Ταῦτα ἀκούων ὁ Ἰωάσαφ ἐλυπεῖτο σφόδρα τὸν χωρισμὸν ἀπὸ τοῦ γέροντος, καὶ παρεκάλει τοῦτον νὰ δεηθῇ τῷ Κυρίῳ ἵνα συναναχωρήσωσιν εἰς τὴν αἰωνίαν ζωήν. Ὁ γέρων συνεκινήθη εἰς τὸ ἄκουσμα τῶν λόγων τούτων τοῦ Ἰωάσαφ καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Δὲν εἶναι πρέπον, τέκνον μου, νὰ ἐναντιούμεθα εἰς τὰς ἀκαταλήπτους κρίσεις τοῦ Θεοῦ. Διότι τοῦτο παρεκάλουν καὶ ἐγώ, ἀλλ’ ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψεν ὅτι θὰ ζήσῃς ἀκόμη διὰ νὰ ἀπολαύσῃς λαμπρότερον τὸν τῆς ἀσκήσεως στέφανον. Δέχου λοιπόν, υἱέ μου παμφίλτατε, μετὰ χαρᾶς ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὁ Δεσπότης ἐπρόσταξε, καὶ ὑπόμεινον φυλαττόμενος μὲ τὴν χάριν αὐτοῦ καὶ βοήθειαν. Ἀγρύπνει πρὸς τοὺς ἐναντίους λογισμούς, καὶ φύλαττε τὴν καθαρότητα τοῦ νοός, ὡς πλοῦτον πολύτιμον, ἀναβιβάζων αὐτὸν πρὸς ὑψηλοτέραν ἐργασίαν καὶ θεωρίαν, διὰ νὰ πληρώσῃς τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ, ἵνα καὶ Ἐκεῖνος σὲ ἀγαπήσῃ καὶ γίνῃς συγκληρονόμος τῆς Βασιλείας αὐτοῦ».
Ταῦτα ἔλεγεν ἡ θεολόγος ἐκείνη γλῶσσα, παρηγοροῦσα τὴν λυπουμένην ψυχὴν τοῦ νέου. Εἶτα ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀδελφούς, οἵτινες κατῴκουν μακράν, διὰ νὰ φέρῃ τὰ τῆς λειτουργίας ἁρμόδια. Καὶ ὁ Ἰωάσαφ ἐξετέλεσε, προθύμως ὅ,τι ὁ γέρων παρήγγειλε. Τότε ὁ ἱερώτατος Βαρλαὰμ ἐτέλεσε λειτουργίαν καὶ ἀφοῦ ἐκοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἔφαγον ἀπὸ τὴν συνήθη τροφήν. Καὶ πάλιν παρηγόρει ὁ γέρων τὸν Ὅσιον διὰ λόγων θερμουργοῦ θείας πίστεως, μεθ’ ὃ προσηυχήθη οὕτω.
«Κύριε ὁ Θεός μου, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἐπεῖδες ἐπὶ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἠξίωσάς με νὰ ἀφιερώσω τὸν καιρὸν τῆς παροικίας μου εἰς τὰς ἐντολάς σου. Τώρα μὲ ἠξίωσας νὰ τελέσω τὸν καιρόν μου κατὰ τὰς ἐντολάς σου. Ἐλεῆμον καὶ φιλάγαθε Δέσποτα, δέξου με εἰς τὰς αἰωνίους σου Μονάς, καὶ μὴ ἐνθυμηθῇς ὅσα ἥμαρτον ἐν γνώσει τε καὶ ἀγνοίᾳ. Φύλαξον δὲ καὶ τοῦταν τὸν πιστὸν δοῦλόν σου ἀπὸ τὰς πολυπλόνους παγίδας τοῦ δαίμονος. Λύτρωσον αὐτὸν ἀπὸ πᾶσαν ματαιότητα, κατάπεμψον ἐξ ὕψους τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος καὶ δυνάμωσον αὐτὸν πρὸς τοὺς ἀοράτους πολέμους, ἵνα λάβῃ παρὰ σοῦ τῆς νίκης τὸ στέφανον καὶ ἄς δοξασθῇ καὶ δι’ αὐτοῦ τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον, ὅτι σοὶ πρέπει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας Ἀμήν». Ταῦτα δὲ εἰπών, κατεφίλησε τὸν Ἰωάσαφ καὶ ἐσφράγισε μὲ τον τύπον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἔπειτα ἐφάνη γαλήνιος καὶ χαίρων, διότι εἶδε τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, οἵτινες ἤρχοντο διὰ νὰ παραλάβουν τὴν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχήν, καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν αἰώνιον εὐφροσύνην, τὴν Βασιλείαν τὴν ἀΐδιον καὶ ἀτελεύτητον.