«Τότε ὁ ἀρχηγὸς αὐτῶν Μωϋσῆς προσηυχήθη καὶ ἐσχίσθη ἡ θάλασσα εἰς δύο καὶ ἔστεκεν ὡς τοῖχος ἀπὸ τὴν μίαν καὶ τὴν ἄλλην πλευράν, καὶ διῆλθον σῶοι. Ἰδόντες δὲ αὐτοὺς οἱ Φαραωνῖται, εἰσῆλθον καὶ αὐτοὶ εἰς ἐκείνην τὴν δίοδον διὰ νὰ φονεύσωσιν ὅλον αὐτὸν τὸν λαόν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἐπρόσταξε τότε τὰ ὕδατα, καὶ ἐστράφησαν πρὸς τὰ ὀπίσω. Καὶ οἱ μὲν Ἰσραηλῖται ἀβρόχως διῆλθον, ἅπαντες δὲ οἱ ἐχθροί των κατεποντίσθησαν, καὶ ἔμειναν οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἔβρεχεν ὁ Θεὸς οὐρανόθεν τὸ μάννα χρόνους τεσσαράκοντα διὰ νὰ τρέφωνται. Καὶ ἄλλα σημεῖα καὶ τέρατα ἔδειξεν εἰς ἐκείνους ὁ Παντοδύναμος. Παρέδωσε δὲ εἰς αὐτοὺς Νόμον πῶς νὰ πορεύωνται, καὶ ἐδίδαξε νὰ ἀπέχωσι τῆς εἰδωλολοτρίας καὶ πάσης αἰσχρᾶς καὶ ἀθέσμου πράξεως καὶ νὰ σέβωνται ἕνα μόνον Θεὸν. Ὅμως πάλιν ἡ ἀνθρωπίνη φύσις συνέχιζε νὰ εἶναι δεδουλωμένη εἰς τὴν προπατορικὴν ἁμαρτίαν, καὶ πάντες μετὰ θάνατον ἀπήρχοντο εἰς τὴν τυραννίδα τοῦ ᾅδου».
Ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Κυρίου.
ΤΟΥΤΟΥ ἕνεκεν ὁ ἐλεήμων Θεὸς ηὐσπλαγχνίσθη τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ, καὶ κατελθὼν ἐκ τῶν οὐρανῶν ὁ Υἱός, μὴ χωρισθεὶς τοῦ Πατρός, ἐσαρκώθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Ἀειπαρθένου χωρὶς μῖξιν ἀνδρός, μὲ τρόπον ἄρρητον καὶ ἀκατανόητον. Γενόμενος δὲ ἄνθρωπος, ἔμεινε καὶ Θεός, ὡς ἀπ’ αἰώνων, διαφυλάξας τὴν παρθενίαν τῆς Μητρὸς αὐτοῦ θεοπρεπῶς ἄφθορον μετὰ τὴν ἄφραστον γέννησιν. Συνανεστράφη δὲ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἕως οὗ ἔγινε τριάκοντα ἐτῶν, ὡς τέλειος ἄνθρωπος· καθ’ ὅν δὲ χρόνον ἐβαπτίζετο εἰς τὸν ποταμὸν Ἰορδάνην ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὅστις ἦτο ἁγιώτατος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἦλθε φωνὴ οὐρανόθεν ἐκ τοῦ Πατρὸς Αὐτοῦ λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός»· κατῆλθε δὲ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐπ’ αὐτόν. Οὗτος εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ ἐπιλεγόμενος Χριστός».
«Ἀπὸ τῆς στιγμῆς ἐκείνης ὁ Δεσπότης ἤρχισε νὰ κάμνῃ μεγάλα θαυμάσια. Νεκρούς ἀνέστησε, τυφλοὺς ἐφώτισε, κωφοὺς καὶ ἀλάλους καὶ ἀναπήρους καὶ παραλύτους ἐθεράπευσε, λεπροὺς ἐκαθάρισε, καὶ δαίμονας θεόθεν ἐξεδίωκε. Συνήθροισε δὲ καὶ δώδεκα Μαθητάς, τοὺς ὁποίους ἐπρόσταξε νὰ κηρύττουν πολιτείαν οὐράνιον. Οὕτως ὁ Θεὸς ἦλθεν εἰς τὴν γῆν, διὰ νὰ καταστήσῃ μὲ θεϊκὴν οἰκονομίαν Αὐτοῦ ἡμᾶς τοὺς ἐπιγείους, οὐρανίους εἰς βασιλείαν ἀθάνατον. Οἱ δὲ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, οἱ μετ’ αὐτοῦ συνδιατρίβοντες, ἐφθόνησαν διὰ τὴ θαυμασίαν Αὐτοῦ πολιτείαν καὶ κατεδίκασαν τοῦτον εἰς σταυρικὸν θάνατον. Καὶ ὡς μὲν ἄνθρωπος ἀπέθανε πρὸς ὥρας. Ὡς δὲ Θεὸς ἔμεινεν ἀβλαβὴς καὶ ἀκέραιος καὶ κατῆλθεν εἰς τὸν ᾅδην, λυτρώσας τοὺς αἰχμαλώτους τοῦ δαίμονος».