«Μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἵσταται ἀνήρ, πάντοθεν ὀρνύμενος καὶ οὐ τρομέων ἀνέμους. Τροφῇ δ’ ἀμβροσίῃ τρέφεται καὶ ἀνέμονι δίψῃ. Ἴχνια ριζώσας κίονι διχθαδίῳ. Δανιὴλ δὲ ρύζει, Υἱέα κηρύττων μητρὸς ἀπειρογάμου». Δηλαδή ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ ἵσταται ἄνθρωπός τις, ἀπὸ τοὺς ἀνέμους ὅλους σειόμενος καὶ πολεμούμενος, μηδόλως δ’ αὐτοὺς φοβούμενος. Τρέφεται δὲ μὲ τροφὴν οὐράνιον καὶ πίνει ἄνεμον εἰς τὴν δίψαν του, στερεώσας δὲ τοὺς πόδας του εἰς στῦλον δίχαλον, βοᾷ Δανιὴλ ὁ θαυμάσιος, κηρύττων τὸν Υἱὸν τῆς ἀπειρογάμου Μητρός, Θεὸν ἀληθέστατον.

Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐβασίλευε καὶ ὁ Λέων Α’ ὁ Μακέλλης (457-474). Οὗτος εἶχε πόθον πολὺν νὰ γεννήσῃ ἡ θυγάτηρ του Ἀριάδνη παιδίον ἀρσενικόν, διὰ νὰ γίνῃ κληρονόμος τῆς βασιλείας του. Ἀπῆλθε λοιπὸν εἰς τὸν στῦλον καὶ βάζει μεσίτην πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Δανιήλ, νὰ παρακαλέσῃ τὸν Κύριον νὰ τῆς δώσῃ τέκνον κατὰ τὸν πόθον του. Ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ λέγει· «Τὸ ἐρχόμενον ἔτος θέλει γεννήσει παιδίον ἡ θυγάτηρ σου, τὴν δεῖνα ἡμέραν καὶ μὴ λυπεῖσαι». Καί, ὤ τοῦ θαύματος! τὴν ὁρίσθεισαν ἡμέραν ἐγέννησεν ἄρρεν ἡ βασιλὶς κατὰ τὴν προφητείαν τοῦ Ὁσίου καὶ πάντες ἐξέστησαν. Τότε ὁ βασιλεὺς δι’ ἀνταμοιβὴν διέταξε καὶ τοῦ ἔκτισαν καὶ ἕτερον στῦλον. Ἐπῆγε λοιπὸν παντοῦ ἡ φήμη τοῦ Ὁσίου· ὅθεν καὶ ἡ βασίλισσα Εὐδοκία, ὅταν ἠλευθερώθη ἀπὸ τὴν Ἀφρικήν, ἐπῆγε νὰ τὸν ἴδῃ καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν τὸν ἐτίμησε καὶ πολὺ τὸν παρεκάλεσε νὰ ὑπάγῃ νὰ κατοικήσῃ εἰς τοὺς τόπους αὐτῆς [2], ἀλλὰ δὲν ἠθέλησεν· εὐχαριστήσας δὲ τὴν καλήν της γνώμην, ἀπεκρίθη ὅτι δὲν πρέπει νὰ μεταβαίνῃ τις ἀπὸ τόπου εἰς τόπον, ὡς ἀκατάστατος. Ταῦτα εἰπὼν ηὐλόγησεν αὐτήν, ἀφοῦ δὲ ἐκείνη ἀνεχώρησεν ἀνέβη εἰς τὸν στῦλον τοῦ Γελανίου, ὅστις ἦτο ὁ ὑψηλότερος καὶ διῆγε διαγωγὴν θαυμασιωτέραν, τόσον ὥστε ὁ δαίμων ἐφθόνησε καὶ τοῦ ἔπλεξε πάλιν ἄλλους δόλους. Παρεκίνησε δηλαδὴ τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἦσαν εἰς τὸ Βυζάντιον, νὰ τοῦ δώσουν ἐνόχλησιν, ἐκεῖνοι δὲ εὑρόντες γυναῖκα τοῦ ἔρωτος ἄσεμνον, ὀνόματι Βασιανήν, ἀπὸ τὴν Ἀσίαν, τὴν κατέπεισαν μὲ χρήματα νὰ δοκιμάσῃ, ἐὰν δυνηθῇ, νὰ μολύνῃ τὸν Ὅσιον ἢ ἄλλον τινὰ ἀπὸ τοὺς μαθητάς του.

Ἀπῆλθε λοιπὸν ἡ ἄσωτος πρὸς τὸν σώφρονα, ἐνδεδυμένη λαμπρὰ ἱμάτια καὶ κοσμήματα πολύτιμα· καὶ πλησιάσασα εἰς τὸν στῦλον, ἔμεινε πολλὰς ἡμέρας εἴς τι χωράφιον, προφασιζομένη ὅτι εἶχεν ἀσθένειαν καὶ μὲ διαφόρους πανουργίας καὶ ἐρωτικὰ σχήματα, ὡς ἐπιτηδεία ὅπου ἦτο εἰς τὴν πορνείαν,