶ εἰς τέσσαρας ἡμέρας κακῶς οἱ κακοὶ ἐτελεύτησαν. Ὅταν δὲ ἐνεταφίαζον αὐτοὺς οἱ στρατιῶται ἡ γῆ ἐξέρνα τὰ μιαρὰ αὐτῶν λείψανα καὶ ἐξήρχοντο τοῦ τάφου, ἕως ὅτου ἐποίησεν ὁ Ἅγιος προσευχὴν καὶ οὕτως ἐστάθησαν.

Τούτων οὕτω γενομένων ἔβαλον οἱ ὑπηρέται εἰς τὴν φυλακὴν τὸν Ἅγιον καὶ παρέμεινεν εἰς αὐτὴν ἡμέρας εἴκοσι τρεῖς, ἕως οὗ ἦλθεν ἄλλος ἡγεμών, Βαῦδος ὀνόματι, ὅστις μαθὼν τὰ περὶ τοῦ Θύρσου προσέταξε νὰ φέρουν ἐνώπιόν του τὸν Ἅγιον καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Σὺ εἶσαι ὅστις ὑβρίζεις τὰ προστάγματα τῶν βασιλέων καὶ συνέτριψας τὸ εἴδωλον τοῦ Ἀπόλλωνος;». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Ἐγὼ δὲν πείθομαι εἰς παράνομον πρόσταγμα καὶ δὲν θυσιάζω εἰς ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ μόνον τὸν ἀληθῆ Θεὸν σέβομαι». Ἀφοῦ λοιπὸν τὸν ἠπείλησε πολὺ ὁ ἄρχων, καθὼς καὶ οἱ πρότεροι, καὶ εἶδεν ὅτι δὲν ἐφοβεῖτο τὰς ἀπειλάς του, προσέταξε καὶ τὸν ἔβαλον εἰς σάκκον, τὸν ὁποῖον ἀφοῦ ἔδεσαν καλῶς τὸν ἔρριψαν εἰς τὸ πέλαγος μακρὰν ἀπὸ τὴν γῆν τριάκοντα στάδια, ἀλλὰ τὸ σακκίον ἐσχίσθη, ἐλθόντες δὲ οὐράνιοι Ἄγγελοι ἔφεραν τὸν Ἅγιον εἰς τὴν γῆν χορεύοντες καὶ ᾄδοντες πρὸς τὸν Κύριον ᾠδὴν ἐπινίκιον. Οἱ δὲ στρατιῶται βλέποντες τοιαῦτα θαυμάσια τὰ ἀνήγγειλαν εἰς τὸν ἄρχοντα, ὅστις κατέβη εἰς τὸν αἰγιαλὸν καὶ ἰδὼν τὸν Ἅγιον ἔλεγεν, ὅτι μὲ μαντείας ἐτέλει τοιαῦτα θαυμάσια· ὅθεν προστάσσει νὰ τὸν σύρουν ὀπίσω αὐτοῦ καὶ νὰ τὸν δέσουν δυνατὰ ἕως οὗ ὑπάγουν εἰς τὴν Καισάρειαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἤθελε νὰ ὑπάγῃ καὶ αὐτὸς διὰ νὰ λάβῃ τὴν ἡγεμονίαν· ἔδερον λοιπὸν οἱ στρατιῶται καθ’ ὅλην τὴν ὁδοιπορίαν τὸν Ἅγιον, ἕως οὗ ἔφθασαν πλησίον τῆς πόλεως.