Λόγος Α’. Εἰς τὴν Θείαν ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκ τοῦ Θησαυροῦ τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἄνευ τοῦ προοιμίου, ἐλαφρῶς διορθωθεὶς κατὰ τὴν φράσιν.

Ἕκτον ζήτημα εἶναι διατί δὲν ἔλαβε καὶ τὸν Ἰούδαν. Καὶ λέγομεν εἰς αὐτό, ὅτι δὲν ἠτο ἄξιος ὁ μιαρὸς Ἰούδας νὰ ἴδῃ τοιαύτην λάμψιν Θεοῦ, διότι ἡ ψυχή του ἦτο ὅλως διόλου πεπωρωμένη, καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἐννοήσῃ τοιοῦτον θαῦμα. Ἐὰν οἱ Ἀπόστολοι, οἵτινες ἦσαν ἄξιοι καὶ καθαροὶ καὶ πάλιν δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἴδωσι τὸ φῶς ἐκεῖνο, πόσον μᾶλλον ἐκεῖνος ὁ κακὸς προδότης καὶ φονεὺς τοῦ Κυρίου, ὁ ἀνάξιος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅστις δὲν ἦτο ἄξιος οὔτε τὴν γῆν νὰ πατῇ οὔτε τὸν οὐρανὸν νὰ βλέπῃ ἢ ἔστω νὰ ζῇ κἂν εἰς τὴν γῆν, τὸν ὁποῖον καὶ ὁ Κύριος διὰ νὰ γνωρίζῃ ὅτι εἶναι φθονερός, καμμίαν αἰτίαν δὲν τοῦ ἔδωκεν· ἀλλ’ ὅσα χαρίσματα ἔδωκεν εἰς τοὺς Μαθητάς του, ἔδωκε καὶ εἰς αὐτόν, διὰ νὰ μὴ ἔχῃ αἰτίαν τῆς προδοσίας του· ἀλλ’ αὐτός, ὡς μιαρὸς καὶ κατοικητήριον ὅπου ἦτο τοῦ διαβόλου, πάντοτε ἐφθόνει, πάντοτε ἐζήτει τρόπον καὶ καιρὸν διὰ νὰ τὸν παραδώση εἰς θάνατον· πῶς λοιπὸν ἦτο ἄξιος ὁ τοιοῦτος ἀνάξιος καὶ ἀκάθαρτος νὰ ἴδῃ φῶς καὶ λαμπρότητα Θεοῦ; διὰ τοῦτο οὐδὲ ὁ Χριστὸς τὸν ἔλαβεν εἰς τὸ ὄρος νὰ ἴδη τὴν Μεταμόρφωσίν του.

Ἕβδομον ζήτημα εἶναι, διατί δὲν ἔλαβεν ἄλλους Μαθητάς, ἀλλὰ τὸν Πέτρον, τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην. Καὶ λέγομεν εἰς αὐτό, ὅτι τὸν μὲν Πέτρον προσέλαβε, διότι ἦτο ἐκ τῶν προτέρων θερμότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους Μαθητὰς πρὸς τὸν Χριστόν, καὶ αὐτὸς ὡμολόγησε τὸν Ἰησοῦν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καθὼς τὸ ἠκούσατε εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ Εὐαγγελίου· τὸν δὲ Ἰωάννην, διότι τὸν ἠγάπα ὁ Χριστὸς περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους Μαθητάς, ἐπειδὴ ἦτο παρθένος καὶ φρόνιμος καὶ Θεολόγος, καὶ τὸν Ἰάκωβον ἐπειδὴ ἦτο ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννου, ὡς διηγεῖται τὸ κατὰ Μάρκον Εὐαγγέλιον, ὅπερ λέγει ὅτι ἐπῆγαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τοῦ λέγουν· «Διδάσκαλε, σὲ παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς κάμῃς μίαν χάριν». Τοὺς λέγει· «Τί ζητεῖτε;». Τοῦ λέγουν οἱ ἀδελφοί· «Θέλομεν, ὅταν βασιλεύσῃς, νὰ βάλῃς τὸν ἕνα ἐξ ἀριστερῶν καὶ τὸν ἄλλον ἐκ δεξιῶν». Τοὺς λέγει ὁ Χριστός· «Δύνασθε νὰ πίετε τὸ ποτήριον, ὅπερ θέλω πίει ἐγώ;» ἤτοι δύνασθε νὰ ἀποθάνητε διὰ τὴν ἀγάπην μου, ὡς καὶ ἐγὼ θέλω ἀποθάνει διὰ τὴν σωτηρίαν σας; Ἀπεκρίθη ὁ Ἰάκωβος καὶ λέγει· «Δυνάμεθα, Κύριε». Τότε τοὺς λέγει ὁ Χριστός· «Τὸν μὲν θάνατον θέλετε λάβει διὰ τὴν ἀγάπην μου, τὸ δὲ χάρισμα ὅπερ ζητεῖτε δὲν εἶναι ἰδικόν σας». Ἐπειδὴ ἦτο τόσον πρόθυμος ὁ Ἰάκωβος νὰ ἀποθάνῃ διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο τὸν προσέλαβε καὶ ὁ Χριστὸς εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν.