Ἀφοῦ λοιπὸν ἐπὶ ὥραν πολλὴν προσεπάθει ὁ Πατριάρχης νὰ πείσῃ τὸν Ὅσιον νὰ βάλῃ τὴν κλίμακα καὶ ἐκεῖνος δὲν ἐδέχετο, προσέταξε τὸν Ἀρχιδιάκονον νὰ εἴπῃ τὰ εἰρηνικά, αὐτὸς δὲ εἶπε τὰς εὐχὰς καὶ ἐχειροτόνησε καὶ μὴ θέλοντα τὸν Ἅγιον Πρεσβύτερον διὰ τοῦ ἀσυνήθους τούτου τρόπου [3]· ὁ δὲ λαὸς ἐφώνησε τὸ «ἄξιος». Ἔπειτα, ἀφοῦ ἐτελείωσε τὴν λειτουργίαν ὁ Γεννάδιος, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἰδοὺ ἔλαβες τῆς Ἱερωσύνης τὰ σύμβολα, διότι ὅταν ὁ λαὸς ἐφώνησε τὸ «ἄξιος», τότε ὁ Θεὸς ἀντὶ ἐμοῦ σὲ ἐχειροτόνησε· λοιπὸν μὴ φανῇς παρήκοος τοῦ θείου βουλήματος, ἀλλὰ βάλε τὴν κλίμακα, νὰ σὲ κοινωνήσω τὰ θεῖα Μύστήρια. Τότε γνωρίσας ὁ Ἅγιος, ὅτι δὲν ἐγένετο ἡ πρᾶξις αὕτη ἄνευ τῆς θελήσεως τοῦ Θεοῦ, ἐδέχθη καὶ ἀναβὰς ὁ Ἀρχιερεὺς τὸν ἐκοινώνησεν. Ἔπειτα εὐξάμενος ὑπὲρ τοῦ λαοῦ, ἀπέλυσεν ἅπαντας ἐν εἰρήνῃ.
Ταῦτα ὅλα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς ἐθαύμασε· καὶ γνωρίζων πόσον ἡ ἀρετὴ εἶναι τιμιωτέρα τῆς βασιλείας, ἀπῆλθεν εἰς αὐτὸν καὶ πίπτει μὲ πολλὴν ταπείνωσιν εἰς τοὺς καταπληγωμένους πόδας του, καὶ τούτους οὕτως ἰδὼν ὁ βασιλεὺς ἐθαύμασεν, ἔκτισε δὲ καὶ ἕτερον στῦλον, ἄνωθεν εἰς δύο κίονας, θεμελιωμένον καὶ τὸν ὠνόμασε Διχθάδιον, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ Δανιὴλ ἀναβαίνων ἔχαιρε καὶ ἐδίδετο εἰς περισσοτέραν ἄσκησιν· καὶ τὸ μὲν θέρος ὑπὸ τοῦ ἡλίου κατεφλέγετο, τὸν δὲ χειμῶνα τοῦ ἔδιδον πάλιν οἱ ἄνεμοι καὶ αἱ θύελλαι μεγάλην στενοχωρίαν καὶ ἄμετρον βάσανον. Ἀλλ’ αὐτὸς ὁ ἀδαμάντινος ἐκαρτέρει ὡς ἀνδριὰς καὶ στήλη μᾶλλον ἢ ἄνθρωπος. Μᾶλλον δὲ εἰπεῖν καὶ αὐτῶν τῶν μετάλλων ἐφάνη ὄντως δυνατώτερός τε καὶ ἰσχυρότερος, ἐπειδὴ πᾶν πρᾶγμα μὲ τὴν πολυκαιρίαν δαπανᾶται καὶ ἀφανίζεται, ἐνῷ ὁ Ὅσιος οὐδόλως ἐδειλίασε τοσαύτην τῶν ἀνέμων καὶ χιόνων σφοδρότητα. Ὅθεν ἠξιώθη παρὰ Θεοῦ καὶ ἐτέλεσε μεγάλα σημεῖα καὶ τέρατα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα νὰ εἴπωμεν ὀλίγα τινά, εἰς πίστωσιν καὶ τῶν ἄλλων, κατὰ τὴν ὑπόσχεσιν.
Εἰς τὴν πρώτην τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός, ὅταν ἐτέλουν οἱ φιλόθεοι τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Μάμαντος, ἦλθε μέγας ἐμπρησμὸς αἰφνιδίως εἰς τὸ Βυζάντιον, καθὼς ὁ Δανιὴλ προεφήτευσε, καὶ τοσοῦτον ηὔξανεν ἡ φλόξ, ὥστε περιεκύκλωσεν ὅλην τὴν πόλιν καὶ κατέκαυσεν οἴκους καὶ Ἐκκλησίας πολλὰς καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι κατεκάησαν· ἕτεροι πάλιν ἔμειναν ἡμικεκαυμένοι, οὗτοι δὲ ἦσαν δυστυχέστεροι ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀπέθανον. Ἦτο λοιπὸν φοβερὸν τὸ θέαμα καὶ μέγας ὁ κίνδυνος νὰ βλέπῃ κανεὶς τὴν Βασιλίδα τῶν πόλεων τοιουτοτρόπως πυρπολουμένην, ὅπως τὰ Σόδομα.