Τότε ὁ Ἅγιος ἐδίδαξεν αὐτοὺς μὲ βραχυλογίαν τὰ περὶ τῆς ἀνάρχου ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, τὰ περὶ τῆς σωματικῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ περὶ τοῦ σωτηρίου Πάθους καὶ ὅλου τοῦ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας μυστηρίου. Εἰς δὲ τὸ τέλος εἶπε καὶ ταῦτα· «Ἐπειδὴ λοιπόν, ὦ ἔπαρχε, ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ κατέβη διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, δὲν θέλει νὰ ὑπάγῃ τις εἰς τὴν ἀπώλειαν, νὰ ζημιωθῇ τὰ αἰώνια ἀγαθά καὶ καθὼς ἡ μήτηρ ἀγαπᾷ τὸ τέκνον, τὸ ὁποῖον ἐγέννησε καὶ ἐπιμελεῖται αὐτὸ ὑπομένουσα τὰς ὕβρεις, τὰς ὁποίας τῆς κάμνει διὰ τὴν ἀγνωσίαν του καὶ δὲν τὸ ἐχθρεύεται, διότι νικᾶται ὑπὸ τῶν φυσικῶν σπλάγχνων, οὕτω καὶ ὁ ἐλεήμων Θεὸς προνοεῖ καὶ κυβερνᾷ τὴν δημιουργίαν αὐτοῦ καὶ ὡς Πατήρ μας ὑπομένει τὰς ὕβρεις, τὰς ὁποίας τοῦ κάμνομεν ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀγνωσίαν μας καὶ μᾶς ὑπομένει μὲ φιλανθρωπίαν ἀμέτρητον, οὐδὲν ἕτερον ποθῶν, εἰμὴ μόνον νὰ ἀξιωθῶμεν τῆς δόξης του, νὰ φθάσωμεν «εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας (πνευματικῆς) τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ», καθὼς μᾶς διδάσκει ὁ Παῦλος (Ἐφεσ. δ’ 13). Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶδεν ὁ Σωτὴρ ὅτι τὸν κατεφρονήσαμεν καὶ τὸν παρωργίσαμεν μὲ τὰ βδελύγματα τῶν εἰδώλων σας, τὰ ὁποῖα προσκυνεῖτε ὡς θεοὺς καὶ εἰς τὴν δύναμιν αὐτοῦ δὲν πιστεύετε, μᾶς ἐλυπήθη ὡς τέκνα του καὶ ἤλεγξε σήμερον τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων σας, ἵνα καὶ σεῖς γνωρίσητε τὴν ἀήττητον Αὐτοῦ δύναμιν».
Ἀφοῦ τοιαῦτα καὶ ἕτερα πλείονα εἶπεν ὁ Ἅγιος, προσέθεσε κατόπιν καὶ ταῦτα· «Ἂς σκεφθῇ λοιπὸν ἕκαστος ἐμέ, ἄνθρωπον γέροντα καὶ ἀδύνατον φυσικῶς, ἀκόμη δὲ περισσότερον ἐξησθενημένον ἀπὸ τὰ βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα μοῦ ἐκάμετε καὶ πῶς, ἐνῷ χθὲς μὲ ἐρρίψατε ὡς νεκρὸν εἰς τὴν φυλακήν, τώρα ἵσταμαι ὅλος ὑγιής, ἀπαθὴς καὶ ἀκέραιος, ὡς νὰ ἦτο ἄλλος ἐκεῖνος, ὅστις ἐβασανίσθη, καὶ ἀνεγεννήθην ἰσχυρότερος. Ὅθεν ὅστις θέλει νὰ εὕρῃ τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἂς τὸν ἐννοήσῃ ἀπὸ ἐμὲ σήμερον, διότι δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ ἐκεῖνον ὅστις τὴν γλῶσσαν καὶ τοὺς πόδας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μοῦ ἐχάρισε καὶ ἂς πιστεύσῃ ἀπὸ τοῦτο, ὅτι Αὐτὸς ἔπλασε καὶ τὸν κόσμον ὅλον ἀπ’ ἀρχῆς καὶ τὴν κίνησιν ἔδωκεν εἰς τὰ πάντα. Μὴ βραδύνῃς λοιπόν, ὦ ἔπαρχε, ὡς γνωστικώτατος, νὰ γνωρίσῃς Ἐκεῖνον, ὅστις σὲ σκέπει καὶ ἀναμένει τὴν ἐπιστροφήν σου, διότι, καθὼς μοῦ εἶπε σαφέστατα ὁ Χριστός, ὅταν μὲ ἐθεράπευσεν, θέλεις ἔλθει καὶ σὺ πρὸς Αὐτὸν καὶ θὰ συμμαρτυρήσῃς μὲ ἐμὲ διὰ τὴν ὁμολογίαν του.