Ταῦτα ὅμως ἤναπτον ἔτι περισσότερον τὸν θυμὸν τοῦ ἄρχοντος καὶ λέγει πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Μὴ βάλῃς εἰς τὸν νοῦν σου, Θύρσε, ὅτι ἐτελείωσαν τὰ βασανιστήρια σου, μὲ αὐτὰ μόνον τὰ μικρὰ κολαστήρια, τὰ ὁποῖα μέχρι τώρα ἔλαβες, ἀλλὰ γνώριζε, ὅτι θέλεις δοκιμάσει τόσον πολλά, ὥστε νὰ μάθῃς μὲ ποῖον τρόπον παιδεύονται οἱ ἀπειθεῖς». Ὁ δὲ Μάρτυς ἔλεγε· «Διὰ τὰ μέγιστα αὐτὰ καλὰ σὲ εὐχαριστῶ, διότι μὲ τὰ προσωρινὰ ταῦτα καὶ μικρὰ κολαστήρια μοῦ ὠφελεῖς τὴν ψυχὴν καὶ σὲ παρακαλῶ μὴ φθονήσῃς, οὔτε ἀμελήσῃς νὰ μοῦ δώσῃς τὴν ἀπόλαυσιν ταύτην». Τότε προσέταξεν ὁ ἄρχων καὶ διέλυσαν εἰς τὸ πῦρ μόλυβδον, ἁπλώσαντες δὲ εἰς κλίνην γυμνὸν καὶ πρηνῆ τὸν Ἅγιον, ἐφερον μάντεις τινὰς καὶ γόητας καὶ τοῦ ἔλεγον· «Κάμε τώρα τὸ θέλημα τοῦ ἡγεμόνος, διὰ νὰ σωθῇς ἐκ τοῦ κινδύνου καὶ ὁ Θεός σου εἶναι καθὼς ἀκούομεν φιλάνθρωπος καὶ πανάγαθος καὶ θέλει σὲ συγχωρήσει διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς φύσεως». Ταῦτα μὲν αὐτοὶ ἔλεγον κατὰ προσταγὴν τοῦ ἄρχοντος, ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίνατο· «Ἐγὼ μὲν ὑπομένω τὰς προσκαίρους αὐτὰς τιμωρίας, διὰ νὰ λυτρωθῶ ἀπὸ τὴν αἰώνιον κόλασιν καὶ νὰ ἀναπαυθῶ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αἰώνια, ἀλλὰ σεῖς, οἵτινες φιλονικεῖτε κατὰ τῆς ἀληθείας, πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι αὐτὸς ὁ μόλυβδος, τὸν ὁποῖον βράζετε διὰ νὰ μὲ καύσητε, θέλει γίνει μάρτυς τῆς κακίας σας, καὶ θέλει παραδώσει πολλοὺς ἀπὸ σᾶς εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, νὰ κολάζεσθε ὡς ἀσεβεῖς αἰώνια». Καὶ ὁ μὲν Ἅγιος ἔλεγε ταῦτα, διότι ἡ θεία Χάρις ἐπλήρωνε τὴν καρδίαν του· οἱ δὲ ἄνομοι ἐνόμιζον ταῦτα λήρους καὶ φλυαρήματα καὶ ἔχυσαν ἐπάνω εἰς τὴν γεγυμνωμένην ράχιν του τὸν μόλυβδον βράζοντα· ἀλλ᾽ ὢ τῶν θαυμασίων σου, Δέσποτα! ὁ μόλυβδος δὲν ἤγγισεν οὐδόλως εἰς τὰς σάρκας του, ἀλλ’ ἐπήδησεν εἰς τὰ πρόσωπα τῶν ἀσεβῶν καὶ πολλοὺς ἐθανάτωσεν, ὁ δὲ Ἅγιος ἠγέρθη τῆς κλίνης ἀβλαβὴς εἰς θαῦμα καὶ ἔκπληξιν τῶν ὁρώντων.
Ταῦτα βλέπων ὁ τύραννος ὡς τυφλὸς καὶ ἀνόητος ὠργίζετο ἔτι μᾶλλον κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν ἔλεγε μάγον καὶ γόητα· ὕστερον δὲ πάλιν τοῦ ἔδωκε καὶ ἄλλας τιμωρίας· ἀλλ’ ὁ Ἅγιος ἐδείκνυε πάντοτε τὴν αὐτὴν ἀνδρείαν ὡς πρότερον καὶ τοὺς μὲν δυσσεβεῖς ἐτάραττε καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐθορύβει, τοὺς δὲ εὐσεβεῖς ἐστερέωνεν· ὅθεν ὁ τύραννος, τὴν αἰσχύνην μὴ ὑποφέρων, ἐφυλάκισε πάλιν μὲ ἅλυσον δεδεμένον τὸν Μάρτυρα διὰ νὰ συλλογισθῇ μὲ ποίαν ἄλλην βάσανον νὰ ἀναλύσῃ τὸ σῶμά του.