ΙΩΑΣΑΦ τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν ἡ ἄθλησις καὶ οἱ κατὰ τῶν δαιμόνων ἀγῶνες ὑπερβάλλουσι πάντας τῶν Ἁγίων τοὺς βίους καὶ ὁ βίος αὐτοῦ τόσον εἶναι ἡδὺς καὶ γλυκύτατος, ὥστε ὑπέρκειται τῆς ἀμβροσίας καὶ τοῦ νέκταρος, καὶ δύναται νὰ ἁπαλύνῃ καὶ τὴν σκληροτέραν καρδίαν καὶ νὰ παρακινήσῃ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ σταλάξωσι πολλὰ δάκρυα. Πλήν, ἐπειδὴ οἱ περισσότεροι ἀγαποῦν τὴν βραχυλογίαν, ἐσμικρύναμεν τὴν διήγησιν, μὴ ἀφήσαντες ἢ τὰ ἀναγκαιότατα, καθὼς ἔγραψε ταῦτα ὁ θεῖος πατὴρ ἡμῶν Δαμασκηνὸς Ἰωάννης.

Ἐκεῖθεν τῆς Αἰγύπτου εἶναι χώρα, ἥτις ὀνομάζεται τῶν Ἰνδῶν, καὶ χωρίζεται ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Αἰγύπτου διὰ θαλάσσης, ἀπὸ δὲ τὸ μέρος τῆς στερεᾶς πλησιάζει εἰς τὰ ὅρια τῆς Περσίας, καὶ ἥτις χώρα τῆς Ἰνδίας ἦτο παλαιόθεν ἐσκοτισμένη ἀπὸ τὸν ζόφον τῆς εἰδωλολατρίας. Μετὰ δὲ τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἀνάληψιν καὶ τὴν τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάθοδον, ἀπῆλθον οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς διαφόρους τόπους καὶ ἔθνη διδάσκοντες τὸ Εὐαγγέλιον. Τότε καὶ ὁ ἱερώτατος Θωμᾶς ἀπεστάλη εἰς τὴν ὡς ἄνω χώραν, ἵνα κηρύξῃ τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ μὲ τὴν θείαν βοήθειαν ἐπίστευσαν πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων τῆς χώρας αὐτῆς· ὅσον δὲ παρήρχοντο οἱ χρόνοι, τοσοῦτον ηὔξανεν εἰς αὐτοὺς καὶ ἡ πίστις μας. Καὶ πολλοί, ἀπαρνησάμενοι τὰς κοσμικὰς ἡδονάς, ἠσκήτευον εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰ σπήλαια.

Ἡ γέννησις τοῦ Ἰωάσαφ.

ΕΙΣ τὸν καιρὸν τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου ἐβασίλευεν εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰνδίας εἷς βασιλεὺς ὀνόματι Ἀβεννήρ, ἀνδρεῖος εἰς τοὺς πολέμους καὶ εἰς τὸ σῶμα ρωμαλέος καὶ ὡραιότατος, εἰς δὲ τὴν ψυχὴν ἐζοφωμένος καὶ ἄχρηστος, λατρεύων κωφὰ καὶ ἄψυχα εἴδωλα, τοὺς δὲ Χριστιανοὺς ἐμίσει πολύ, καὶ ὅσους συνελάμβανεν ἐθανάτωνε. Πλὴν ἐλυπεῖτο σφόδρα, διότι δὲν εἶχε κληρονόμον καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς ἱερεῖς δωρεὰς καὶ χαρίσματα, ἵνα δέωνται τῶν ψευδωνύμων θεῶν νὰ τοῦ δώσουν τέκνον, διὰ νὰ μὴ ἀφανισθῇ ἡ βασιλεία του.

Μετὰ, καιρόν, οὐχὶ οἱ κωφοὶ καὶ ἀναίσθητοι, ἀλλ’ ὁ ἀληθὴς Θεός, ὁ γινώσκων πρὸ τοῦ γενέσθαι τὰ πάντα, τοῦ ἐχάρισε τέκνον ἄρρεν, τόσον εὔμορφον, ὥστε δὲν ἐγεννήθη ποτὲ χαριέστερον. Ὁ βασιλεὺς τότε ἐχάρη πολὺ καὶ τὸ ὠνόμασεν Ἰωάσαφ, προστάξας νὰ συναχθῶσιν ὅλοι οἱ φίλοι του καὶ νὰ θυσιάσωσιν εἰς τοὺς θεοὺς ὅπου τοῦ ἔκαμαν (καθὼς ἐνόμιζεν ὡς μωρὸς καὶ ἀνόητος) τοιαύτην εὐεργεσίαν. Συνηθροίσθη δὲ πολὺς κόσμος εἰς τὰ γενέθλια τοῦ παιδός, καὶ ἕκαστος κατὰ τὴν δύναμιν αὐτοῦ ἐθυσίαζε δέκα, εἴκοσι καὶ τριάκοντα ταύρους.