Ἐκ τούτου δηλοῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ἡ μὲν θάλασσα ἦτο τύπος τοῦ ὕδατος, ἡ δὲ νεφέλη τύπος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλὰ καὶ ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς τοὺς λόγους τούτους τοῦ Ἀποστόλου μεταφράζων εἰς ἓν του τροπάριον τῆς σήμερον ψαλλομένης ἕκτης ᾠδῆς λέγει· «Ὁ στῦλος ὁ τοῦ πυρός, Χριστὸν τὸν μεταμορφούμενον, ἡ δὲ νεφέλη σαφῶς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος τὴν ἐπισκιάσασαν ἐν τῷ Θαβωρίῳ προεδήλου ἐμφανέστατα».
Περὶ τοῦ φωτὸς τῆς Ἁγίας Μεταμορφώσεως πολὺ ἐβλασφήμησεν ὁ μιαρώτατος καὶ ἀσεβὴς ἐκεῖνος Βαρλαὰμ ὁ Καλαβρὸς λέγων, ὅτι τὸ φῶς ἐκεῖνο ἦτο οὐσία Θεοῦ· ἄλλοτε δὲ ἔλεγεν, ὅτι ἦτο κτιστόν· ἀλλ’ εἰς ἀμφότερα ἐβλασφήμει ὁ θεήλατος διότι ἂν ἦτο τὸ φῶς ἐκεῖνο οὐσία Θεοῦ, πῶς θὰ τὸ ἔβλεπον οἱ Ἀπόστολοι. Οὐσίαν Θεοῦ δὲν δύνανται νὰ ἴδωσιν οὐδὲ οἱ Ἄγγελοι, ὀφθαλμοὶ δὲ ἀνθρώπων πῶς τὴν εἶδον; Καὶ ἐὰν ἐφαίνετο ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ Θεὸς θὰ ἦτο ὁρατός. Τοῦτο ὅμως εἶναι βλασφημία ὡς τῶν αἱρετικῶν Μασαλιανῶν, οἵτινες ἔλεγον, ὅτι δύναται ὁ ἄνθρωπος νὰ ἰδῇ τὸν Θεὸν καθὼς εἶναι. Ὅτε δὲ πάλιν ἔλεγεν ὅτι ἦτο κτιστόν, ἐβλασφήμει ὡς οἱ Ἀρειανοί, οἵτινες ἔλεγον τὸν Χριστὸν κτιστὸν εἰς τὴν θεότητα, διότι κτιστὴ οὐσία ἔχει καὶ κτιστὴν ἐνέργειαν καὶ ὁρατὸν σῶμα ἔχει καὶ ὁρατὴν δύναμιν· ἡ δὲ ἄκτιστος οὐσία ἔχει καὶ ἄκτιστον ἐνέργειαν. Ἤτοι ὁ ἥλιος, ὅστις εἶναι κτιστός, ἔχει καὶ κτιστὴν ἐνέργειαν, ἤτοι τὴν θερμότητα καὶ τὴν λαμπρότητα· ὁ δὲ Θεός, ὅστις εἶναι ἄκτιστος, ἔχει καὶ ἄκτιστον ἐνέργειαν. Ὅθεν ὡς ἐν συντόμῳ λέγομεν, ἡ νεφέλη ἐκείνη ἡ φωτεινή, ἥτις ἐφάνη εἰς τὸ ὄρος Θαβώρ, ἦτο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.
Ἰδού, εὐλογημένοι Χοιστιανοί, ὅτι βοηθείᾳ Θεοῦ ἐλύσαμεν ὅλα μας τὰ ζητήματα· ὅθεν ὀρθὸν εἶναι νὰ δώσωμεν τέλος εἰς τὸν λόγον μας, διότι παρῆλθεν ἡ ὥρα, μόνον νὰ ἐνθυμῆσθε καλῶς ὅσα εἴπομεν, καὶ νὰ τὰ μελετᾶτε συχνὰ διὰ νὰ τὰ κατανοῆτε, ἐπειδὴ εἶναι μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἐπειδὴ μὲ τὴν τιμὴν καὶ προσκύνησιν τῶν τοιούτων μυστηρίων ἐπίζομεν νὰ σωθῶμεν ἅπαντες οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί· μὲ τὴν εὐσέβειαν δὲ ἐπιβάλλεται νὰ ἐκτελῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἔχωμεν φιλαδελφίαν εἰς πάντας, ἀγάπην εἰς τοὺς ἐχθρούς μας, ἐγκράτειαν τῶν παθῶν καὶ ἀποχὴν τῶν κακῶν. Ἂς ἐξαγοράσωμεν τὰς ἁμαρτίας μας, ἂς ἐπιμεληθῶμεν τῆς σωτηρίας μας, ἄς ἀγωνισθῶμεν διὰ τὴν ψυχήν μας, ἵνα μᾶς καταξιώσῃ ὁ Κύριος τῆς αἰωνίου Βασιλείας. Ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, χάριτι τοῦ ἀγεννήτου Πατρός, τοῦ γεννητοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἐκπορευτοῦ Πνεύματος· ᾧ ἡ δόξα πρέπει εἰς τοὺς ἀτελειτήτους αἰῶνας τῶν ἀπεράντων αἰώνων. Ἀμήν.