αὐτὸν δὲ ζῶντα καὶ σῷον καθ’ ὅλα τὰ μέλη, ψάλλοντα δὲ τοιαῦτα· «Ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ’ ἐμοῦ εἶ, Κύριε» (Ψαλμ. κβ’ 4). Ἐκπλαγέντες λοιπὸν εἰς τοιαύτην θέαν οἱ ὑπηρέται ἐνόμισαν ὅτι βλέπουσιν ὄνειρον· ἀλλ’ ἀφοῦ ἐγνώρισαν ὅτι ἦσαν ἀληθινὰ τὰ ὁρώμενα ἐκ θείας δυνάμεως ἐβόησαν ἅπαντες· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν». Εἶτα ἀπορρίπτουσι τὰ στρατιωτικὰ ξίφη καὶ μὴ λαμβάνοντες κἂν κατὰ νοῦν τὸν θυμὸν τοῦ δικαστοῦ, ἀλλὰ καταφρονοῦντες καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν βασιλέα, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἔμειναν μὲ τὸν Ἅγιον. Ἐπειδὴ δὲ εἶχε συναχθῆ ὅλος ὁ λαὸς εἰς τὸ θέατρον μὲ πόθον πολὺν νὰ ἴδωσι τὸ ἅγιον Λείψανον καὶ ἐδυσανασχέτουν διὰ τὴν ἀργοπορίαν τῶν στρατιωτῶν, ἔστειλεν ὁ ἔπαρχος περισσοτέρους ἄνδρας νὰ ἐκτελέσουν τὴν ὑπηρεσίαν ταχύτερον, οἵτινες ὡς εἶδον τὰ γενόμενα ἐπίστευσαν καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἵσταντο ὅλοι μὲ πολλὴν εὐλάβειαν καὶ φόβον ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου, ὡς νὰ ἦτο αὐτὸς ὁ Θεός.

Ἀκούων δὲ ὁ Ἅγιος ὅτι ὁλόκληρος ἡ πόλις ἦτο συνηθροισμένη δι’ αὐτὸν καὶ θέλουν πιστεύσει ὅλοι εἰς τὸν Χριστόν, βλέποντες τοιαύτην θαυματουργίαν, ἔσπευσε μὲ τοὺς στρατιώτας νὰ φθάσῃ ἐν βίᾳ εἰς τὸ θέατρον. Ὁ δὲ λαός, ἰδόντες αὐτὸν, ἐνόμισαν φάντασμα τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ ἀφοῦ τὸν ἐπρόσεξαν καλλίτερα καὶ εἶδον ὅτι ἦτο αὐτὸς ὁ Μηνᾶς καὶ ἔβλεπε μὲ τοὺς ὀφθαλμούς, περιεπάτει μὲ τοὺς πόδας καὶ ἐκελάδει ἡ εὔλαλος γλῶσσά του, ἐβόησαν ἅπαντες· «Ἐκυρίευσεν ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ τὸν θάνατον. Καλότυχος ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἥτις σήμερον ἐλυτρώθη τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καὶ ἐδιδάχθη τὴν ἀλήθειαν. Τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναμιφιβόλως αὐτὴ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμις. Ἀνδρίζου ρῆτορ, χαῖρε Ἀθλητὰ τοῦ ἀληθινοῦ καὶ σῴζοντος Θεοῦ». Ἐκπλαγεὶς ὁ ἔπαρχος εἰς τὸ παράδοξον θέαμα, ἠγέρθη τοῦ θρόνου καὶ προστάσσει τὸν λαὸν νὰ σιωπήσουν καὶ νὰ πλησιάσῃ ὁ Ἅγιος, βλέπων δὲ αὐτὸν ἐνόμιζεν ὅτι βλέπει ὄνειρον, διότι δὲν εἶχεν ἀκόμη δοκιμάσει τὸν Χριστόν. Ψηλαφήσας λοιπὸν τὸν Ἅγιον μὲ τὰς χεῖράς του, ἐγνώρισε τὸ θαυμάσιον καὶ ἔμεινεν ὡς ἐξεστηκὼς ἐπὶ πολλὴν ὥραν. Ἔπειτα εἶπε πρὸς αὐτόν· «Λέγε μοι, ὦ ἄνθρωπε, φιλαλήθως περὶ τοῦ Θεοῦ σου, τί πράγματα παράδοξα εἶναι αὐτὰ τὰ ὁποῖα βλέπομεν, καὶ τὰ ὁποῖα ἄλλος δὲν δύναται νὰ κάμῃ, εἰμὴ μόνον αὐτὸς ὁ Θεός; Εἰπέ μοι μὲ ἀκρίβειαν τὰ περὶ τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ».