Τώρα ὅμως, ὅτε ἐσχίσθη τὸ κάλυμμα τῶν ὀφθαλμῶν μου, βλέπω μικράν τινα λάμψιν τῆς ἀληθείας καὶ μετανοῶ διὰ τὰ πρότερα ἀνομήματα, τὰ ὁποῖα, ὡς πολλὰ καὶ ἀμέτρητα, μὲ ρίπτουσιν εἰς βυθὸν ἀπογνώσεως καὶ λογίζομαι ὅτι ὁ Χριστὸς μὲ ἐμίσησεν ὡς ἀποστάτην καὶ δὲν μὲ δέχεται πρὸς μετάνοιαν. Δίδαξόν με λοιπὸν τὸ δέον νὰ πράξω καὶ χειραγώγησόν με πρὸς τὸ συμφέρον».
Ὁ Ἀβεννὴρ καὶ οἱ ἄρχοντες διὰ τοῦ Ἰωάσαφ προσέρχονται εἰς τὸν Χριστιανισμόν.
ΕΥΘΥΣ ὡς ὁ Ἰωάσαφ ἔλαβε καὶ ἀνέγνωσε τὴν πατρικὴν ἐπιστολὴν ἠγαλλιάσατο καὶ προσπίπτων πρὸ τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ ἔβρεχε τὴν γῆν μὲ δάκρυα, καὶ κινῶν τὰ χείλη πρὸς ὑμνῳδίαν ἀνέπεμψε κατανυκτικὴν προσευχήν, ἵνα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς ἐλευθερώσῃ τελείως τὸν πατέρα του ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ δαίμονος καὶ γνωρίσῃ οὗτος τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Μετὰ δὲ τὴν τοιαύτην προσευχήν, ἐξεκίνησεν εὐθὺς μεθ’ ὅλης τῆς ἀκολουθίας του πρὸς τὸν πατέρα του Ἀβεννήρ, ὅστις εὐθὺς ὡς συνηντήθη μετὰ τοῦ υἱοῦ του ἐνηγκαλίσθη καὶ κατεφίλει αὐτόν. Ἐπρόσταξε δὲ καὶ ἡ πόλις ἐτέλεσεν ἑορτὴν μεγάλην, διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ υἱοῦ του.
Κατόπιν ὁ Ἰωάσαφ, ἐνώπιον τοῦ πατρός του, τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν μεγιστάνων, ἔκαμε μίαν διδαχὴν τοσοῦτον σοφὴν καὶ θαυμασίαν, ὥστε, ἐφάνη ὡς οὐράνιος Ἄγγελος. Καὶ μὲ βραχυλογίαν ἀνέπτυξε τὴν ἀλήθειαν τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, ὅτι ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τῇ γῇ ὑπάρχει εἷς μόνον Θεός, ὁ ἐν Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι γνωριζόμενος, ὅστις ἐδημιούργησε τὰ πάντα ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι, κατόπιν δὲ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον, ὅστις παρακούσας τὸ πρόσταγμα αὐτοῦ ἐξέπεσε τῆς τοσαύτης ἀξίας εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ δαίμονος καὶ πῶς ἐλθὼν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐλύτρωσεν αὐτὸν διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας του.
Πάντες τότε οἱ ἀκούοντες, τὴν θερμὴν, διδασκαλίαν τοῦ Ἰωάσαφ κατενύχθησαν, ὁ δὲ βασιλευς ὡμολόγει τὸν Σωτῆρα Χριστόν, κηρύττων αὐτὸν ὡς Θεὸν ἀληθῆ. Προσκυνήσας δὲ τὸν Τίμιον Σταυρόν, ἀπηρνήθη τὴν προτέραν του ἀσέβειαν. Ὄχι δὲ μόνον οὗτος ἐπίστευσεν, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες. Καὶ ἐβόησαν εἰς δοξολογίαν Θεοῦ πάντες· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν. Δὲν εἶναι ἄλλος Θεός, εἰμὴ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι δοξαζόμενος». Ὁ δὲ Ἀβεννήρ, παρακινηθεὶς ἐκ θείου ζήλου, ἐτεμάχισεν ὅσα χρυσᾶ εἴδωλα εἶχεν εἰς τὸ παλάτιον καὶ διένειμεν αὐτὰ εἰς τοὺς πένητας. Κατόπιν ὁμοῦ μετὰ τοῦ Ἰωάσαφ εἰς τὸν τόπον τῶν βωμῶν τῶν εἰδώλων ἔκτιζον Ἐκκλησίας εἰς δόξαν Θεοῦ.