ὕψωσε τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ ᾠκοδόμησεν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ προσκυνῆται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ καθ’ ἡμέραν ἐβάπτιζε τόσους ἐκ τῶν πιστευόντων, ὥστε ἀριθμὸν δὲν εἶχον, τοὺς δὲ δαιμονιῶντας καὶ ἠσθενημένους, μόνον ἂν ἤθελεν ἐπικαλεσθῆ ἐπ’ αὐτοὺς τὸ γλυκύτατον ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ἐθεράπευεν ἀπὸ πᾶσαν ἀσθένειαν καὶ τοὺς δαίμονας παρευθὺς ἐδίωκεν. Ἐδίδασκε δὲ τὸν λαὸν καθ’ ἑκάστην νὰ φυλάττουν ἁγνείαν, σωφροσύνην, θεοσέβειαν, ταπεινοφροσύνην, ἀγάπην, πραότητα, ἀκτημοσύνην καὶ πᾶσαν ἄλλην πρᾶξιν ἐνάρετον, παρέχων τὸν ἑαυτόν του ὡς ὑπόδειγμα, καθὼς πρέπει νὰ πράττῃ πᾶς ὅστις διδάσκει, ἤτοι πρῶτον ἔπραττεν αὐτὸς τὰς ἀρετὰς καὶ ἔπειτα ἐδίδασκε τοὺς ἄλλους.

Εἰς ὀλίγας ἡμέρας λοιπὸν ἔγινεν ὅλη ἡ Ἀλεξάνδρεια μία ποίμνη καὶ εἷς Ποιμήν, ὁ Δεσπότης Χριστός· ἀλλὰ πάλιν ὁ μισόκαλος διάβολος, μὴ δυνάμενος νὰ βλέπῃ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ μας ἀτάραχον, παρεκίνησεν ἄνθρωπόν τινα τοῦ συνεδρίου δεισιδαίμονα, τὸ ὄνομα Ρουστίκιον, ὅστις βλέπων τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων κατηδαφισμένους τελείως, τὰ δὲ θυσιαστήρια τῶν Χριστιανῶν ἀνεγηγερμένα, ἐμέθυσεν ἀπὸ τὸν θυμόν· ὅθεν ἐπῆγεν εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοῦ λέγει· «Γνώριζε, πολυχρονημένε βασιλεῦ, ὅτι κατεφρονήθη πᾶσα θυσία, ὑβρίσθησαν οἱ σεμνοί μας θεοί, κατηδαφίσθησαν καὶ διελύθησαν ὅλοι οἱ βωμοὶ ἐκ θεμελίων καὶ μὲ ἕνα λόγον καθῃρέθησαν τελείως καὶ ἀπωλέσθησαν οἱ θεοί μας, διότι ὁ ἔπαρχος Ἑρμογένης ἔγινε Χριστιανὸς καὶ ἔκαμαν τόσα μὲ τὸν Μηνᾶν, ὥστε προσκυνεῖται πανταχοῦ ὁ Χριστὸς χωρὶς φόβον τινά, ἀκολουθεῖ δὲ ὀπίσω αὐτῶν ὅλη ἡ Ἀλεξάνδρεια. Λοιπόν, ἐὰν δὲν βάλῃς φροντίδα καὶ μελέτην πολλὴν εἰς ταύτην τὴν ὑπόθεσιν, νὰ καταστρέψῃς τὰ ἱερὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ ἀναστήσῃς τοὺς θεούς μας, ἐχάθη εἰς ὀλίγον καιρὸν ἡ βασιλεία σου παντελῶς καὶ ἡ τοῦ Χριστοῦ στερεώνεται». Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ λέγων ὁ ἀλιτήριος Ρουστίκιος, ἐκίνησε τὸν βασιλέα εἰς ὀργὴν πολλὴν καὶ εἰς θυμὸν ἄμετρον κατὰ τοῦ ἐπάρχου καὶ πάσης τῆς πόλεως καὶ ἀπεφάσισε νὰ ὑπάγῃ μόνος του τὸ ταχύτερον νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃ.

Εὐχαριστήσας λοιπὸν ὁ βασιλεὺς καὶ τιμήσας πολὺ τὸν Ρουστίκιον, ὅτι ἦτο πρὸς τοὺς θεοὺς ζηλωτής, προσέταξε νὰ συναχθοῦν δέκα χιλιάδες ἀνδρεῖοι στρατιῶται, διὰ νὰ τὸν συνοδεύσουν. Τούτου δὲ γενομένου, καὶ ἀφήσας πᾶσαν ἄλλην φροντίδα τοῦ Κράτους, ἀπῆλθε μὲ βίαν πολλὴν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν καὶ προστάσσει νὰ φυλακίσουν τοὺς Ἁγίους καὶ τὴν ἑπομένην ἡμέραν νὰ τοὺς φέρουν γυμνοὺς εἰς τὸ θέατρον.