Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν σεπτῶν λειψάνων τῶν Ὁσίων Βαρλαὰμ καὶ Ἰωάσαφ.
ΤΟΤΕ ὁ βασιλεὺς ἔσπευσε προθύμως μετὰ πλήθους λαοῦ εἰς τὸ σπήλαιον, καὶ ἀφοῦ ἔκλαυσαν ὥραν πολλήν, ἤνοιξαν τὸν τάφον καὶ ἐξέθαψαν ἐκεῖνα τὰ πάνσεπτα λείψανα τὰ ὁποῖα οὐδόλως εἶχον φθαρῆ ἢ ἀλλοιωθῆ, ἀλλ’ ἦσαν σῶα καὶ ἀκέραια μὲ ὅλα τὰ ἐνδύματά των καὶ ἀνέδιδον θαυμασίαν εὐωδίαν. Ὁ βασιλεὺς τότε ἐτοποθέτησε ταῦτα εἰς πολυτίμους θήκας καὶ μετέφερεν εἰς τὴν πατρίδα του.
Ὅταν δὲ ἠκούσθη τὸ γεγονὸς εἰς τὰ περίχωρα, συνήχθησαν πλῆθος πολὺ ἀπὸ ξηρᾶς καὶ θαλάσσης, ἵνα προσκυνήσωσι τὰ σεβασμιώτατα λείψανα, τὰ ὁποῖα ἐδόξασεν ὁ Θεὸς μὲ πολλὰ καὶ ἐξαίρετα θαύματα. Οὕτως ὅσοι ἀσθενεῖς ἠσπάζοντο ταῦτα ἐλάμβανον εὐθὺς τὴν ποθουμένην ὑγείαν. Τυφλοὶ ἀνέβλεπον, χωλοὶ περιεπάτουν, κωφοὶ καὶ ἄλαλοι ἐλάλουν, δαίμονες ἐφυγαδεύοντο. Ἔκτισε δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ Ναὸν μεγαλοπρεπῆ καὶ ἀπέθεσε τὰ ἅγια λείψανα εἰς χρυσῆν λάρνακα, κεκοσμημένην διὰ λίθων τιμίων καὶ μαργαριτῶν καὶ ὥρισε νὰ ἑορτάζωνται τὴν κϛ’ (26ην) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, καθ’ ἣν ἐκοιμήθη ὁ Ἰωάσαφ.
Οὐχὶ δὲ μόνον κατὰ τὴν μετακομιδὴν τῶν λειψάνων ἐθαυματούργησε δι’ αὐτῶν ὁ παντοδύναμος Κύριος, ἀλλὰ καὶ μετέπειτα ἐγίνοντο θαύματα καὶ τελοῦνται διηνεκῶς κατὰ τὴν πίστιν τῶν προσερχομένων, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ μόνου Θεοῦ, ᾧ πρέπει τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.